بار دیگر خبری در شهر پیچیده که ستارگان فوتبال دنیا می خواهند به ایران سفر کنند و باز هم در ورزشگاه آزادی مقابل چشمان میلیون ها هوادار تلویزیونی و چند ده هزار نفر طرفدار حاضر نمایش تکنیک و خاطره بدهند.

 فارغ از اینکه اینطور مسابقات هرچند سال یکبار در کشوری برگزار می شود و اصلا زیبایی اش به کم و نادربودن آن است، متولی برگزاری این مسابقه در داخل ایران حالا هوس کرده به فاصله فقط چند ماه از بازی زمستان سال گذشته، بار دیگر کلی اسم سرشناس را به تهران دعوت کند.

باشگاه هنرمندان که دفعه قبل هم با سروصدای زیاد و پوشش رسانه ای بیش از حد و نامتناسب، صحنه های بی بدیلی را در فرودگاه و استادیوم و هتل ایجاد کرد، حالا به رغم ادعایش مبنی بر سودده نبودن این میزبانی ها، بار دیگر در شهریور می خواهد زیر بار هزینه های سنگین چنین میزبانی برود.

دلیل این عذاب کشیدن را هم کسی نمی داند اما گویا این باشگاه که با ماموریت هایش در روز نخست فاصله گرفته و از اساس دیگر در مسابقاتش چیزی به نام هنرمند دیده نمی شود، حالا بر سر میزبانی های متعدد اصرار و اتفاق نظر وجود دارد و تنها مشکل، ابهاماتی است که مدتهاست برای رسانه ها سوژه است و پاسخی هم به این پرسش ها به صورت مستند ارایه نشده!

طبق اعلام باشگاه هنرمندان از مخارج میزبانی دیدار شهریور ماه، 68 میلیون تومان هزینه بابت عقد قرارداد با اسپانسر، 27 میلیون تومان هزینه چاپ بلیت(!) ، 60 میلیون تومان درصد کسر تبلیغات، یک میلیارد و 303 میلیون تومان هزینه حضور تیم ستارگان جهان در ایران(!)، 29 میلیون تومان هزینه اجاره ورزشگاه آزادی، 95 میلیون تومان هزینه هتل المپیک، 524 میلیون تومان هزینه بلیت پرواز، ویزا و سی آی پی ورزشگاه آزادی، 54 میلیون تومان کمک به جامعه ام‌اس از بلیت‌فروشی، 500 میلیون تومان پرداخت اسپانسر اولیه، 98 میلیون تومان هزینه تشریفات، 465 میلیون تومان هزینه یکی دیگر از اسپانسرها اعلام شده است.

غیر از اینکه در این مبالغ درهم و بی نظم ، هزینه و درآمد با هم درآمیخته  و اصول اولیه حسابداری هم گنگ و مغفول مانده، جمع ارقامی که اعلام شده هم در تراز مالی با هم سنخیتی ندارند و به عبارتی دو دو تا چهارتا نمی شود که نمی شود!

این گونه موارد مشکوک ، وقتی با سکوت مسوولان مربوطه توام می شود، ابهام ها را هر روز بیشتر می کند و لابد اگر پاسخ مستدلی وجود می داشت در یک نامه رسمی با آمار دقیق و ارایه مدارک به اطلاع افکارعمومی می رسید.

شاید در اینجا لازم باشد که نهادهای نظارتی ، سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات و همچنین حراست وزارت ورزش و جوانان با اقدامی سریع و درخور توجه به این موضوع ورود کرده و نتیجه نهایی را به رسانه ها و مردم علاقمندان به ورزش اعلام کنند.