صبح روز دوشنبه حدود 100 نفر از اعضای تعاونی املاک و مستغلات شهرداری منطقه پنج تهران (ناحیه 1) دراعتراض به عدم تعهد تعاونی مذکور در تحویل آپارتمان به آن‌ها، مقابل درب شهرداری جمع شدند.
 
به گزارش روز نو، مالباختگان دلایل زیادی برای تجمع خود دارند واگر پای حرفشان بنشینید، گلایه‌هایشانتمام نمی‌شود . لبته شهردار ناحیه یک هم با این‌که چند روزی از ابقاء در سمت جدیدش نمی‌گذرد، برای همه سوال‌های معترضان پاسخی دارد؛ این‌بار اما پاسخ‌هایی کوتاه که خیلی زود به نقطه برمی‌خورند.
 
شاید آن‌چه در نگاه اول به این تجمع، برای هم بیننده‌ای مشخص شود، اعتماد سرمایه‌گذاران، به عنوان «شهرداری» باشد که پشت‌بند تعاونی آمده بود؛ اعتمادی که چندین سال طول کشیده و هنوز هیچ خانه‌ای به آن‌ها تعلق نگرفته است؛بر روی پلاکاردی که آن‌ها دستشان گرفته‌اند، خطاب به شهردار ناحیه یک آمده: 100 عضو مالباخته تعاونی کارکنان املاک و مستغلات شهرداری منطقه 5، از ظلم و ستم آقای ... و اعضای هیات‌مدیره به مدیریت آقای ... و سوءاستفاده 4 ساله ازسرمایه‌های اعضاء از جنابعالی درخواست مساعدت و رسیدگی عاجل داریم.»
 
تجربه نشان داده افرادی که در قضیه‌ای محق هستند، با آرامش بیستری حرف می‌زنند و کمتر عصبانی می‌شوند؛ آن‌ها که با کوچکترین حرفی عصبانی از کوره درمی‌روند، صدایشان را بالا می‌برند و همه را تهدید می‌کنند و با الفاظ رکیک از خود دفاع می‌کنند، شاید در به حق بودن ادعای خود شک داشته باشند که این‌چنین به دفاع از خود برمی‌آیند؛ فردی که تجمع‌کنندگان از او به دلیل عمل نکردن به وعده‌هایشان گله‌مند بودند، واز مدیران شهرداری منطقه پنج است و قرار بود «پروژه عقاب» را با دریافت پول اعضای تعاونی به اتمام برساند، از لفظ «غلط‌کردن» برای توصیف عمل تجمع‌کنندگان یاد می‌کند و می‌گوید که از تک‌تک اعضا، شکایت کرده و قرار است همه آن‌ها را به زودی بازداشت کنند؛ او همچنین خبرنگار امید ایرانیانت را به دلیل ضبط کردن صدایش تهدید به شکایت می‌کند و این در حالی است که بعد از گفت‌وگوی خبرنگار «امید ایرانیان» با تعدادی از معترضین و شهردار ناحیه، شخص ایشان با رسانه تماس گرفته و حاضر به گفت‌وگو می‌شود.
 
تجمع‌کنندگان: تعاونی زیر نام شهرداری منطقه 5 امتیاز گرفته
 
یکی از تجمع‌کنندگان به نمایندگی از سایر افراد، به امید ایرانیان می‌گوید: چند سال است که عضو تعاونی هستند؛ قرار بوده به اعضاء، خانه بدهند و الان چهار سال است که از این قضیه می‌گذرد؛ با توجه به پولی که از مردم گرفته‌اند تا به حال به تعهداتشان عمل نکرده‌اند و مردم به ستوه آمده‌اند و تشکیلاتی راه انداخته‌اند و هرازگاهی مقابل درب تعاونی تجمع می‌کنند؛ تعاونی‌ای که دیگر کسی درآن نیست.
 
خانه‌هایی که قولش را به اعضا داده بودند، در منطقه 22 تهران، روبه‌روی درب غربی استودیم آزادی در محلی به نام «خرگوش‌دره» واقع شده‌اند؛ محلی که به گفته افراد سرمایه‌گذار همین‌طور به حال خود رها شده است.
 
این سرمایه‌گذار می‌گوید: هیچ خانه‌ای در در این محل ساخته نشده؛ مدیرعامل تعاونی و هیات‌مدیده هم جوابگو نبوده‌اند؛ آن‌ها در ابتدا زمینی را که می‌گفتند خریداری کرده‌اند به اعضاء نشان دادند و حتی اعضاء ارا سر زمین برده و به آن‌ها مکان خانه‌های جدید را نشان دادند و این در حالی است که با گذشت چند سال، تنها مقداری گودبرداری کرده‌اند و بیش از یک سال است که دیگر هیچ‌کسی آن‌جا مشغول به کار نیست.
 
او در مورد این‌که در این مدت‌زمان مراجعه‌ای به مسئولان برای پاسخگویی وجودد اشته یا خیر، می‌گوید: معترضین، تشکیلاتی راه انداختند؛ چند نماینده انتخاب کردند؛ به مسئولان؛ شورای شهر و به شخص عباس جدیدی (عضو شورای اسلامی شهر تهران) و وزارت تعاون و بخش مربوط به شرکت تعاونی‌ه مراجعه کردند؛ اما هیچ‌کسی پیگیری نکرده و جواب مناسبی به آن‌ها نداده‌اند.
 
این سرمایه‌گذار به قول‌های مکرر مسئولان اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: مسئولان بارها قول داده‌اند که بنا به سقفی که اعضاء پول داده‌اند، در جاهای دیگر به آن‌ها خانه بدهند اما تنها وقت تلف شده و هیچ کاری برای مردم انجام نداده‌اند.
 
او به جلسه‌های مسئولان با تشکل سرمایه‌گذاران اشاره می‌کند و می‌گوید: مسئولان در اغلب مواقع، وقتی را تعیین می‌کنند اما نمی‌آیند و در جلسه حاضر نمی‌شوند.
 
او توضیح می‌دهد که این تشکیلات به نام شهرداری منطقه 5 بوده اما در مراجعات به شهرداری، آن‌ها مدعی می‌شوند که این شرکت تعاونی زیر نظر شهرداری نبوده و این پاسخ برای مراجعین باقی می‌ماند که چرا این تعاونی به نام شهرداری منطقه 5 امتیاز گرفته است و خود را با این نام به ما معرفی کرده است؟!
 
شهردار ناحیه یک: اگر راست می‌گفتند، شکایت می‌کردند
 
پوریا غلامی، که به تازگی در سمت شهرداری منطقه 5، ناحیه یک، ابقاء شده، می‌گوید: که این قضیه هیچ ارتباطی با شهرداری ندارد و باید از طریق قضایی حل و فصل شود.
 
غلامی می‌گوید به این دلیل که به تازگی شهردار این ناحیه شده، به صحبت‌های نمایندگان افرادی که به اعتراض مقابل شهرداری آمده بودند، گوش داده و اگر این عمل تکرار شود، او شکایت می‌کند تا همه را ببرند.
 
او تاکید می‌کند که این افراد اگر مشکلی دارند باید از طریق مراجع قضایی شکایت کنند از فردی (از مدیران شهرداری) که صاحب این تعاونی است؛ ضمن این‌که کارمند شهرداری معتقد است که افراد معترض پولی برای ساخت پرداخت نکرده‌اند و اگر این کار می‌کردند او به ساخت خانه‌ها ادامه و به سرمایه‌گذاران در موعد مقرر تحویل می‌داد.
 
غلامی می‌گوید: کسی که با این افراد طرف است، کارمند شهرداری است و نه هیچ‌کس دیگر؛ و قابل توجه است که این کارمند شهرداری پیگیر شکایت هم از این افراد معترض بوده است که چرا با آبرویش بازی کرده‌اند.
 
شهردار ناحیه یک در باره صحبت‌های معترضین که تعاونی با نام شهرداری به آن‌ها معرفی شده بوده، می‌گوید که در جریان این مسائل نیست و به آن‌ها هیچ ارتباطی پیدا نمی‌کند و اگر معترضین راست می‌گویند، چطور بوده که در این دو سه سال، شکایت نکرده‌اند؟
 
او در نهایت می‌گوید که ضامن فعالیت‌های بیرون سازمانی کارمندانش نیست و این‌که این فرد را در چارچوب وظایف خودش می‌تواند نظارت کند.
 
کارمند شهرداری: به پلس امنیت می‌گویم همه معترضان را بازداشت کنند
 
کارمند شهرداری منطقه 5 که مورد اعتراض سرمایه‌گذاران قرارگرفته و عنوان مدیرعامل تعاونی پروژه عقاب را برای خود مطرح می‌کند، به لفظ مال‌باخته، اعتراض دارد و می‌گوید زمینی را برای 200 نفر خردی که سرمایه‌گذاران، باید 17 میلیارد پول می‌دادند که بیشتر آن را نداده‌اند؛ شرایطش مهیا شد؛ چهار طبقه به صورت کامل زیرزمینش ساخته شد در حالی که اعضاء یک ریال هم برای ساخت نداده‌اند و حالا پولشان را می‌خواهند؛ پولی که صرف ساخت این مقدار از خانه‌ها شده است.
 
او تاکید می‌کند که اعضاء باید به طور قانونی پول ساخت را بدهند اما امتناع کردند و به این دلیل که شرایط اقتصادی مملکت کمی در هم پیچیده شده، این افراد پولشان را می‌خواهند، این در حالی است که تعاونی هزینه دارد؛ زمین خریداری شده، ساخته شده؛ پولش را از کجا تأمین کنیم؟ مگر ما اینجا پول داریم به کسی بدهیم؟
 
او تاکید می‌کند که این اعضاء پول زمین را داده‌اند و یک ریال هم پول ساخت را ندادهاند و ضرر و زیانی که طبق اساسنامه به آن‌ها تعلق گرفته را نمی‌خواهند بدهند و این باعث شده یک سال و نیم پروژه خوابیده و اگر این روال اعتراض‌هایشان ادامه پیدا کند، به پلیس امنیت خبر می‌دهم که همه‌شان را بگیرند و دستور قضایی آن را گرفته‌ام.
 
او توضیح می‌دهد که همه تعاونی‌های مسکن در سراسر کشور، شخصیت مستقل دارند و زیرمجموعه هیچ‌جا نیستند؛ آیا شهرداری به من پول یا زمین داده که تعاونی راه بیاندازم؟ من یک پرسنل شهرداری هستم؛ من فرار نکرده‌ام دزدی هم نکرده‌ام؛ زمین خریده‌اند، پولش را بدهند تا بسازیم.
 
او در ادامه می‌گوید که ریز اسامی معترضین و آدرس محل سکونت و حتی اعضای خانواده آن‌ها را شناسایی کرده و نمی‌گذارد کسی با آبروی او بازی کند.
 
این کارمند شهرداری قبل از بیان این توضیحات با لحنی خشن خبرنگار و رسانه را تهدید کرده بود.
 
چرا مسئولان به معترضان قول دادند؟
 
در کش و قوس صحبت‌های معترضان، شهردار منطقه و کارمندی که مدیرعامل تعاونی است، نکنه‌ای مغفول می‌ماند و آن این‌که اگر خواسته‌های معترضین ناحق و غیرقانونی است و تجمعشان به گفته مدیرعامل تعاونی جرم محسوب می‌شود، چرا در مراجعاتشان به مسئولان به آن‌ها قول خانه‌هایی در محل‌های دیگر را داده‌اند.
 
به نظر می‌رسد این درگیری که تا به حال در حد لفظ و بیان پیش رفته تنها با تعامل و گفت‌وگو طرفین و ریشه‌یابی مشکلات، بررسی دامنه اختیارات افراد و وابستگی آن‌ها به نهادها و سازمان‌ها قابل حل باشد؛ آن‌چه مدیرعامل تعاونی هم به آن اذعان می‌کند؛ این‌که اگر مشکلات حل شود؛ روال خانه‌سازی ادامه می‌یابد و حاضر است دست معترضین را هم ببوسد. با این حال معترضین می گویند این فرد حاضر به پاسخگویی شفاف به آنها نیست.

اميد ايرانيان