لاريجاني رقيب روحاني در انتخابات ۹۶ است؟ خودش مي‌گويد برنامه‌اي براي رياست‌جمهوري ۹۶ ندارد و در عين حال تاكيد مي‌كند «فكر نمي‌كنم احمدي‌نژاد خيلي جاذبه‌اي داشته باشد، آنها كه دو دوره رئيس‌جمهور بودند دوباره به صحنه بيايند. مخصوصا آنكه خيلي تجربيات موفقي هم نداشته باشند.» پس طرح حضور لاريجاني در انتخابات ۹۶ براي چه جرياني خوب و براي چه جرياني نامناسب است؟ كانديداتوري او براي رياست‌جمهوري براي اصولگرايان چه نفعي دارد كه از هم‌اكنون بر طبل لزوم كانديداتوري او براي نشستن بر كرسي پاستور مي‌كوبند مانند حميد رضا ترقي كه ديروز گفت: «فكر نمي‌كنم غير از آقاي لاريجاني در ميان اصولگرايان شخص ديگري توان رقابت با آقاي روحاني را داشته باشد. در حال حاضر بحث روي آقاي لاريجاني به عنوان نامزد اصولگرايان است.» از اظهارات ترقي مي‌توان اين برداشت را داشت كه او براي قرار دادن لاريجاني در مقابل روحاني بر نام رئيس مجلس تاكيد دارد و نمي‌توان اظهارات او را با مواضع سابق او كه تحت هر شرايطي از احمدي‌نژاد حمايت مي‌كرد، تطبيق داد چرا كه جريان احمدي‌نژاد چندان گرايشي به سمت لاريجاني ندارد و به ويژه اين مرزكشي زماني پررنگ شد كه لاريجاني در مجلس در مقابل اظهارات احمدي‌نژاد كوتاه نيامد. پيش از ترقي، اسماعيل كوثري ديگر عضو اردوگاه اصولگرايي به تمجيد صفات لاريجاني البته براي رياست مجلس پرداخته و گفته بود: «من معتقدم غلبه مجلس آينده با اصولگرايان معتدل به محوريت آقاي لاريجاني خواهد بود، چه اين افراد به اسم مستقل يا اصولگرا وارد انتخابات شده باشند. شانس آقاي لاريجاني از جهاتي براي رياست مجلس دهم بيشتر است. البته در طول مدت بعد از انتخابات مرحله اول هر دو گروه جلساتي با منتخبان مجلس دهم داشته‌اند اما به خاطر تجربه زيادي كه آقاي لاريجاني در ۸ سال گذشته در رياست مجلس داشته همچنان شانس بيشتري براي رياست مجلس دارد. خط مشي آقاي لاريجاني در رياست مجلس به سمت دولت يازدهم بوده و به نظر مي‌رسد غلبه مجلس آينده هم با اين دسته از اصولگرايان خواهد بود. » موضوع حضور لاريجاني در انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۶ زماني رنگ و بوي جدي‌تري به خود مي‌گيرد كه بهروز نعمتي از نمايندگان نزديك به لاريجاني درباره احتمال جدا شدن لاريجاني از فراكسيون ولايت مي‌گويد: «من بعيد مي‌دانم اين اتفاق رخ دهد و پاسخ به اين سوال كمي سخت است؛ چراكه اگر آقاي لاريجاني رئيس آن فراكسيون باشند بعيد است ديگر از آن فراكسيون جدا شوند» و سپس وقتي از او سوال مي‌شود «تشكيل فراكسيون سوم مجلس چه ارتباطي با انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۶ دارد؟» پاسخ مي‌دهد كه « بالاخره فراكسيون‌ها كاربردهاي متفاوتي دارند و تشكيل فراكسيون سوم نمي‌تواند بي‌ارتباط با انتخابات رياست‌جمهوري سال ۹۶ باشد، مخصوصا حمايت طيف معتدلين و مستقلين در انتخابات از جرياني مي‌تواند پر رنگ باشد. » اين فراكسيون سوم همان طور كه نعمتي اشاره داشت مي‌تواند تشكيل شده از اصولگرايان حامي لاريجاني باشد تا در سال ۹۶ با توجه به تاكيد اصلاح‌طلبان بر حمایت از روحاني، او بدون حامي رياست‌جمهوري در پارلمان نباشد و به عبارتي نبايد اين فراكسيون سوم كه شايد هم علني نشود را فراموش كرد.

تحليل اصلاح‌طلبان از حضور لاريجاني در انتخابات

بلومبرگ هم درباره رياست‌جمهوري لاريجاني تحليلي داشت و نوشت: « لاريجاني، اصولگراي عملگرايي كه به روحاني كمك كرد با وجود مجلسي مخالف برابر توافق هسته‌اي، آن را به سرانجام برساند، با كسب ۱۷۳ راي از ۲۸۱ راي توانست جايگاه خود در رياست مجلس را حفظ كند. تنها رقيب لاريجاني، محمدرضا عارف، ۱۰۳ راي به دست آورد. به گفته يك تحليلگر ارشد حوزه ايران، انتخاب مجدد لاريجاني مي‌تواند با همراهي با دولت روحاني رشد اقتصادي ايران را با ورود ميلياردها دلار سرمايه‌گذاري خارجي به‌شدت بالا ببرد، و از سوي ديگر زمينه را براي انتخاب مجدد روحاني در دور بعدي رياست‌جمهوري فراهم كند. وي گفت: او رابطه كاري خوبي با رئيس‌جمهور دارد، و حمايت بي‌اندازه‌اي از توافق هسته‌اي داشت. او فرصت بهتري براي كمك به دولت در ايجاد اجماع نظر ميان طيف‌ها و لابي‌هاي مختلف دارد». در ميان اصلاح‌طلبان هم طيف هايي قائل به كانديداتوري لاريجاني هستند، مانند علي نظري كه مي‌گويد: «ما بايد به اصولگرايان خوش فكر نشان دهيم كه درب دروازه طلايي اصلاح‌طلبي به روي همه باز است. ما اصلاح‌طلبان نبايد با كوبيدن لاريجاني، ياريگر و همرزم مخالفان برجام بشويم! فراموش نكنيم كه سال آينده در انتخابات دوره دوازدهم رياست‌جمهوري در برابر احمدي‌نژاد و براي حمايت مجدد از روحاني به لاريجاني نياز داريم.» به هر حال هنوز درباره حضور لاريجاني در انتخابات ۹۶ زود است و بايد كمي صبر كرد.