عربستان سعودی و کشورهای هم پیمان او در حاشیه خلیج فارس، حتی یک کرسی هم در شورای امنیت سازمان ملل متحد در اختیار ندارند، اما تلاش آنها حتی بدون این اختیارات هم جالب توجه است. سعودی ها و هم پیمانان آنها توانسته اند در طول یک سال گذشته مانند یک قدرت جهانی رفتار کنند و به رفتار دیپلماتیک شورای امنیت سازمان ملل متحد در قبال یمن به نحوی شکل بدهند که می خواهند.
ایالات متحده آمریکا و بریتانیا، دو عضو از پنج عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد که دارنده حق وتو هستند، مدیریت بحران یمن را به ائتلاف کشورهای خلیج فارس به رهبری عربستان سپرده اند. اما هر دو این کشورها در ماه های اخیر نگران آن شده اند که حملات نظامی بدون حزم اندیشی عربستان به فقیرترین کشور خاورمیانه، چطور با نابودی تمام عیار زیرساخت های این کشور پیش می رود و به این ترتیب، بذر تندروی های گسترده در آینده، کاشته می شود.
به گزارش ساعت ۲۴، بررسی سیاست عربستان سعودی در قبال یمن، می تواند قرینه ای به دست دهد که به کمک آن دریابیم چطور یکی از متحدان ایالات متحده آمریکا، می توانند بدون حضور در شورای امنیت سازمان ملل متحد، در این نهاد حضور داشته باشد. عربستان سعودی توانسته است با مدد گرفتن از هم پیمانان اصلی اش، مانند ایالات متحده آمریکا، بریتانیا و مصر، جلو محدودسازی حملات نظامی به یمن و هزینه های بشردوستانه ناشی از آن را بگیرد.
آکشایا کومار، معاون مدیر کل امور بشر دوستانه سازمان ملل متحد می گوید:«سعودی ها می توانند به بحث های حول و حوش جنگ یمن شکل بدهند، حتی وقتی که در اتاق حاضر نباشند.» او ادامه می دهد:«آنها واقعاً قادر هستند رویکردی تک بعدی در مورد جنگ یمن را برای اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد ترسیم کنند و این کار را خصوصاً در مورد سوء استفاده هایی انجام دهند که شورای امنیت در قبال آنها سکوت پیشه کرده است.»
این در حالی است که برخورد شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد مسأله سوریه، عمیقاً با آنچه که در یمن رخ می دهد متفاوت است، چرا که در سوریه باز هم عملاً این ایالات متحده آمریکا و هم پیمانان اروپایی و عربی اوست که صحنه گردان مقابله با بشار اسد است. واشنگتن و هم پیمانانش حتی خواستار برگزاری یک دادگاه بین المللی در مورد جنایت هایی شده اند که به زعم آنها در سوریه رخ داده است.
اما زمانی که زلاندنو از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواست که راه حل هایی برای ارسال کمک های بشردوستانه به یمنی ها پیدا کند، با مقاومتی سرسختانه رو به رو شد. عبدالله المعلمی، نماینده عربستان سعودی در سازمان ملل متحد، این درخواست را به این عنوان که ضروری نیست، مردود شمرد. مصر هم در پشت درهای بسته، خواستار آن شد که هر عملی در این مورد متوقف شود مگر آنکه مشورتی با عربستان انجام شود.
بریتانیا هم که در ابتدا طرفدار طرح زلاند نو بود، تغییر مسیر داد و نقشه را نقش بر آب کرد. لندن بهانه آورد که طرح زلاند نو ممکن است به گفت و گوهای صلح مخفیانه میان عربستان و حوثی های یمن آسیب برساند. در نهایت، شورای امنیت طرح را کنار گذاشت.
عربستان چه می خواست؟
به گزارش ساعت ۲۴، بلاقاصله پس از آغاز درگیری ها با حوثی های یمن، عربستان و هم پیمانانش از حوثی ها خواستند سلاح هایشان را زمین بگذارند و دولت هادی را که مورد حمایت عربستان بود به رسمیت بشناسند. ایالات متحده آمریکا و بریتانیا که در آن زمان به دنبال جلب نظر سعودی ها در زمینه مذاکرات نفس گیر هسته ای با ایران بودند، اجازه دادند ریاض کارش را بکند.
طرح اولیه ریاض برای حل و فصل موضوع به شورای امنیت رفت و البته تنها باب طبع خود عربستان و متحدانش بود. منتقدان می گفتند این طرح کاملاً در حمایت از ریاست جمهوری هادی تدوین شده است.
تازه ترین گفت و گوهای صلح میان عربستان و حوثی ها که با آتش بسی موقت در روز ۱۰ ماه آوریل انجامید، راه را برای دستیابی به صلح هموارتر کرده است. اما این گفت و گوها چیزی از نظامی گری عربستان نکاسته اند چرا که این کشور جبهه جدیدی علیه القاعده هم گشوده است.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
