یکی از عوارض پرخوری اضافه وزن و خواب آلودگی شدید می باشد.

در زمان پرخوری هورمون لپتین تولید شده که باعث عدم توانایی تشخیص مغز برای زمان سیر شدن میشود. بسیاری از افراد بعد از پرخوری با احساس انفجار در معده خون روبرو میشوند که ریفلاکس معده باعث جلوگیری از این انفجار و ترکیدن معده میشود.

معده انسان ها به طور متوسط می تواند حدود یک تا یک و نیم لیتر غذا را تحمل کند اما تا قبل از پاره شدن می تواند برای جا دادن چهار برابر این مقدار غذا، به اصطلاح کش آید. یکی از مشکلات دیگر که ممکن است برای معده بوجود بیاید خوردن غذاهای مملو از چربی, قند و کربوهیدرات می باشد.

زمانی که غذایی مملو از چربی، قند و کربوهیدرات مصرف می شود، سیستم عصبی پاراسمپاتیک به بدن دستور می دهد که با کاهش سرعت فعالیت ها، بر هضم غذا تمرکز کند که باعث می شود انسان احساس بی حالی کند.

از سوی دیگر در حین هضم غذا، سلول های لوزالمعده هورمون انسولین تولید می کنند که به نوبه خود موجب افزایش هورمون هایی مانند ملاتونین و سرتونین می شوند؛ این هورمون ها موجب بروز احساس خواب آلودگی و همچنین شادی می شوند.

علاوه بر این، ممکن است که بر اثر افزایش سطح گلوکز ناشی از غذا، فرد به سختی بتواند چشمان خود را باز نگاه دارد. به واقع، پرخوری در کار نرون های مغزی که به طور معمول پروتئین های اورکسین orexin را برای بیدار و هوشیار نگاه داشتن انسان تولید می کنند، اختلال ایجاد می کند.

از سوی دیگر، سلول های چربی نیز هورمون لپتین تولید می کنند که با اتصال با گیرنده های مغزی، پیام سیر شدن و احساس سیری را به فرد منتقل می کنند و غذا خوردن بیش از نیاز بدن، باعث می شود که بدن لپتین بیشتری تولید کند، زیرا میزان این هورمون به طور مستقیم با میزان چربی بدن ارتباط دارد.

در چنین مواردی، ممکن است بدن افراد نسبت به هورمون لپتین مقاومت ایجاد کند که توانایی مغز را برای شناسایی احساس سیری انسان از بین می برد و باعث پرخوری و اضافه وزن فرد می شود