شعار اصلاح‌طلبان طی چند روز گذشته رونمایی شد. اما این شعار استدلال‌های قوی دارد. مورد اول که در نظر گرفته شد اینکه الان ناامیدی و نمود ناامیدی اجتماعی در جامعه خیلی بالاست و نمونه‌اش را در دانشگاه‌ها می‌توان دید. این مساله به‌طور طبیعی باعث می‌شود که توجه کنیم که امید را در جامعه افزایش دهیم.

در این راستا واقعیت مهم‌تر اینکه هشت سال دولت پیشین عملکردی را بر جای گذاشت که در پس آن ناامیدی بسیار تقویت شده و به‌عنوان واقعیت ثبت شده در تاریخ ایران باید این مساله را پذیرفت. یعنی عملکرد هشت ساله آن دوران  و سیاست‌های دولت وقت باعث شده که واژه امید و ناامیدی مورد توجه قرار گیرد و تاثیر اجتماعی داشته باشد. بنابراین اصلاح‌طلبان بر این باور بودند که آمدن اصلاح‌طلبان یعنی روندی که در دوره اصلاح‌طلبان وجود داشته است. این روند نیز چیزی جز امید، آرامش و رونق اقتصادی نبوده است. متاسفانه حیات برخی در فضای ناامیدی است و از این‌رو دست به حرکت‌های افراطی مانند حمله به سفارت عربستان می‌زنند. اما اکنون شعار امید مطرح می‌شود که عرصه برای افراطیون تنگ شود.

از سوی دیگر آرامش و امنیت هم خواسته‌ای است که مردم ما در همه دوران خواستار آن بودند و انتقادهایی که داشتند بعد از ماجرای سال 88 این بود که در فضای آرام می‌شد خواسته‌های جامعه معترض را مدیریت کرد.

حال اما امید و آرامش ارتباط مستقیمی با رونق اقتصادی دارند. پرونده‌های اقتصادی در دولت گذشته آرامش و امید را بهم زده بود و این خواست مردم نبود. به هر روی در فضای آرامش و امنیت خاطر است که می‌توانید شفافیت حرکت اقتصادی داشته باشید. متاسفانه بی‌رونقی در دولت گذشته به‌خاطر عدم‌شفافیت در عملکرد دولت و عدم‌نظارت مجالس همسو با دولت به‌ویژه مجلس هشتم و بخشی از نهم که بسیار سعی می‌کردند این رابطه را شکل دهند، بود.

تاریخ معاصر ایران اثبات کرده است که تجربه اصلاح طلبان است که می‌تواند این سه را برای جامعه به ارمغان بیاورد.