خاطره اسدي نوشته: از یک جایی به بعـد
آدم آرام می گیرد
بزرگ می شود، بالغ می شود
پای تمام اشتباهاتش می ایستد
سنگینی تصمیمی که گرفته را گردن دیگری نمی اندازد ، دنبال مقصر نمی گردد
قبول می کند گذشته اش را، انکار نمی کند آن را، نادیده اش نمی گیرد، حذفش نمی کند
اجازه می دهد هرچه هست، هرچه بوده در همان گذشته بمــاند
حالا باید آینده را بسازد از نو، به نوعی دیگر
یاد می گیرد زندگی یک موهبت است، غنیمت است، نعـمت است، قـدرش را بــداند و همه اینها را که فهمید یک آرامشی می آید می نشیند توی دلش، روی روح و روانش.