روزی فرا خواهد رسید که هواداران دموکرات توافق گروه ۱+۵ و ایران بابت برتری بخشیدن به تعهد حزبی‌شان در مقابل مسئولیت‌های قانونی خود پشیمان خواهند شد.

یادداشت‌نویس نشریه واشنگتن‌تایمز با اشاره به حمایت دموکرات‌های کنگره از توافق هسته‌ای ایران این اقدام را به‌مثابه برتری بخشیدن به این توافق در مقابل قانون اساسی آمریکا و منافع ایالات متحده توصیف کرد. در این یادداشت آمده است: روزی فرا خواهد رسید که هواداران توافق گروه 1+5 و ایران بابت برتری بخشیدن به تعهد حزبی‌شان در مقابل مسئولیت‌های قانونی خود برای حصول اطمینان از یک چارچوب پایدار علیه یک خطر قابل پیشگیری، پشیمان خواهند شد. اعضای دموکرات کنگره با پیروی کردن از یک تهدید صریح و رذیلانه از سوی دولت در واقع بقای سیاسی و پیشرفت شغلی خود را به‌قیمت نگرانی‌های ژئوپولیتیکی تاریخی و شگفت‌آور ترجیح دادند.

در یادداشت نشریه واشنگتن‌تایمز آمده است: برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) اساساً فرزند نامشروع اولویت‌های بین‌المللی رئیس جمهوری اوباما است که به اصول ایدئولوژی و نه واقعیت شوهر داده شده است. زمانی که وی به ریاست جمهوری رسید، اوباما وعده یک دنیای نوینِ روشن را داد که طلیعه آن یک رویکرد عالی‌تر در امور خارجی بود: تعامل. (اما) تنها یک جهان تیره‌تر (سرشار از) ترور و سرکوب حاصل شد. برجام نیز چارچوب ناموزون شناختی دولت است.

اوباما آن را یک لحظه تاریخی توصیف کرد و بلافاصله به‌خاطر حماقت‌های آمریکا نسبت به تشکیلات (کشورهای) مسلمان جهان ــ شامل ظالمان و حاکمان مطلق ــ عذرخواهی کرد. وی زمانی که جنبش سبز در ایران شکل گرفت منفعل بود. وی وعده داد تا انعطاف بیشتری را با روسیه به نمایش بگذارد، که به اشغال کریمه منجر شد. وی چنین رویکردی را در مورد رژیم اسد پیش گرفت و از خط قرمز خود عبور کرد. و هم‌اکنون براساس گزارش‌های اخیر رسانه‌ای، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و بشار اسد رئیس جمهوری سوریه در اقدامی مشترک برای تحقیر ایالات متحده، نیروهای روسی را در سوریه افزایش داده تا نظام بشار اسد تقویت شود.

نهایتاً ماجرای ایران نیز طنز‌آمیز شد: هیچ درخواست آمریکایی به‌پشتوانه نیروی نظامی نبوده و حتی جدی نیز نخواهد بود. ایرانی‌ها دولت اوباما را مجبور کردند که با سرعتی زیاد به‌سوی (چارچوب تفاهم) لوزان عقب‌نشینی کند.

و علی‌رغم تلاش‌های مستمر اوباما ــ یا حتی اشتیاق وی ــ به هموار کردن مسیر ایران برای ورود به نظام بین‌الملل، طی مذاکرات، ایران حتی یک بار نیز وادار نشد تا شور انقلابی خود را کاهش دهد.

از آنجا که برجام تنها با موضع‌گیری‌های حزبی مواجه بود و با بحث‌های منصفانه، افشای تمام جزئیات و روشن کردن نقاط تاریک آن مواجه نشد، این واهمه وجود دارد که یک سری از خطاهای راهبردی و اخلاقی در آن وجود داشته باشد. این توافق این ظرفیت را دارد که خسارت سنگینی به منافع آمریکا وارد کند. عدم توافق به‌معنای تلاشی سخت برای جلوگیری از آتش‌فشان ایرانی است. و یک توافق بد به تشدید اوضاع این منطقه آتش‌زده منجر می‌شود. به‌خلاف فاجعه سوریه و عراق، آمریکا این بار هیچ‌گاه نخواهد توانست از آن چشم بپوشد.

متأسفانه، توافق هسته‌ای آمریکا را مقابل همان سرنوشتی قرار می‌دهد که قصد داشت از آن اجتناب کند: جنگ. این توافق با داشتن بندی در مورد زمان و تغییر فشارهای علیه ایران، باعث می‌شود که غرب به‌طرز فزاینده‌ای روی توافق هسته‌ای سرمایه‌گذاری کند و مایل نباشد تا علیه ماجراجویی‌های ایران در منطقه مداخله کند. در این شرایط تنها عنصر زمان است که مطرح می‌شود، دوره زمانی که ایالات متحده وادار شود تا جنگی دیگر را آغاز کند و یا از منطقه خارج شود، در هر حالت، جنگ به‌صورتی غیرقابل اجتناب رخ خواهد داد.