1- اینکه اصلاح‌طلبان دارای تعداد زیادی تشکل باشند فی‌نفسه مذموم نیست، مشکل از جایی شروع می‌شود که این تشکل‌ها نتوانند با همدیگر به وحدت برسند. به هر شکلی که اصلاح‌طلبان نتوانند با یک لیست و جبهه واحد وارد انتخابات شوند صرفنظر از اینکه صلاحیت خود را احراز می‌کنند یا نه، در انتخابات شکست می‌خورند. ما برای پیروزی فقط یک راه داریم که آن هم تکرار اتفاق میمون و مبارکی است که در 24خرداد 92 روی داد و همه اصلاح‌طلبان به زعامت آقای هاشمی رفسنجانی و رئیس دولت اصلاحات پشت سر آقای روحانی قرار گرفتند. البته تصمیم تاریخی آقای عارف هم در این میان سرنوشت‌ساز بود و توانست کار را یکسره کند. اگر آقای عارف این تصمیم ملی و وطن‌پرستانه را اتخاذ نمی‌کرد و بر ماندن خود اصرار می‌کرد شاید امروز آقای قالیباف رئیس‌جمهور بود. تکرار این مساله برای انتخابات مجلس واجب و حیاتی است و باید در تهران تمام کسانی که می‌خواهند هفتم اسفند به 30 نامزد اصلاح‌طلب رای دهند باید بدانند لیست اصلاح‌طلبان کدام است. اینگونه نباید باشد که مردم بین لیست‌های ارائه شده از سوی آقای هاشمی یا رئیس دولت اصلاحات سرگردان باشند. اگر غیر از این باشد شکست فاحش انتخابات 84 مجددا تکرار خواهد شد. بنابراین مردم یقین داشته باشند که کدام لیست مورد تایید اصلاح‌طلبان است و اصلاح‌طلبان بیش از یک لیست ندارند. اگر این مساله در حوزه‌های انتخابیه بزرگی مثل مراکز استان‌ها و شهرستان‌های بزرگ اتفاق نیفتد یقینا اصلاح‌طلبان در انتخابات پیروز نخواهند شد. لذا بار سنگینی بر روی دوش لیدرهای اصلاح‌طلب قرار دارد. آنها باید پشت درهای بسته بنشینند و تمام اختلافات خود را حل و فصل کرده وسرانجام لیست واحدی به مردم ارائه کنند. از تکروی و غرور، خرده حساب‌های گذشته و اختلافات گذشته باید پرهیز شود که این کار البته دشوار است. اگر این اتحاد و ائتلاف بزرگ صورت گیرد چندان مهم نیست که تعداد تشکل‌های اصلاح‌طلب کم یا زیاد است چرا که همه آنها پای یک لیست را امضا خواهند کرد. 2- هفته گذشته از اینجانب مصاحبه‌ای در روزنامه آرمان به چاپ رسیده که در آنجا به این موضوع اشاره کرده بودم که اصلاح‌طلبان بهتر است آقای ناطق نوری را به عنوان سرلیست انتخاب کنند. این مساله با اعتراض هواداران آقای عارف مواجه شد. در این خصوص باید اذعان داشت که اینجانب هنوز معتقدم آقای ناطق نوری برای سرلیستی اصلاح‌طلبان به آقای عارف برای انتخابات ارجحیت دارد چرا که بعد از وزش باد مهرگان می‌توان مشاهده کرد که چه کسی بهتر می‌تواند برای اصلاح‌طلبان، خط اعتدال و میانه‌روی و ایستادن در برابر اصولگرایان تندرو مجلس دهم را هدایت کند. آیا آقای ناطق این هنر و توانایی را بیشتر دارد یا آقای عارف؟ تردیدی نیست که توان آقای ناطق بیشتر است همچنین اصلاح‌طلبان هیچ گاه نباید اصولگرایان را دست کم بگیرند. اصلاح‌طلبان نباید فکر کنند که اصولگرایان اجازه می‌دهند آنها به‌راحتی پیروز انتخابات شوند. برای مثال، در مساله هسته‌ای ما شاهد آن بودیم که به‌رغم پیروزی بزرگی که برای کشور به دست آمد و دوست و دشمن به آن 

اذعان داشتند، تندروها آن را عقب‌نشینی می‌دانند. آنان در برابر مسائل بدیهی به خاطر سازگاری نداشتن با منافعشان محکم می‌ایستند چه برسد به موضوعی مثل انتخابات و سرنوشت مجلس دهم. بنابراین قطعا به چهره‌ای توانمند و پرتجربه‌ نیاز داریم که بتواند تا حدود زیادی در برابر اصولگرایان تندرو در مجلس دهم ایستادگی داشته باشد. لذا تصور اینجانب آن است که آقای ناطق نوری برای این رسالت مناسب‌تر است. البته این بدان معنا نیست که آقای عارف نباید وارد انتخابات شوند یا اینکه ایشان اصلاح‌طلب نیستند. اتفاقا آقای عارف به مراتب از آقای ناطق‌نوری اصلاح‌طلب‌تر است. اما ما جدا از اینکه به چنین صفاتی نیاز داریم به صفات دیگری نیاز داریم که بتواند در قامت رئیس مجلس دهم و در برابر اصولگرایان و نهادهای قدرت وابسته به اصولگرایان ظاهر شود. در غیر این صورت داستان مجلس ششم مجددا تکرار خواهد شد و مجلسی روی کار خواهد آمد که اکثریت آن در اختیار اصلاح‌طلبان است اما ریاست بسیار ضعیف دارد که عملا نمی‌تواند برای اصلاحات و دموکراسی گامی بردارد. در حالی که اگر آقای هاشمی رفسنجانی به ریاست مجلس ششم می‌رسید دستاوردهای چهارسال مجلس ششم به مراتب بیشتر از آنی می‌شد که در خلال سال‌های 78 تا 82 تحقق پیدا کرد. 3- نکته‌ای دیگر که باز ممکن است به مذاق هواداران آقای عارف خوش نیاید این است که اگر در 24خرداد سال 92 آقای عارف به جای آقای روحانی به ریاست جمهوری می‌رسید بسیار بعید بود که او بتواند دستاوردهایی که آقای روحانی تاکنون برای کشور به ارمغان آورده را به ارمغان آورد. این مسائل واقعیات عریان سیاسی جامعه ماست وگرنه اینجانب بشخصه ترجیح می‌دهم که سرلیست اصلاح‌طلبان نلسون ماندلا، مهاتماگاندی، دکتر مصدق یا مهندس بازرگان باشد. اما اینها ایده‌آل و رویاست، واقعیت این است که جریانات مهم 

سیاسی در روز روشن توافقی که همه به نفع ما می‌دانند را طوری دیگر تفسیر می‌کنند. وقتی چنین جریاناتی در کشور داشته باشیم باید سعی کنیم فردی مانند آقای ناطق‌نوری سرلیست اصلاح‌طلبان باشد تا بتواند در برابر آنها بهتر بایستد.