مصریان باستان، اجساد کسانی را که دوست داشتند مومیایی می‌کردند. اکنون دانشمندان بافت مرده اما تازه انسانی امروزی را مومیایی کرده‌اند تا به فنون مصریان باستان در این زمینه شناخت دقیق‌تری پیدا کنند. در طی این تحقیق دانشمندان بافت‌هایی از یک جسد اهدایی را درون محلول نمک قراردادند و سپس به کمک میکروسکوپ و فنون تصویرگری مراحل طبیعی روی بافت‌ها را بررسی کردند.
بیشتر اطلاعاتی که دانشمندان درباره مومیایی شدن می‌دانند برگرفته از دست‌نوشته‌های است که هرودت، تاریخدان یونان باستان (قرن 5 پیش از میلاد) برجای نهاده است. طبق نوشته‌های وی، ابتدا تمام‌اندام‌های داخلی بدن را خارج کرده و محتویات مغز را نیز از طریق حفره‌های بینی بیرون می‌آورند. سپس پیش از قرار دادن جسد در محلول نمک حاوی ناترون (ترکیبی از خاکستر سودا و بیکربنات سدیم) که تمام مایعات بدن را خشک و از فساد آن جلوگیری می‌کند، حفره شکمی و قفسه سینه را ضدعفونی می‌کنند. درنهایت بدن را در نوارهای کتانی پیچیده و در قبر دفن می‌کنند.به گفته محققین پیش‌ازاین از همین فن‌ها برای مومیایی کردن اندام‌های انسانی و حیوانی استفاده‌شده است؛ اما هیچ‌گاه از روش‌های جدید علمی در حین فرایند مومیایی شدن استفاده‌نشده بود.
دکتر پاپاگروگوپولا از دانشگاه دموکریتوس شهر تریس (یونان) و همکارانش پای یک جسد اهدایی به دانشگاه زوریخ سوییس را مومیایی کردند. پیش از آن نیز آن ها برای مقایسه کار خود گوسفندی را با استفاده از گرمای خشک و به‌صورت طبیعی مومیایی کردند اما شکست‌خورده و پس از یک هفته کار را متوقف کردند.
برای بررسی پای جسد نیز از روش‌های مختلف مثل مشاهده عینی، میکروسکوپ، تجزیه‌وتحلیل دی اِن اِی و اشعه ایکس استفاده کردند. این عملیات مومیایی کردن تقریباً موفقیت‌آمیز بود اما هفت ماه به طول انجامید و در مقایسه با روش سنتی دوماهه مصریان باستان بسیار به طول انجامید. به گفته پاپاگروگوپولا احتمالاً این امر به دلیل محیط خنک و نمناک زوریخ در مقایسه با محیط گرم و خشک مصر است. نتایج کلی تحقیق نشان می‌دهد دمای محیط، رطوبت و فضای اسیدی عوامل تعیین‌کننده در فرایند مومیایی کردن هستند و استفاده از محلول نمک هم برای خشک‌کردن بافت‌های جسد از فساد آن جلوگیری می‌کند.
بیشتر اطلاعاتی که دانشمندان درباره مومیایی شدن می‌دانند برگرفته از دست‌نوشته‌های است که هرودت، تاریخدان یونان باستان (قرن 5 پیش از میلاد) برجای نهاده است. طبق نوشته‌های وی، ابتدا تمام‌اندام‌های داخلی بدن را خارج کرده و محتویات مغز را نیز از طریق حفره‌های بینی بیرون می‌آورند. سپس پیش از قرار دادن جسد در محلول نمک حاوی ناترون (ترکیبی از خاکستر سودا و بیکربنات سدیم) که تمام مایعات بدن را خشک و از فساد آن جلوگیری می‌کند، حفره شکمی و قفسه سینه را ضدعفونی می‌کنند. درنهایت بدن را در نوارهای کتانی پیچیده و در قبر دفن می‌کنند.به گفته محققین پیش‌ازاین از همین فن‌ها برای مومیایی کردن اندام‌های انسانی و حیوانی استفاده‌شده است؛ اما هیچ‌گاه از روش‌های جدید علمی در حین فرایند مومیایی شدن استفاده‌نشده بود.
دکتر پاپاگروگوپولا از دانشگاه دموکریتوس شهر تریس (یونان) و همکارانش پای یک جسد اهدایی به دانشگاه زوریخ سوییس را مومیایی کردند. پیش از آن نیز آن ها برای مقایسه کار خود گوسفندی را با استفاده از گرمای خشک و به‌صورت طبیعی مومیایی کردند اما شکست‌خورده و پس از یک هفته کار را متوقف کردند.
برای بررسی پای جسد نیز از روش‌های مختلف مثل مشاهده عینی، میکروسکوپ، تجزیه‌وتحلیل دی اِن اِی و اشعه ایکس استفاده کردند. این عملیات مومیایی کردن تقریباً موفقیت‌آمیز بود اما هفت ماه به طول انجامید و در مقایسه با روش سنتی دوماهه مصریان باستان بسیار به طول انجامید. به گفته پاپاگروگوپولا احتمالاً این امر به دلیل محیط خنک و نمناک زوریخ در مقایسه با محیط گرم و خشک مصر است. نتایج کلی تحقیق نشان می‌دهد دمای محیط، رطوبت و فضای اسیدی عوامل تعیین‌کننده در فرایند مومیایی کردن هستند و استفاده از محلول نمک هم برای خشک‌کردن بافت‌های جسد از فساد آن جلوگیری می‌کند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
