دو سال از عمر دولت مي‌گذرد و در اين مدت دولت همواره زير تيغ منتقدانش بوده است. سوال‌هاي پي‌در‌پي از وزرا شاهد اين ماجراست و البته سياست خارجي و به ويژه مذاكرات و توافق كه اين روزها بيش از پيش دولت را هدف قرار داده است. شكي نيست كه نوع رفتار دولت با منتقدانش مي‌تواند تعيين‌كننده و حتي در درصد موفقيت برنامه‌هايش تاثيرگذار باشد از همين رو دولت بايد روندي منطقي را در برابر منتقدانش در پيش بگيرد. بر كسي پوشيده نيست كه دولت
حسن روحاني با مشكلات و بحران‌هاي عديده‌اي روبه‌رو است و راه بسيار دشواري را پيش رو دارد اما اين مسائل نبايد سبب شود تا برخوردي كه در شأن دولت او نيست با منتقدان صورت بگيرد. با توجه به شرايطي كه كشور دارد دولت بايد در برابر منتقدانش با صبر و حوصله و منطق برخورد كند و با شفافيت تمام و با شرح صدر پاسخ منتقدان را بدهد تا بتواند گره از مسائل بگشايد و از سوي ديگر افكار عمومي را نيز نسبت به مسائل پيش‌آمده روشن كند. البته بايد يادآور شد كه امروز بسياري از منتقدان دولت بيش از اينكه انتقاد داشته باشند بهانه‌جويي مي‌كنند و در مسائل هسته‌اي و مذاكرات شاهد هستيم كه آنچه تندروهاي جناح اصولگرا در مجلس مطرح مي‌كنند بيشتر بهانه‌جويي است اما حتي در مقابل آنها هم بايد صبور بود. عصبانيت دولت و تندي او با اين دسته از منتقدانش نه به مصلحت جامعه است و نه به مصلحت دولت، صبوري دولت در مقابل اين دسته از منتقدانش مي‌تواند براي انتخابات پيش روي مجلس هم كارساز باشد. تنها كافي است تا دولت با صبر و بدون تندي و عصبانيت پاسخ بهانه‌ها و مغالطه‌هاي آنها را بدهد. بي‌ترديد زماني كه دولت با منطق با اين مساله روبه‌رو شود افكار عمومي جامعه نيز روشن‌تر از قبل به مسائل نگاه خواهند كرد و به خوبي درك خواهند كرد حضور چه كساني در مجلس و جايگاه‌هاي ديگر اداره كشور به روند رشد و تعالي ايران كمك خواهد كرد و بدين‌ترتيب در انتخاب و تصميم جامعه در انتخابات مجلس شوراي اسلامي تاثيرگذار خواهد بود. بي‌شك مردم اجازه نخواهند داد كساني كه در برابر برنامه‌هاي دولتي كه منتخب آنهاست سنگ‌اندازي مي‌كنند به كرسي‌هاي مجلس دست پيدا كنند. دولت با صبوري در مقابل منتقدان از هر جنس مي‌تواند مردم را به سمتي سوق دهد تا افرادي را برگزينند كه اصلح‌ترين براي اداره كشور باشند و در راستاي منافع ملي و رشد جامعه ايران قدم بردارند.
حسن روحاني با مشكلات و بحران‌هاي عديده‌اي روبه‌رو است و راه بسيار دشواري را پيش رو دارد اما اين مسائل نبايد سبب شود تا برخوردي كه در شأن دولت او نيست با منتقدان صورت بگيرد. با توجه به شرايطي كه كشور دارد دولت بايد در برابر منتقدانش با صبر و حوصله و منطق برخورد كند و با شفافيت تمام و با شرح صدر پاسخ منتقدان را بدهد تا بتواند گره از مسائل بگشايد و از سوي ديگر افكار عمومي را نيز نسبت به مسائل پيش‌آمده روشن كند. البته بايد يادآور شد كه امروز بسياري از منتقدان دولت بيش از اينكه انتقاد داشته باشند بهانه‌جويي مي‌كنند و در مسائل هسته‌اي و مذاكرات شاهد هستيم كه آنچه تندروهاي جناح اصولگرا در مجلس مطرح مي‌كنند بيشتر بهانه‌جويي است اما حتي در مقابل آنها هم بايد صبور بود. عصبانيت دولت و تندي او با اين دسته از منتقدانش نه به مصلحت جامعه است و نه به مصلحت دولت، صبوري دولت در مقابل اين دسته از منتقدانش مي‌تواند براي انتخابات پيش روي مجلس هم كارساز باشد. تنها كافي است تا دولت با صبر و بدون تندي و عصبانيت پاسخ بهانه‌ها و مغالطه‌هاي آنها را بدهد. بي‌ترديد زماني كه دولت با منطق با اين مساله روبه‌رو شود افكار عمومي جامعه نيز روشن‌تر از قبل به مسائل نگاه خواهند كرد و به خوبي درك خواهند كرد حضور چه كساني در مجلس و جايگاه‌هاي ديگر اداره كشور به روند رشد و تعالي ايران كمك خواهد كرد و بدين‌ترتيب در انتخاب و تصميم جامعه در انتخابات مجلس شوراي اسلامي تاثيرگذار خواهد بود. بي‌شك مردم اجازه نخواهند داد كساني كه در برابر برنامه‌هاي دولتي كه منتخب آنهاست سنگ‌اندازي مي‌كنند به كرسي‌هاي مجلس دست پيدا كنند. دولت با صبوري در مقابل منتقدان از هر جنس مي‌تواند مردم را به سمتي سوق دهد تا افرادي را برگزينند كه اصلح‌ترين براي اداره كشور باشند و در راستاي منافع ملي و رشد جامعه ايران قدم بردارند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
