پرسپولیس لیگ را ضعیف آغاز کرده. درست برخلاف تصوری که هواداران پرشمارش داشتند و انتظارش را می‌کشیدند.
تیم برانکو ایوانکوویچ همانقدر که در خط حمله زهردار است، در خط دفاع شکننده و بی‌ثبات ظاهر شده. دلیل بی ثباتی، تغییرات بسیار در انتخاب زوج مرکز خط دفاعی این تیم است. زوجی که برای هر بازی تغییر می‌کند. از ماریچ- بنگر تا ماریچ- نورمحمدی و در نهایت ماریچ- اومانیا!
این خط دفاع در سه بازی، هشت گل دریافت کرده. آماری فاجعه بار که در طول سالیان قبل هرگز برای پرسپولیس رقم نخورده است. این آمار ضعیف، در جدول رده‌بندی بدجوری توی ذوق می‌زند. تعداد گل‌های خورده پرسپولیس عدد 8 را نشان می‌دهد. در ثبت این عدد، چهار مدافع نقش داشته‌اند. ماریچ بیشتر از همه و بنگر، نورمحمدی و اومانیا در رده‌های بعد.
مدافعانی که قرار بود بهترین خط دفاع پرسپولیس در لیگ برتر را رقم بزنند اما تلاش آنها، میانگینی در حدود سه گل خورده برای هر بازی را تاکنون ثبت کرده است. میانگینی که اگر بخواهیم با دو فصل قبل مقایسه‌اش کنیم، همان ابتدا قافیه را باخته‌ایم!
آمار سه بازی هیچ‌وقت نمی‌تواند ملاکی برای 30 بازی باشد. پرسپولیس در سه بازی 8 گل خورده اما این دلیل نمی‌شود که در بازی‌های آینده نیز به همین روند ادامه بدهد. البته شاید هم گل‌های بیشتری دریافت کند و یک رکورد جدید برای این باشگاه پرطرفدار ثبت شود.
پرسپولیس، دو فصل قبل و در لیگ سیزدهم بهترین خط دفاع لیگ‌های آسیایی را در اختیار داشت. این تیم در پایان هفته بیستم، تنها 8 گل دریافت کرده بود. یعنی برابر با تعداد گل‌های دریافتی پرسپولیس در این سه بازی!
پرسپولیس آن فصل، در 30 بازی فقط 15 گل دریافت کرد. یعنی میانگین 5/0 گل خورده در هر بازی. پرسپولیس با این آمار به رکورد استقلال در لیگ پنجم حمله کرد و توانست عنوان برترین خط دفاع در طول فصل را از چنگ رقیب دیرینه در بیاورد.
استقلال با دریافت 17 گل در 30 بازی رکورد جالبی را در این زمینه به ثبت رسانده بود اما پرسپولیس رکورد همشهری‌اش را شکست تا از این حیث بالاتر از رقیب دیرینه‌اش باشد.
از جمع مدافعان فعلی، تنها بنگر در پرسپولیس حضور داشت. او زوج سیدجلال حسینی در قلب خط دفاعی بود. دو بازیکن باتجربه‌ای که در سپاهان سال‌ها کنار هم بازی کرده و شناخت بالایی از یکدیگر داشتند. این دو همراه با دروازه‌بان مطمئنی به نام نیلسون کوره آ، رکورد جالب و منحصر به فرد خط دفاع پرسپولیس را ثبت کردند.
رکوردی که در 5 لیگ معتبر اروپایی نظیر نداشت و در سال 2013 یکی از بهترین‌ها در جهان فوتبال. این رکورد پرسپولیس را کمک کرد تا هفته‌ها صدرنشین باشد و فقط در روز آخر قهرمانی لیگ را از دست بدهد.
در آن فصل، بنگر عملکردی فوق‌العاده به نمایش گذاشت. نیلسون هم یک فصل رویایی را سپری کرد اما کمتر کسی است که بازی‌های بی‌نقص سیدجلال حسینی را از یاد ببرد.
مدافع ملی‌پوش پرسپولیس در آن فصل، یکی از سدهای خط دفاعی این تیم بود. مدافعی که لقب صخره و دیوار را از پرسپولیسی‌ها دریافت کرد و نشان داد که مطمئن‌ترین چهره خط دفاعی سرخ‌ها محسوب می‌شود.
سیدجلال برای لیگ پانزدهم هم علاقه‌مند بود به پرسپولیس برگردد و پیراهن این تیم را بپوشد. او حتی با مدیران پیشین باشگاه هم مذاکره کرد اما در نهایت برانکو تصمیم گرفت تا حضور او را وتو کند.
ایوانکوویچ سدی بود مقابل بازگشت سیدجلال. او کند بودن حسینی و عقب نگه داشتن تیم را دلیل جذب نکردن سیدجلال اعلام کرد و مدعی شد که با مدافعان فعلی، مسیر موفقیت هموارتر است. برانکو این تصمیم را اتخاذ و روی آن پافشاری کرد تا در سه بازی لیگ، 8 گل دریافت کند.
حالا جای خالی حسینی در خط دفاع پرسپولیس بیشتر از همیشه به چشم می‌آید. مدافع مطمئن و باتجربه‌ای که می‌توانست به کار پرسپولیس بیاید اما برانکو نخواست تا این اتفاق بیفتد.
ماریچ و اومانیا روی هم دو میلیارد هزینه روی دست پرسپولیس گذاشته‌اند. آیا بهتر نبود سیدجلال با هزینه‌ای کمتر جذب شود و در کنار بنگر یا نورمحمدی بازی کند؟ آیا خط دفاع قدرتمندتر از حالا می‌شد یا پرسپولیس در سه بازی 8 گل دریافت می‌کرد؟
یادمان نرود که زوج سیدجلال- بنگر همراه با مدافعی به نام نورمحمدی روی نیمکت یا در دفاع چپ، رکورد بهترین خط دفاع تاریخ لیگ برتر را رقم زده‌اند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
