حدودا از دو سال پیش ملت ایران امیدوارانه منتظر تحقق مهمترین وعده رئیس جمهور بودند تا هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد هم چرخ زندگی مردم؛ حالا بعد از 22 ماه مذاکره فشرده و تمدیدهای مکرر، شش قدرت جهانی به همراه ایران تصمیم گرفتند با وجود تهدیدات و رجزخوانی ها برای یکدیگر آنقدر در هتل کوبورگ بمانند تا در نهایت تکلیف این پرونده سیاسی را مشخص کنند. بنابراین مردم ایران نیز 18 روز پیاپی بست پای اخبار نشستند و با دلهای پاک در شب های قدر برای تیم مذاکره کننده و حصول یک توافق عزتمندانه دست به دعا و نیایش بردند زیرا ایمان داشتند پایان شب سیه، سپید است.

بالاخره انتظارها به پایان رسید و مهمترین توافق قرن از قاب تلویزیون به نمایش همگان درآمد به طوریکه امیدها در باور مردم جوانه زد. ولی انگار بعضی ها که خود از مصوبین این ناامیدی ها بودند و مشت محکمی در انتخابات گذشته خورده بودند، خيلي از شادی مردم خوشحال نیستند، زیرا می دانند اگر در روز توافق جلوی این شور و شعف را نگیرند فردا بایست به عزای از دست دادن مجلس آینده به سوگ بنشینند؛ پس با برنامه ریزی و آمادگی قبلی پولهای کثیف و باد آورده را از پستوها بیرون می کشند و کمر به یاس مردم می بندند.

ابتدا قدم اول را در بازار ارز و سکه می گذارند. با وجود اینکه دلار و سکه در روزهای گذشته پله های سراشیبی را نه یکی یکی بلکه چندتا چندتا طی می کرد به یکباره توسط عده ای ناشناس، با شو خرید به جان بازار می افتند به شکلی که با جمع کردن ارز و سکه از دست مردم، صراف و دلال ورق را به نفع منافع خود بر میگردانند و قیمت ها را حتی با وجود کاهش انس جهانی در طلا از سقوط به صعود می کشانند. متاسفانه تا بانک مرکزی از خواب غفلت بیدار شود و با تزریق ارز و سکه بازار را کنترل و به تعادل بر گرداند دیگر کار از کار گذشته و جو منفی در بازار حاکم شده است.

قدم دوم بازار بورس بود. جايی که سهامداران چند وقتی است دچار رکود و زیان شده اند، حالا بعد از توافق و براساس پیش بینی کارشناسان منتظر یک جهش خوب در تالار شیشه ای هستند، ولی ناگهان زیرنویس شبکه خبر به جای امید و آرامش به آنها خبر از یک اتفاق عجیب می دهد و سوار بر موج بی اعتمادی که خود مدتها دنبال می کرد، می نویسد: ریزش بازار بورس، نشان از عدم اعتماد سهامداران به متن توافق دارد.

بازی کثیفی که آغشته به نیتها و پولهای کثیف است با یک برنامه ریزی هماهنگ بدون آنکه اتهامی متوجه آنها گردد توسط حقوقی ها شروع می شود. به نحویکه میزان زیادی سهام را به خودی ها کد به کد کرده می فروشند و در روز بعد و بر خلاف ظاهر، مجددا با انتقال همان سهام اما اینبار با رنج منفی به کدهای خویش دوباره آنها را می خرند و باعث می شوند تا بازار فرو ریزد و اینگونه کار تمام شود. برای اینکار فقط کافیست در هر سهم حدود 5 تا 10 درصد معامله در رنج منفی انجام شود تا مابقی سهامداران به دنباله روی از آنها در صف فروش قرار گیرند. بنابراین بازاری که به گفته تمامی کارشناسان در آن روز برخلاف واقعیتهای علمی و عملی اقتصاد ایران عمل کرد، تداعی کننده یک روز سیاه برای ویترین اقتصادی کشور شد.

اما قدم سوم و آخر فضا سازی رسانه ای است. اینک تصویر این پازل زشت و بد چهره توسط مخالفین دولت تکمیل می شود و این تیترها در صحفه اول روزنامه های آنها نقش می بندد: "واکنش معکوس بازار، روزنامه های ذوق زده را شوکه کرد" "بی تفاوتی ارز، طلا و بورس" "بورس یک دست قرمز شد" "شنای بازارها خلاف موج توافق"

و اینگونه شادی ملت یکباره تبدیل به غم شد و آنها به جای خوشحالی در خیابانها بهت زده در خانه ها نشستند و به اتفاقات رخداده اندیشند که چگونه بازار سرمایه بخاطر دلواپسی یک گروه خاص آن هم با هدف دهن کجی به دولت ریزش کرد، و اینچنین کام شیرین مردم تلخ می شود.