ماهي 8 هزار دلار حقوق به انضمام خانه و ماشين. ماهي 8 هزار دلار مي‌شود 24 ميليون تومان يا كمي بيشتر.

اصلاً و ابداً فكر نكنيد كه باشگاه پرتغالي نيت توهين به ملي‌پوش ايراني را داشته، واقعيت‌ها را به او گفته و توان پرداختي‌اي كه به بازيكن ايراني دارد. البته در اين مذاكره به بازيكن ايراني تأكيد شد در صورت عملكرد خوب در ليگ پرتغال مي‌تواند با پيشنهادات جالب ‌توجهي از سوي تيم‌هاي شاخص در همين كشور يا كشورهاي ديگر مواجه شود و...

خيلي نمي‌خواهيم اين خبر را دنبال كنيم و اينكه آيا ملي‌پوش ايراني تيم خود را ترك مي‌كند و به تيم پرتغالي مي‌پيوندد يا نه، در اين بين واقعيت‌گرايي تيم پرتغالي مي‌تواند درس خوبي براي باشگاه‌هاي ايراني باشد. نه فقط در پرتغال، در همه كشورها باشگاه‌ها با بازيكن صادق هستند و مبتني بر واقعيت‌ها و توان با بازيكن قرارداد مي‌بندند. بنابراين ديگر شكايتي در كميته انضباطي مطرح نمي‌شود و نظم و انضباط مالي مسابقات زير سؤال نمي‌رود اما در ايران باشگاه ميلياردها تومان بدهكار است، تازه تمرينات را شروع كرده اما باز هم قراردادهاي چند صد ميليون توماني مي‌بندد و در نتيجه بدهي روي بدهي انباشته مي‌شود و فوتبال ورشكسته مي‌شود. اتفاقي كه همين الان افتاده است اما به نظر مي‌رسد فدراسيون فوتبال و اتحاديه باشگاه‌ها از اعلام رسمي آن ابا دارند. باشگاه‌هاي ما خيال مي‌كنند اگر به بازيكن به جاي 300، 400 يا 500 ميليون تومان، بگويند 150 ميليون تومان، تيم جمع نمي‌شود! تيم شكل نمي‌گيرد و بيچاره مي‌شوند!‌ اما سؤال اينجاست كه اين همه بازيكن به كجا مي‌روند؟ ليگ آلمان، ‌اسپانيا، اتريش و... سالي چند بازيكن ايراني لژيونر مي‌شوند؟ اگر قرار است با بازيكن 500 ميليون تومان قرارداد بسته شود و 50 ميليون تومان به وي داده شود، بهتر است 150 ميليون تومان با او قرارداد بسته شود و تمام و كمال به حسابش واريز شود. اگر هم باشگاه‌هاي ما فقط براي يك بار همگي با هم تصميم بگيرند، به اندازه توان تيم ببندند و با بازيكن قرارداد امضا كنند، همه تيم‌ها براساس قراردادهاي واقعي بسته مي‌شود نه دروغين. فوتبال سالم مي‌شود و ديگر اين همه پرونده در كميته انضباطي شكل نمي‌گيرد.