روز نو: راهکار مواجهه با مخالفان دولتپیشبرد برنامه دولت‌ها همواره نیازمند اراده کافی و وجود سازوکار دقیق و مؤثر ارزیابی و نظارت در مراحل مختلف انجام آن است. اگر ابتدا و انتهای یک برنامه و دلایل انجام آن برحسب ضرورت زمانی یا موقعیت خاص اجتماعی یا حتی بین‌المللی، روشن و مشخص باشد، آن‌گاه برخی موانع و کارشکنی‌های مخالفان نمی‌تواند انجام فعالیت‌ها را با کندی مواجه کند. معمولا در کشورهایی که برپایه نظام‌های مبتنی‌بر مردم‌سالاری استوار هستند، تفکیک قوا سبب می‌شود گاهی جریان‌های مختلف سیاسی در دولت یا مجلس، دیدگاه واحدی درقبال مسائل کشور نداشته باشند و درعین‌حال، تمرکز قدرت نیز در یک قوه ایجاد نشود؛ به‌عنوان نمونه امروز اگر کنگره ایالات ‌متحده گرایش سیاسی دیگری داشت، حتما مواضع و شیوه عمل رئیس‌جمهور نیز تفاوت‌هایی پیدا می‌کرد. این اختلافات امروز برای ایرانیان که موضوع پرونده هسته‌ای و مذاکرات و مواضع موافقان و مخالفان در داخل آمریکا را دنبال می‌کنند، ملموس‌تر شده است. به‌هرتقدیر، در کشاکش میان دولت و منتقدان، صبر و تحمل دستگاه اجرائی در کنار تدبیر برای پیشبرد امور، تعیین‌کننده است و هر طرفی توانمندتر باشد، موفقیت بیشتری به دست خواهد آورد. اگر برنامه‌های اجراشده توسط دولت، پشتوانه کارشناسی داشته باشد و با درک ضرورت‌های زمانه خود به مرحله اجرا درآید، حتما قابل ‌دفاع خواهد بود و با پافشاری بر آن، می‌توان تبعات آن را مدیریت کرد. 

معمولا اصلاحات ساختاری در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، واکنش‌های گسترده‌تری میان موافقان و مخالفان و بخش‌های مختلف مردم به‌دنبال دارد. سال‌هاست شاهد اجرای برخی برنامه‌های ریاضتی در کشورهایی که با بحران‌های مالی و اقتصادی مواجه شده‌اند، هستیم. به‌طور طبیعی ممکن است بخش‌هایی از جامعه با یک ایده و برنامه دستگاه اجرائی موافق نباشند، اما دولت می‌تواند با تحلیل درست و ارائه منطقی و حرفه‌ای آن به جامعه، لزوم اجرای آن را یادآور شود. دولت یازدهم، در نزدیک به دوسالی که بر سر کار است، با مشکلات بسیاری مواجه بوده که از گذشته به‌جا مانده است. در حوزه مذاکرات هسته‌ای و مباحث اقتصادی و فرهنگی، مخالفان به شکل جدی مشغول فعالیت هستند. برخی از آنها، حتی در صورت انجام درست یک ایده، به‌طورکلی «مخالف» هستند، پس دولت امکان مجاب‌کردن آنها را نخواهد داشت. درعین‌حال، باید با ابزارهای رسانه‌ای کافی، مردم را در جریان اقدامات و موانعی که بر سر آنها وجود دارد، قرار دارد. ناقص‌گویی یا کلی‌گویی، می‌تواند کار دولت را دشوار‌تر کند و برعکس، انتقال درست و دقیق مسائل به مردم، با همین ابزارهای رسانه‌ای محدود، ظرفیت کم‌اثرکردن تحرکات رسانه‌ای و سیاسی قابل ‌توجهی را که مقابل دولت ایجاد شده، فراهم می‌کند.