تحقيقات زيادي نشان ميدهد که بين خواب و تقويت حافظه رابطهي مستقيمي وجود دارد. اما آيا خواب ميتواند آنقدر حافظه را تقويت کند که به بهبود وضعيت بيماران آلزايمري بينجامد؟
به گزارش روز نو، خواب زياد در مگسهاي ميوه که علائمي شبيه آلزايمر داشتند باعث شد تا بتوانند با استفاده از توانايي خود، حافظهي جديدي بسازند. تحقيقات در اين حوزه نشان ميدهد که ميتوان از اين «قابليت درماني» براي انسان هم استفاده کرد.
پروفسور شائو و تيم تحقيقاتياش از دانشگاه واشنگتن بر روي سه نوع مگسميوه تحقيق کردند، که مغزشان خواب را به روش مشابه انسان تنظيم ميکرد.
در هر گروه از مگسها، محققان يک ژن را که باعث مشکلات مختلف حافظه ميشد از کار انداختند، اما تمامشان با قابليتهاي خود در توليد حافظهي جديد نقش داشتند.
در يک گروه، اين ژن از کار افتاده باعث افزايش عوارضي براي حافظه نظير بيماري آلزايمر شد. در گروه ديگر مگسها در ارتباطات مغزياي که خاطرات را رمزگذاري ميکرد مشکلاتي داشتند در حالي که گروه ديگر به راحتي بسياري از اين ارتباطات را ايجاد ميکرد.
در مرحلهي بعد پروفسور شائو و همکارانش ميزان خواب هر گروه را با استفاده از يکي از اين سه روش افزايش دادند: تحريک سلولهاي مغزي سهيم در خواب، افزايش توليد پروتئين مرتبط با خواب و يا توليد دارويي که فعاليت پيامرسان شيميايي سهيم در خواب را تحريک ميکرد.
خواب بيشتر باعث ذخيرهي انرژي و توانايي ساختن حافظهي جديد شد
اين محققان دريافتند که خواب اضافي، بدون در نظر گرفتن تکنيک به کار رفته براي ايجاد خواب بيشتر، باعث ذخيرهي توانايي اين مگسها براي ساختن حافظهي جديد شده است. در واقع در تمام مگسها، اين ژن از کار افتاده يا از بينرفته به درستي کار نميکرد. خواب نميتواند آن ژن از کار افتاده را دوباره فعال کند، اما راههايي يافت تا مشکلات روانشناختي را برطرف کند.
در حالي که مکانيسمهاي نهفته در پشت يافتههاي اين تيم تحقيقاتي هنوز به شکل ناشناخته باقي مانده، اين فرضيه نشان ميدهد که خواب اضافي باعث بالا رفتن ارتباطات مغزياي ميشود که چيزهاي مهم را به رمز درآورده و باعث کاهش ارتباطاتي ميشود که اطلاعات بيارزش و غيرمفيد را به رمز درميآورد.