این یک واقعیت است که تا سال ٢٠٥٠ تقاضا برای مواد غذایی تا ٦٠ درصد افزایش می یابد. این افزایش تقاضا به منزله فشار مضاعف بر صنعت کشاورزی و تقاضای بیشتر برای آب و انرژی است.
امنیت غذایی ٩ میلیارد نفر تا سال ٢٠٥٠ از جمله تعهدات سران شرکت
کننده در اجلاس تغییرات آب و هوای سازمان ملل متعهد بود. این یک واقعیت است
که تا سال ٢٠٥٠ تقاضا برای مواد غذایی تا ٦٠ درصد افزایش می یابد. این
افزایش تقاضا به منزله فشار مضاعف بر صنعت کشاورزی و تقاضای بیشتر برای آب و
انرژی است.
به گزارش روز نو، تعهد کشورهای شرکت کننده در اجلاس تغییرات آب و هوایی در شرایطی داده شده است که دو سال پیش در حاشیه کنفرانس ریو+ ٢٠ مقرر شد تا کشورهای جهان برای گذار به دوره اقتصاد کم کربن، منابع کارآمد و اقتصاد سبز فراگیر تشویق و هدایت شوند.
پیش بینی می شود جمعیت جهان تا سال ٢٠٥٠ به بیش از ٩ میلیارد افزایش یابد. این به معنای فشار بیشتر بر منابع طبیعی است. این فشار با آنچه که دو سال پیش سازمان ملل با شعار اقتصاد سبز اجلاس ریو+ ٢٠ را آغاز کرده بود، مغایرت دارد. هرچند در آخرین اجلاس تغییرات آب و هوای سازمان ملل سران کشورها همچنان متعهد شدند تا جنگل زدایی را تا سال ٢٠٣٠ ریشه کن کنند، اما این تعهد در کنار دیگر تعهدات داده شده در این اجلاس و اجلاس های گذشته با یکدیگر مغایرت دارد.
به عقیده اقتصاددانان محیط زیست، راه حل در انتخاب گزینه توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز نهفته است. اگر چه همچنان و همچون همیشه موضوع پایداری محیط زیست و منابع در دستور کار کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به گونه یی برجسته مطرح است اما تامین غذا برای ٩ میلیارد انسان را در کنار تغییرات اقلیمی و آب و هوا، بروز خشکسالی ها و سیلاب ها و توفان ها را نباید نادیده گرفت. رخدادهایی که هر کدام فرصت ها و تعهدات را برای تامین امنیت غذایی این ٩ میلیارد به مخاطره می اندازد.
بررسی گزارش های دوره ای سازمان ملل بر آنچه بر کره زمین رفته است نشان از زوال تدریجی اکوسیستم ها و گرمایش زمین و نزول منابع طبیعی استراتژیک دارد و این موضوع که تا چه اندازه بحران را در سراسر کره خاکی گسترش داده است. بخش آب، تغییر اقلیم و تنوع زیستی از پررنگ ترین بخش های این گزارش ها است. اما بخش ویژه یی هم برای چالش های زیست محیطی غرب آسیا در نظر گرفته شده است. در این منطقه بین سال های ١٩٨٥ تا ٢٠٠٥ میلادی سرانه دسترسی به آب شیرین از ١٧٠٠ متر مکعب در سال به ٩٠٧ متر مکعب کاهش یافته و پیش بینی شده که این رقم تا سال ٢٠٥٠ به ٤٢٠ متر مکعب در سال تنزل خواهد یافت.
از سوی دیگر حدود ٦٤ درصد از چهار میلیون کیلومتر مربع زمین های غرب آسیا را اراضی خشک و مستعد تخریب تشکیل می دهند که رشد جمعیت در ٢٠ سال گذشته برای تامین غذا فشار زیادی را بر این اراضی وارد کرده است و بر وسعت مناطق بیابانی افزوده است. این در حالی است که سهم این منطقه از آسیا از جنگل تنها به اندازه ٣٤/١ درصد از کل وسعت این منطقه است. یعنی جنگل های غرب آسیا کمتر از ١/٠ در صد از کل جنگل های جهان را در بر می گیرد با این حال همین معدود عرصه های جنگلی هم رو به نابودی هستند. از سوی دیگر حدود ٢٣ درصد از نفت و ٧/٨ درصد از منابع گاز جهان در غرب آسیا است که استخراج این منابع برای صادرات و مصرف بی رویه آن در کشورهای منطقه باعث شده تا نرخ تولید گاز دی اکسید کربن به ازای هر نفر از شش تن در سال ١٩٩٠ به ٢/٧ تن در سال ٢٠٠٣ افزایش یابد که این امر به تشدید روند گرمایش زمین کمک می کند.
به گزارش روز نو، تعهد کشورهای شرکت کننده در اجلاس تغییرات آب و هوایی در شرایطی داده شده است که دو سال پیش در حاشیه کنفرانس ریو+ ٢٠ مقرر شد تا کشورهای جهان برای گذار به دوره اقتصاد کم کربن، منابع کارآمد و اقتصاد سبز فراگیر تشویق و هدایت شوند.
پیش بینی می شود جمعیت جهان تا سال ٢٠٥٠ به بیش از ٩ میلیارد افزایش یابد. این به معنای فشار بیشتر بر منابع طبیعی است. این فشار با آنچه که دو سال پیش سازمان ملل با شعار اقتصاد سبز اجلاس ریو+ ٢٠ را آغاز کرده بود، مغایرت دارد. هرچند در آخرین اجلاس تغییرات آب و هوای سازمان ملل سران کشورها همچنان متعهد شدند تا جنگل زدایی را تا سال ٢٠٣٠ ریشه کن کنند، اما این تعهد در کنار دیگر تعهدات داده شده در این اجلاس و اجلاس های گذشته با یکدیگر مغایرت دارد.
به عقیده اقتصاددانان محیط زیست، راه حل در انتخاب گزینه توسعه پایدار و گسترش اقتصاد سبز نهفته است. اگر چه همچنان و همچون همیشه موضوع پایداری محیط زیست و منابع در دستور کار کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به گونه یی برجسته مطرح است اما تامین غذا برای ٩ میلیارد انسان را در کنار تغییرات اقلیمی و آب و هوا، بروز خشکسالی ها و سیلاب ها و توفان ها را نباید نادیده گرفت. رخدادهایی که هر کدام فرصت ها و تعهدات را برای تامین امنیت غذایی این ٩ میلیارد به مخاطره می اندازد.
بررسی گزارش های دوره ای سازمان ملل بر آنچه بر کره زمین رفته است نشان از زوال تدریجی اکوسیستم ها و گرمایش زمین و نزول منابع طبیعی استراتژیک دارد و این موضوع که تا چه اندازه بحران را در سراسر کره خاکی گسترش داده است. بخش آب، تغییر اقلیم و تنوع زیستی از پررنگ ترین بخش های این گزارش ها است. اما بخش ویژه یی هم برای چالش های زیست محیطی غرب آسیا در نظر گرفته شده است. در این منطقه بین سال های ١٩٨٥ تا ٢٠٠٥ میلادی سرانه دسترسی به آب شیرین از ١٧٠٠ متر مکعب در سال به ٩٠٧ متر مکعب کاهش یافته و پیش بینی شده که این رقم تا سال ٢٠٥٠ به ٤٢٠ متر مکعب در سال تنزل خواهد یافت.
از سوی دیگر حدود ٦٤ درصد از چهار میلیون کیلومتر مربع زمین های غرب آسیا را اراضی خشک و مستعد تخریب تشکیل می دهند که رشد جمعیت در ٢٠ سال گذشته برای تامین غذا فشار زیادی را بر این اراضی وارد کرده است و بر وسعت مناطق بیابانی افزوده است. این در حالی است که سهم این منطقه از آسیا از جنگل تنها به اندازه ٣٤/١ درصد از کل وسعت این منطقه است. یعنی جنگل های غرب آسیا کمتر از ١/٠ در صد از کل جنگل های جهان را در بر می گیرد با این حال همین معدود عرصه های جنگلی هم رو به نابودی هستند. از سوی دیگر حدود ٢٣ درصد از نفت و ٧/٨ درصد از منابع گاز جهان در غرب آسیا است که استخراج این منابع برای صادرات و مصرف بی رویه آن در کشورهای منطقه باعث شده تا نرخ تولید گاز دی اکسید کربن به ازای هر نفر از شش تن در سال ١٩٩٠ به ٢/٧ تن در سال ٢٠٠٣ افزایش یابد که این امر به تشدید روند گرمایش زمین کمک می کند.
منبع: ایسنا
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
