این چالش با اظهارنظرهای متفاوت در فضای مجازی روبرو شد؛ از همین رو لیلا اوتادی دلایل خود برای راه اندازی این چالش را در یادداشتی برای پارسینه ارسال کرد.

متن یادداشت؛ عینا در زیر آورده می شود:

به نام خداوند بخشنده

چندی پیش در خبری خواندم؛ سرانه مطالعه ایرانیان پایین ترین ها در جهان است، ابتدا خیلی غمگین شدم اما بعد به فکر فرو رفتم، به این فکر کردم چه شده است که عده ای از ما به جای پرورش افکار به فکر پرورش ظاهر رسیده ایم تا آنجا که یک سوئدی که واردکننده لوازم آرایش به ایران بود عنوان کرد:"صادراتمان به ایران یک و نیم برابر دیگر کشورهاست." حقیقتا این آمارها دردناک است.

دردناک است که ظاهربین شده ایم و از الگوهای انسانی و ملی که در همه کشورها و جوامع رعایت و حمایت می شود فاصله گرفته ایم.

وقتی هر موضوعی داغ می شود همه بی آنکه به آن فک کنیم آن را انجام میدهیم و وقتی از مد افتاد ناگهان فراموش می کنیم.

همین چندوقت پیش بود که روی سر خود آب می ریختیم و دیگران را نیز به آن دعوت می کردیم اما حواسمان نبود که این چالش نه بخاطر خنده و آب بازی بلکه بخاطر کمک به کسانی بود که نیازمند کمک مان بوده اند، که اگر یادمان بود فراموش نمی کردیم باید احسان کرد به هرکس که می توانیم، بدون اینکه داد بزنیم و فریاد بکشیم.

مضرات لوازم آرایشی برای خانم ها آنقدر زیاد است که وادارمان کند که در هرجایی همیشه و هرروز آرایش نکنیم.

این تمام حرفم بود درباره چالش آرایش؛ نه از همکارانم دعوت کردم و نه از شخص خاصی که بدون آرایش عکس بگیرد و نه خود را در این حد میدانم که به کسی نصیحت کنم آرایش بکند یا خیر!

اما خوب است که لااقل یک روز در هفته را آرایش نکنیم، لازم نیست عکس بی آرایش بگیریم و فریاد بزنیم مهم این است که بدانیم برای بالا رفتن فرهنگ یک کشورباید دانسته هایمان را زیاد کنیم و به آنچه یادگرفتیم عمل کنیم.