نافرمانی‌های پیام صادقیان به کنار، با سست عنصر بودن باشگاه چطور می‌شود مقابله می‌کرد؟ باشگاهی که تا امروز همه حرف‌های حمید درخشان را از یک گوش شنیده و از گوش دیگر به بیرون فرستاده است. دست آقای سرمربی نه تنها از بازیکنان دلخواهش کوتاه ماند، بلکه هر تصمیمی هم که گرفت، وتو شد. او پیش‌تر یک بار میثم حسینی را به خاطر بی‌انضباطی و مصاحبه علیه کادر فنی اخراج کرده بود اما پیش از آنکه خودش به اردوی پرسپولیس برسد، باشگاه این بازیکن را روانه کیش کرد. درست همانگونه که حکم اخراج رضا حقیقی- که با مربی دروازه‌بان‌های تیم درگیر شده بود- را وتو کردند. باشگاه آنقدر به سرمربی‌اش بی‌اعتماد است که حتی حاضر نشد بازیکنان منتخب سرمربی را به پرسپولیس بیاورد و خریدهایش را از روی لیستی انجام داد که مشاوران سیاسی نوشته بودند.
کلا تا حالا نشده که حمید درخشان تصمیمی بگیرد و باشگاه آن را تایید کند. باز درخشان شانس آورده که مسوولان باشگاه روی نیمکت پرسپولیس نمی‌نشینند وگرنه اختیار ارنج تیم و تعویض‌ها را هم از او می‌گرفتند. همانطور که حق تصمیم‌گیری درباره بازیکنان را از او سلب کرده‌اند. در قامت سرمربی، درخشان این حق را دارد که بازیکنی را نخواهد اما وقتی پیام صادقیان را به خاطر تکرار بی‌انضباطی‌هایش و سرپیچی از دستور کادر فنی از تیم راند، باز هم بالادستی‌های او پادرمیانی کردند و این بازیکن را بازگرداندند. حتی به درخشان اجازه ندادند که آنچه را واقعا اتفاق افتاده بود، به تهران مخابره کند و این بازیکن بی‌انضباط را در اختیار کمیته انضباطی باشگاه بگذارد. مسوولان پرسپولیس حتما فکر می‌کنند که این کارها تیمشان را از حاشیه‌ها دور نگه می‌دارد اما نمی‌دانند که چه ضربه‌ای به پرسپولیس می‌زنند. هر بار که یکی از تصمیم‌های درخشان وتو می‌شود، ارزش او پایین‌تر می‌آید و طبیعی است که بازیکنان هم بیشتر مقابل او خواهند ایستاد.