فشار جمعیت را تحمل می‌کنیم، در برابر کل کل کردن‌ها، بداخلاقی‌ها و رفتارهای برخی‌ها کوتاه می‌آییم، هل دادن‌های پی در پی را به جان می‌خریم، کیفمان یک سو و خودمان به یک سوی دیگر کشیده می‌شویم، اما صدایمان درنمی‌آید، خودمان را به ضربه‌هایی که هر از گاهی از این سو و آن سو نثارمان می‌شود عادت می‌دهیم و اعتراض نمی‌کنیم. موقع پیاده شدن، از یک ایستگاه قبل دورخیز می کنیم و خودمان را در حالت آماده باش قرار می دهیم تا به محض باز شدن درها جزو اولین نفرهایی باشیم که از درها بیرون می پریم و خودمان را به پله برقی می رسانیم. شاید از میان این همه شلوغی و ازدحام زودتر ایستگاه را ترک کنیم و از آنجا هم با یک اتوبوس یا تاکسی خودمان را به مقصد برسانیم.

 همه این کارها را می کنیم تا حتی یک دقیقه وقت را هم از دست ندهیم، برای این که بموقع به کارهایمان برسیم. یا طبق معمول هر روز در مسیر رفتن به محل کار هستیم و نگرانیم که کسر کار نخوریم تا سر ماه حقوقمان کم نشود یا می خواهیم پس اندازی را که از ته مانده پول توجیبی یا حقوق ماهانه برایمان مانده، خرج کنیم.

خلاصه این که همه می دویم به دنبال پول، در حالی که خیلی از ما حواسمان نیست چقدر راحت و در یک چشم بر هم زدن همین پول را از دست می دهیم. نمونه آن اتفاقی است که برای مسافران مترو رخ داده است.

معاون اداری مالی حراست شرکت بهره برداری مترو در این باره به میزان گفته، مسافران مترو در هشت ماه گذشته 20 میلیون تومان پول در واگن های مترو جا گذاشته اند.

نکته جالب این که هشت میلیون تومان از آن 20 میلیون تومان پول گمشده دوباره زنده شده است.

یعنی صاحبانشان آمده اند نشانی کیف پول یا مبلغی را که گم کرده اند، داده اند و به پولشان رسیده اند، اما در مقابل 12 میلیون تومان پول بی زبان مانده که هیچ فردی هم دنبالش نیامده است.

صاحبان این پول ها یا حوصله پیگیری ماجرا را نداشته اند یا فکرش را هم نکرده اند که ممکن است کیف پول شان را در مترو جا گذاشته باشند و شاید هم مبلغی که گم کرده اند آن قدر به چشم شان نمی آمده که بخواهند برای پس گرفتن آن دوباره به خودشان زحمت بدهند و بروند سراغ قسمت اشیای گمشده مترو.

تکلیف این پول ها هم روشن است. به گفته محمود ساوالان پور، پول هایی که صاحب شان پیدا نشده به حساب دادگستری واریز می شود. این نقطه پایان کیف پول های گمشده یا همان پول های بدون صاحبی است که در واگن ها یا ایستگاه های مترو پیدا می شود.

همه اینها را گفتیم تا یادآوری کنیم عجله کردن و حرص وقت زدن همه جا هم به نفع آدم تمام نمی شود، پس این بار که خواستید با هل دادن این و آن، خودتان را به درهای قطار برسانید کمی احتیاط کنید شاید این بار شما باشید که کیف پولتان را روی صندلی جا بگذارید یا پولتان در میان ازدحام جمعیت از جیب تان روی زمین افتاده باشد.

منبع:جام جم