کارشناس همیشگی تلویزیون ایران، مدتی است که در برنامه های تلویزیونی دیده نمی شود. امیر حاج رضایی که حالا در باشگاه پیکان پست دارد، در گفتگو با خبرآنلاین در مورد توهین های اخیر به دروازه بان این تیم و سایر مسائل فوتبال حرف زده است.

توهین‌ها را باور نمی‌کردم

ما شاهد هستیم بازیکن به دلیل توهین به داور، گرفتن اخطار یا فریب داور، از طرف هواداران «هو» می‌شود یا علیه او سوت می‌زنند و چیز دیگری وجود ندارد.

من این را ابتدای صحبتم بگویم که حرف من، حرف فردی نیست و قصد دفاع از یک فرد را ندارم زیرا اکثر اهالی فوتبال مورد این لطف معکوس قرار گرفته‌اند. من می‌خواهم یک بحث کلی و تربیتی را مطرح کنم. ما سعی می‌کنیم در ماه محرم، خیلی مسائل را رعایت کنیم و به حرمت این ماه، پیراهن مشکی به تن می‌کنیم. باور کنید برخی توهین‌هایی که به مهدی رحمتی نسبت دادند را من حتی زمزمه هم نمی‌توانم بکنم. 90 دقیقه تمام، در دیدار پیکان با تراکتورسازی و پرسپولیس، علیه دروازه‌بانی شعار سر داده شد که 80 بازی ملی دارد، دروازه‌بانی که از سادات است، آن هم در ماه محرم. من این توهین‌ها را می‌شنیدم اما باور نمی‌کردم. متأسفانه یک نقاب دروغین روی فوتبال ما وجود دارد که زیر آن نقاب، برخی برای رسیدن به منافع شخصی دست به هر اقدامی می‌زنند. خب اگر با کسی مشکل دارند، با زبان درست و انسانی حرف بزنند و رفتار کنند، نه این طور غیرانسانی. ما نباید فراموش کنیم که یک نفر چقدر برای فوتبال‌مان زحمت کشیده است.

تن ندادن به بندگی

اگر مشکل کلاهبرداری از پسر من نبود، هرگز به فوتبال برنمی‌گشتم، دلم نمی‌خواست به هیچ ورزشگاهی قدم بگذارم. یک لفظ مؤدبانه روی برخی اشخاص گذاشته شده به نام لیدر و خود همان افراد، در بازی پیکان و پرسپولیس هواداران را رهبری می‌کردند که به رحمتی توهین شود و در تبریز هم این اتفاق به صورت خیلی بدتر افتاد. من بحث فردی ندارم. الان بحث مهدی رحمتی است و حتی سرمربی کنونی استقلال هم مورد هتاکی شدید در یکی از ورزشگاه‌ها قرار گرفت که من از ورزشگاه خارج شدم. همه عزت یک مرد، شرافت او است و اگر شرافت او لکه‌دار شود، دیگر چیزی از آن مرد باقی نمی‌ماند. با محمد مایلی‌کهن مقابل فرزندش این اتفاق افتاد و … ما می‌خواهیم مسائل تربیتی‌مان را با یک سری کارهای دم‌دست حل کنیم و دلیلش این است که مردانی که برای فوتبال‌مان تصمیم می‌گیرند، آدم‌های کوچکی هستند و تصمیمات کوچک می‌گیرند. این موضوع فقط به هواداران خلاصه نمی‌شود و شما می‌توانید مشاجره‌های مدیران و ادبیاتی که در فوتبال‌مان هست را ببینید، رفتارهای اجتماعی را هم ببینید. آلبرکامو، جمله‌ای گفته بود که فکر می‌کنم رعایت آن برای مربیان واقعی الزامی است. کامو گفته دو وظیفه مهم برعهده نویسنده است: «1- پشت کردن به دروغ 2- تن ندادن به بردگی» که من این گفته را در مورد مربی بیان کردم.

با شکست‌های فنی شکست‌های اخلاقی هم از راه می‌رسد

متأسفانه به موازات شکست‌های سریالی فنی، شکست‌های اخلاقی هم از راه می‌رسد و به عنوان نمونه، اتفاقی که برای یکی از مسئولان تیم المپیک در کره جنوبی رخ داد و این برای همه ایرانی‌ها بد است. شکست هرگز شرافت کسی را لکه‌دار نمی‌‌کند، بلکه این بی‌اخلاقی است که شرافت را زیرسؤال می‌برد. این حرف‌ها خیلی زده شده و مثل بازار مسگرها، صدا به کسی نمی‌رسد اما ما وظیفه داریم بگوییم. وقتی زیدان رفت پیش رئیس‌جمهور فرانسه، از او پرسید چرا در فینال جام‌جهانی با سر به سینه بازیکن ایتالیا زدی که پاسخ داد: «بدون آن حرکت، فوتبالم نیمه‌کاره می‌ماند.» من 60 سال با فوتبال زندگی کردم و وظیفه خودم می‌دانم این صحبت‌ها را انجام دهم.

در فوتبال ما هدف، وسیله را توجیه می‌کند

من هر دو دوره قبل و بعد از انقلاب را دیده‌ام و مردان شریفی داشتیم که برای فوتبال‌مان کار می‌کردند. به عنوان مثال، بعد از انقلاب صفایی‌فراهانی را داشتیم و محمد دادکان. به جز این دو نفر، چه کسی را داشتیم که مدیریت فرهنگی فوتبال را بر عهده بگیرد؟ در واقع همه تابع بودند، زیرا منافع شخصی داشتند. فوتبال، ورزش شریف و بزرگی است و آدم بزرگ می‌خواهد. الان وضعیتی پیش آمده که فوتبال ما را سیل دارد با خود می‌برد. جدا از مباحث فنی، در مباحث فرهنگی هم هر کدام از ما می‌توانیم حداقل 10 قصه تعریف کنیم، از دیده‌ها و شنیده‌هایمان. من یک زمان می‌گفتم فوتبال ما ناپاک است، الان می‌گویم فاسد است. این را هم بگویم که استادیوم، یک جامعه کوچک از کل جامعه است و بخشی از ناهنجاری‌ ورزشگاه‌ها، ریشه در بیرون دارد. برای پول، برخی تن به هر کاری می‌دهند. ما مسلمان هستیم و می‌گوییم یک مسلمان باید شرافت داشته باشد اما فوتبال ایران، فوتبال ماکیاولیستی است و هدف، وسیله را توجیه می‌کند و از هر وسیله‌ای برای هدفشان استفاده می‌کنند. من خیلی چیزها را می‌شنوم که نمی‌شود به آن استناد کرد. مثلاً این که برخی رؤسای هیأت‌ها پاداش نقدی یا غیرنقدی می‌گیرند که رأی بدهند. این‌ها قابل اثبات نیست اما در صحبت‌های مردم هست.

در جذب مردان کوچک، فدراسیون ما اول است

خدا را شکر که تلویزیون بازی را پخش نکرد. حرف من، به صورت کلی است و می‌گویم شرایط فرهنگی ما در فوتبال، در واقع ضدفرهنگی است. پاکسازی این شرایط هم فقط به فدراسیون معطوف نیست اما می‌گویم در جذب مردان کوچک، فدراسیون ما در دنیا اول است. در فوتبال ایران، آدم سالم مجرم است. من سال بعد 70 ساله می‌شوم و انرژی و علاقه‌ای برای پست گرفتن در فدراسیون ندارم. دوران من سپری شده و الان نوبت جوان‌هاست. مشکلات فقط به فدراسیون معطوف نیست و جدا از فدراسیون، باشگاه‌ها نیز که بدنه فدراسیون هستند، مقصر هستند. اما اگر بپرسید چطور می‌شود این مسائل را حل کرد، من جوابی ندارم زیرا فقط سرمان از این مرداب بیرون مانده است.

لکه ننگ فوتبال است که مایلی‌کهن به زندان برود

جدا از اتفاقی که میان علی دایی و محمد مایلی‌کهن افتاده؛ اگر انسان شریفی مثل مایلی‌کهن به زندان برود، لکه ننگی برای فوتبال‌مان است. من هیچ قضاوتی ندارم که کدام طرف راست می‌گوید. اگر مایلی‌کهن به زندان برود، برای فوتبال ما شرم‌آور است و تنش بین این دو بزرگ فوتبال باید از بین برود. همواره به مایلی‌کهن گفته‌ام که حیف از انسان شریفی مثل تو که از ادبیات بهتری استفاده نمی‌کند.