«اصولگرا علیه اصولگرا»؛ این شاید نخستین برداشتی باشد كه از سخنان سیدمصطفی میرسلیم، كاندیدای‌ریاست‌جمهوری، برداشت می‌شود. نماینده دولت «خدمت»، به صراحت نماینده‌های هم‌گرای خودش در انتخابات را به پوپولیسم متهم كرده است. سخن او گرچه دقیقا سخن كارشناسان و اقتصاددانان است؛ اما این چالش را به وجود می‌آورد كه چه چیز میان اصولگرایان چنین شكافی می‌اندازد؟ جناحی كه گویا از بدنه متخصصان، به‌ویژه در حوزه اقتصادی تهی شده است، در كارزار انتخابات چنان شعارهای عجیب‌وغریبی سر دادند كه حالا افراد بدنه خودشان را هم علیه خودشان شورانده‌اند. چالش دیگر آن است كه آیا زمان آن نرسیده كه اصولگرایان تئوریسین‌های اقتصادی جدیدی برای خودشان دست‌وپا كنند تا زمانی كه در مسند قدرت هستند، كشور را با ویرانی‌های اقتصادی تحویل گروه بعدی ندهند؟ آشكار است كه سردادن شعارهایی چون دوونیم‌برابركردن درآمد كشور، چهار درصد زالوصفت مقابل ٩٦ درصد از فقرا، ایجاد پنج ‌میلیون شغل و افزایش سه‌برابری یارانه‌ها، زاییده تفكر علمی اقتصادی نیست. ماجرا به ‌اندازه‌ای نگران‌كننده است كه برای برخی این پرسش پیش می‌آید: «آیا مطرح‌كنندگان این شعارها، با عدد و رقم آشنایی دارند؟».