اگر خواسته شود به بررسي ترکيب مجلس يازدهم پرداخته شود، بدون شک دلواپسان اصولگرا داراي بيشترين کرسي هستند.

«مصونیت» واژه‌ای است که نمی‌توان آن را مثبت یا منفی تلقی کرد و در مواقع مختلف است که می‌توان جهتش را تعیین کرد. به عنوان نمونه در اصل ۸۶ قانون اساسی که درباره مصونیت نمایندگان است، آمده: «نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهارنظر و رأی خود کاملا آزادند و نمی‌توان آنها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده‌اند یا آرایی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده‌اند، تعقیب یا توقیف کرد» اما گاهی اظهارات و ادعاهای یک نماینده به نحوی است که نمی‌توان آن را در راستای ایفای نقش نمایندگی تعریف کرد بلکه بیش از همه تخریب چهره مسئولان نزدیک است. عدم برخورد با چنین ادعاهایی به آن معناست که دایره مصونیت برای برخی نمایندگان فراتر از آنچه است که در قانون به آن اشاره شده است. نمایندگانی که خود را دارای مصونیت فراتر از قانون می‌دانند از دایره دلواپسان اصولگرا هستند به عنوان نمونه در مجلس قبل حمید رسایی هر اندازه توانست علیه اصلاح‌طلبان و اعتدالیون از جمله مرحوم هاشمی و خانواده ایشان سخن گفت. به عنوان نمونه ۹دی سال ۹۱ در صحن علنی مجلس مهدی هاشمی را «ام الفساد» خواند: «متاسفانه آقازاده مفسد همواره از مصونیت آهنین برخوردار بوده». نسبت دادن مصونیت آهنی به مهدی هاشمی شاید برای پوشاندن مصونیت فراتر از قانونی بود که برای خودش تصور می‌کرد! دفعات هجمه رسایی به مرحوم هاشمی و اصلاح‌طلبان فراوان است اما نشانی از برخورد با او نیست هر چند صلاحیتش برای شرکت در انتخابات مجلس دهم تایید نشد و برای میان‌دوره‌ای ثبت نام کرد و انصراف داد!