اما سوالی که ذهن بسیاری از افراد را به خود مشغول کرده این است که آیا مصرف ویتامین C در زمان بیماری می‌تواند واقعاً به بهبود وضعیت کمک کند؟

ویتامین C یکی از مهم‌ترین ریزمغذی‌ها برای حفظ عملکرد صحیح سیستم ایمنی است. این ویتامین به تولید گلبول‌های سفید کمک کرده و از آن‌ها در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کند. علاوه بر این، ویتامین C با خواص آنتی‌اکسیدانی خود به‌طور مؤثری از سلول‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. رادیکال‌های آزاد مولکول‌های ناپایداری هستند که می‌توانند به سلول‌ها آسیب رسانده و در نتیجه زمینه‌ساز بیماری‌ها و اختلالات مختلف شوند.

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که مصرف مقادیر زیاد ویتامین C می‌تواند به پیشگیری از سرماخوردگی یا تسریع در بهبود آن کمک کند. با این حال، تحقیقات علمی نشان می‌دهند که این تصور کاملاً دقیق نیست. شواهد علمی نشان می‌دهند که مصرف ویتامین C نمی‌تواند به‌طور مؤثری از ابتلا به سرماخوردگی جلوگیری کند، اما ممکن است در صورت ابتلا به این بیماری، طول مدت علائم را کاهش دهد.

به‌طور کلی، مطالعات نشان داده‌اند که مصرف روزانه ویتامین C در افرادی که به طور منظم این ویتامین را مصرف می‌کنند، ممکن است در صورت ابتلا به سرماخوردگی، مدت زمان بیماری را حدود ۱ تا ۲ روز کوتاه کند و شدت علائم آن را کاهش دهد. با این حال، در افرادی که به‌طور منظم از ویتامین C استفاده نمی‌کنند، مصرف مقادیر زیاد این ویتامین در زمان بیماری، معمولاً تأثیر زیادی ندارد.

ویتامین C در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شود. برخلاف تصور رایج که ممکن است مرکبات به‌عنوان منبع اصلی این ویتامین در ذهن بیاید، برخی مواد غذایی دیگر نیز حاوی مقادیر بالای ویتامین C هستند. به‌عنوان مثال، فلفل دلمه‌ای نارنجی به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از پرتقال ویتامین C دارد. سیب‌زمینی، اسفناج، گوجه‌فرنگی و انواع توت‌ها نیز منابع غنی از این ویتامین هستند. بنابراین، مصرف روزانه میوه‌ها و سبزیجات تازه می‌تواند به‌راحتی نیاز بدن به ویتامین C را تأمین کند.

اگرچه ویتامین C برای تقویت سیستم ایمنی و سایر عملکردهای بدن ضروری است، مصرف بیش از حد آن می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد. در صورتی که دوز روزانه ویتامین C از میزان توصیه‌شده یعنی 500 میلی‌گرم بیشتر شود، ممکن است عوارضی مانند تهوع، استفراغ، نفخ، درد شکم، سردرد و حتی سنگ کلیه در برخی افراد بروز کند. همچنین، مصرف مقادیر زیاد ویتامین C ممکن است با برخی داروها تداخل ایجاد کرده و اثرات درمانی آن‌ها را تحت تأثیر قرار دهد.

مصرف ویتامین C می‌تواند با برخی داروها تداخل داشته باشد. به‌عنوان مثال، در بیماران مبتلا به سرطان که تحت درمان شیمی‌درمانی هستند، مصرف ویتامین C ممکن است اثر درمانی داروهای شیمی‌درمانی را کاهش دهد. علاوه بر این، مصرف ویتامین C در کنار داروهای ضد بارداری خوراکی می‌تواند سطح استروژن بدن را افزایش دهد. بنابراین، افرادی که داروهای خاصی مصرف می‌کنند باید قبل از مصرف مکمل‌های ویتامین C با پزشک خود مشورت کنند.

با توجه به تمام موارد گفته‌شده، به نظر می‌رسد که بهترین راه برای دریافت ویتامین C، مصرف آن از طریق غذاهای طبیعی و متنوع است. در صورتی که از رژیم غذایی متنوعی برخوردار باشید و میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ مصرف کنید، به‌احتمال زیاد نیاز بدن به ویتامین C به‌خوبی تأمین خواهد شد. برای افرادی که به دلایل مختلف نمی‌توانند به‌اندازه کافی ویتامین C از غذا دریافت کنند یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مصرف مکمل‌های ویتامین C ممکن است مفید باشد، اما باید مراقب دوز مصرفی باشید و از مصرف بیش از حد آن خودداری کنید.

در نهایت، مصرف ویتامین C تنها در شرایط خاص می‌تواند به‌طور مؤثر در بهبود علائم بیماری کمک کند و نباید به‌عنوان یک درمان جادویی برای سرماخوردگی یا دیگر بیماری‌ها در نظر گرفته شود.