رخدادهای مرتبط با رای اعتماد کامل مجلس دوازدهم به کابینه پیشنهادی مسعود پزشکیان تصویری جدید از « نقشه سیاسی نیروهای اصولگرا» و البته مختصات جبهه پایداری و حلقه سعید جلیلی ارائه می‌دهد.

سیما پروانه‌گهر در خبرآنلاین نوشت: سخن معروف نیچه که همه چیز در تاریخ دوبار – نخست تراژدی و دوم کمدی- تکرار می شود شاید در همه موارد تاریخی و در هر نقطه جغرافیایی صدق نکند اما مصداق درستی برای این روزهای جبهه پایداری و متحدینش در حلقه سعید جلیلی است؛ از شکست‌شان در تابستان ۱۳۹۲ در مقابل حسن روحانی به عنوان کاندیدای اصلاح طلبان تا وضعیت امروز در مقابل مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری.

شکست نخست در سال ۱۳۹۲ برای قالیباف و جلیلی و پایداری ها تراژدی تلخی بود؛ سعید جلیلی و چهره های تشکل تازه نفس پایداری در قالب و پوسته ماموران به وظیفه و نه نتیجه فرو رفتند. تصمیم به گفتمان‌سازی گرفتند و اتاق فکر و لشکر سایبری و دولت سایه تشکیل دادند تا «بدنه رای گفتمانی» برای خود ایجاد کنند. محمدباقر قالیباف اما مسیر دیگری در پیش گرفتند؛ فرمان را به سمت جاده نواصولگرایی چرخاند و گفت که باید بر اساس «کارآمدی و کارنامه» تصمیم گرفت و وحدت کرد.

شکست تراژدیک نیروهای جلیلی و پایداری در سال ۱۳۹۲ در حالت دیگری در تیر و مرداد ۱۴۰۳ تکرار شد؛ هم مغلوب انتخابات ریاست جمهوری شدند هم علی رغم تصور قبلی شان که فکر می کردند می توانند مدیریت رای در پارلمان را در دست بگیرند شکست دیگری را در صحن مجلس تجربه کردند و مجلس تحت ریاست محمد باقر قالیباف با فراکسیون تحت مدیریت او در کنار فراکسیون مستقلین به تمامی کابینه مسعود پزشکیان رای کامل دادند؛ از این جهت، موضوع وضعیت جبهه پایداری و حلقه جلیلی در این روزها مصداق تکرار تجربه شکست تراژیک سال ۱۳۹۲ اما به کمدی ترین حالت ممکن است.

چگونه ائتلاف تندروها در مقابل ائتلاف قالیباف-پزشکیان شکست خورد

کلیت مجلس اصولگرایان در شرایطی رأی کامل به تمام کابینه پیشنهادی پزشکیان را محقق کرد که طی روزهای منتهی به رأی گیری خبرهای رسیده و مجموع سخنان برخی نمایندگان مجلس در مخالفت با برخی وزرای پیشنهادی، از احتمال عدم رای اعتماد مجلس به حداقل ۴وزیر یا رای لب‌مرزی بودن رأی نمایندگان به این وزرا حکایت می‌کرد.
در کنار این تحلیل ها چهره های نزدیک به جریان پایداری و سعید جلیلی در مجلس از هیچ تلاشی فروگذار نکردند و کار از نطق و تذکر به پخش شبنامه توسط مالک شریعتی از چهره های حلقه علیرضا زاکانی رسید.

حتی سه‌شنبه شب گذشته یعنی چندساعت مانده به رأی گیری نهایی برای کابینه پیشنهادی، اخباری از جلسه فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس برای بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی منتشر شد که حاکی از عدم رای کامل اعضای این فراکسیون به ظفرقندی، همتی، صالحی‌امیری و میدری داشت.

هجمه برخی نمایندگان طیف پایداری در مجلس به این ۴وزیر پیشنهادی در روزهای منتهی به رای گیری به اندازه ای بود که تصویر ایده ال رای نیاوردن تنها ۲ وزیر شده بود تا با قربانی شدن دو وزیر دیگر نوعی باج سیاسی به پایداری ها و جلیلیون داده شود و وفاق اینگونه شکل بگیرد.

باج خواهی پایداری ها نقش برآب شد

با این حال به نظر می‌رسد چند نکته، استراتژی و باج خواهی پایداری ها در عدم رای اعتماد به برخی از وزرای پیشنهادی را نقش بر آب کرد:
نخست راهبرد و رفتار خود مسعود پزشکیان بود. پزشکیان از ابتدا با محاسبات سیاسی نوعی از کابینه را بست که نظرات طیف های معتدل اصولگرایان را جلب کند. باور ذهنی یا محاسبه سیاسی، تصمیم جمعی و شخصی یا تحمیل اجباری ، هر چه بود پزشکیان با این اقدام نوعی رضایت را در سطوح مختلف پارلمان از اقدام خود ایجاد کرد. تا جایی که حتی مهدی کوچک زاده، نماینده ای که سال ها پیش سابقه عضویت در جبهه پایداری را داشت و از سرسخت ترین منتقدان دولت حسن روحانی نیز بود در گفت و گویی با پایگاه خبری جمهوریت از ترکیب کابینه ابراز رضایت کرد و گفت که کابینه پیشنهادی پزشکیان «لج در بیار نیست!»

بخش دوم این راهبرد سخنرانی مسعود پزشکیان بود. تاکید او بر هماهنگی کامل با رهبری در زمینه چینش کابینه البته موافقان و مخالفانی زیادی داشت اما به عنوان یک راهبرد در زمان رای اعتماد اثرگذار بود.

سومین موضوع تاثیرگذار در رای کامل به کابینه پزشکیان و شکست طیف تندروی اصولگرا به نقش جدیدی بر می گردد که «محمدباقر قالیباف» برای خود تعریف کرده است؛ به مختصاتی که او به عنوان رئیس مجلس در معادله پساانتخاباتی ۱۴۰۳ برای خود تعریف کرد و نقش خود را نیز با قدرت بازی کرد.

قالیباف تصمیم خود را گرفته بود تا برای کابینه پزشکیان سنگ تمام بگذارد. نوع مواجهه او با برخی نمایندگان به خصوص چهره هایی مثل حمید رسایی، امیرحسین ثابتی و مالک شریعتی که طی روزهای گذشته در مخالفت با وزرای پیشنهادی نطق کرده، یا تذکر می‌دادند و حتی اقدام به پخش شب‌نامه علیه یکی از وزرا در مجلس کردند، همگی را می‌توان گواهی بر مختصات جدید قالیباف در درون جریان اصولگرایی و در خارج از آن است.

زمانی به درستی به نقش شخص قالیباف در این زمینه پی می بریم که مرور کنیم در جلسه سه‌شنبه فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس برای بررسی صلاحیت وزرا با وجود عدم رای آوری ۴وزیر در فراکسیون، تغییر این آرا به همان وزرا در صحن رخ داد. موضوعی که بدون تردید بدون مدیریت و فرماندهی محمد باقر قالیباف ممکن نبود.
برای مثال احمد میدری وزیر پیشنهادی کار توانست با ۱۹۱رای به کابینه چهاردهم ورود پیدا کند که به جز ۱۰۰ رای طیف مستقلین بقیه ۹۱ رای نشان از مدیریت این تعداد از اعضای فراکسیون انقلاب برای رای به او دارد یا ظفرقندی که با ۱۶۳ رای وزیر شد که می‌تواند با همان معادله کسر ۱۰۰ عضو مستقلین، نشانی از رای حدود ۶۰ عضو این فراکسیون به او باشد.