وعده مسعود پزشکیان، کابینه وفاق بود نه اصلاحات

فائزه صدر: رییس جمهور شنبه ۲۷ مرداد برای بررسی صلاحیت ۱۹ وزیر پیشنهادی در دو نوبت صبح و بعد از ظهر در جلسات علنی مجلس حاضر شد. او در آغاز جلسه که تا چهارشنبه ۳۱ مرداد ادامه دارد، سخنان خود را با بیان این شعر گلایه آمیز آغاز کرد: "هر کس به طریقی دل ما می ‌شکند، بیگانه جدا دوست جدا می‌ شکند، بیگانه اگر می‌ شکند حرفی نیست، من در عجبم دوست چرا می ‌شکند، مسعود پزشکیان در پاسخ به نظرات منفی نمایندگان گفت: "من تلاش نکردم عیب‌ ها را بزرگ کنم تا بیگانگان از آن سو استفاده نکنند." در جلسه اول 5 نماینده مخالف و 5 نماینده موافق هر کدام به مدت 15 دقیقه درباره کابینه پیشنهادی صحبت کردند. رای گیری برای وزرای پیشنهادی پس از پایان جلسات به‌ ترتیب حروف الفبای وزارتخانه شروع خواهد شد. ستاره صبح در گفت و گو با محمد علی ابطحی، سیاستمدار اصلاح طلب به بررسی کابینه پیشنهادی رییس جمهور پرداخته که در ادامه می خوانید:

  با توجه به سهم جبهه اصلاحات در رای آوری مسعود پزشکیان و کم رنگ بودن وزن این گروه سیاسی در کابینه پیشنهادی رییس جمهور چه توضیحی می توان داشت؟ چرا کابینه چهاردهم با ارزیابی از پایگاه رای مسعود پزشکیان تنظیم نشد؟

من به فهرست وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان خوش بین هستم، زیرا عقیده دارم برآمده از نام  «وفاق ملی» است که برای کابینه اش انتخاب کرده است. چنین کابینه ای نمی توانست به معنی مسلط شدن جمعی بر دیگری باشد.

در کابینه وفاق نیز محور اصلی کسانی هستند که به مسعود پزشکیان رای داده اند. ولی توجه داشته باشید که کلیت رای رییس جمهور سیاسی نبود. درست است که اصلاح طلبان فعالیت زیادی داشتند و از دلایل جدی موفقیت مسعود پزشکیان بودند، ولی سبد رای رییس جمهور منتخب صرفا به اصلاح طلبی وابسته نیست. مجموعه افرادی که در کشور دعوا و درگیری نمی خواستند و به ساماندهی حوزه کار، معیشت و زندگی چشم دوخته بودند به مسعود پزشکیان رای دادند.

ما به عنوان جریانی سیاسی نباید از ایشان توقع داشته باشیم تا تابع محض اصلاح طلبی باشد. انتخاب کمیته ها دموکراتیک بود. راه برای پذیرش نظارت مختلف باز بود. من نمی خواهم بگویم فهرست وزرای پیشنهادی صددرصد مطلوب است، قطعا از این بهتر هم می شد ولی وقتی این فهرست را با نگاه آقای پزشکیان و با سخنان او در جریان مناظرات مطابقت می دهیم، می شود فهمید که دلایل برخی از انتخاب ها چیست؟!

شاید اصلاح طلبی برخی از این چهره ها را نپسندد و نسبت به آن ها ایراد داشته باشد که در اکثر موارد ایراداتی که اصلاح طلبان گرفته اند به حق بوده چون نتیجه عقل جمعی است، اما آنچه خواسته و وعده مسعود پزشکیان بود، کابینه وفاق بود نه کابینه اصلاحات. او می خواهد در اداره کشور بین گروه های سیاسی مختلف همبستگی و همکاری ایجاد کند.

توجه به نظر تمام گروه ها اجازه نمی دهد رییس جمهور کابینه جناحی پر رنگی داشته باشد. در فهرست وزرای پیشنهادی اکثر رنگ های سیاسی وجود دارند ولی تم تندی دیده نمی شود و حضوری مشاهده نمی شود که برای مشارکت دیگران ممانعت ایجاد کند.
فراموش نکنید که دو ماه پیش کشور از نظر سیاسی در چه وضعیتی بود. فضای سیاسی کشور در حال نفس کشیدن است، باید قدردان این پنجره گشوده باشیم و کمک حال رییس جمهور باشیم.

  نمایندگان تندرو چه برخوردی با این فهرست دارند، آیا جلسه دیروز رییس جمهور و اهالی بهارستان به تایید صلاحیت هر 19 وزیر پیشنهادی ختم خواهد شد یا خیر؟
انتخاب ها، رفتار و گفتار آقای پزشکیان نشان می دهد که در جهت دور کردن تندروی بخش های مختلف جامعه سیاسی، از بدنه دولت است. تندروها در دولت چهاردهم تندرو ها در انزوا قرار خواهند گرفت.

بنای سیاست های کلی نظام نیز بر آن نیست که به تندرو ها دور بدهد. این مجلس در آغاز تم تندروی داشت، ولی این وضعیت پس از شروع به کار دولت چهاردهم تغییر خواهد کرد. فضای حاکم بر مجلس از این پس در مقابل افراطی گری خواهد بود و چند نماینده تندرو در انزوای عملی قرار می گیرند.
اگر مجلس در خصوص رای اعتماد به وزرا با دولت چالشی داشته باشد، نهایتا در مورد یک یا دو وزیر خواهد بود. بدنه کابینه پیشنهادی از مجلسرای می گیرد.
 

  روش ارائه فهرست وزرا به مجلس محل نقد واقع شده است. آیا آقای پزشکیان می توانست با نام های مطلوب خود فهرست خودش را تنظیم کند و توپ را به زمین بهارستان بیاندازد یا خیر؟

این مورد به یکی از برترین نقاط تمایز مسعود پزشکیان و دیگر شخصیت های سیاسی بر می گردد. او فردی صدیق است. صداقت در رفتار وی نقش پر رنگی دارد. این ویژگی او مربوط به امروز و دیروز نیست، ایشان از قدیم همین آدم بود و سیاست ورزی نمی کرد و رو بازی می کرد. از دو دهه پیش که در دولت اصلاحات در خدمت وزرا بودیم ایشان را می شناسم. ویژگی صداقت در وجود ایشان برجسته است. نمی توان از مسعود پزشکیان انتظار رفتار های پیچیده سیاسی داشت و منتظر بود که طرحی بچیند و برگ هایی رو کند. او سیاستمداری نیست که سیاست را بازی و نقشه کشی بداند، مسعود پزشکیان بیشتر خدمتگزار است تا سیاس. او نه این پیچیدگی ها را می شناسد، نه به دنبال چنین نمایش های سیاسی است و نه کسی از او انتظار چنین حرکاتی را دارد. مسعود پزشکیان بنا به طبیعت و ذات اش خیلی رو بازی می کند که درک اش در عالم سیاست دشوار است.