خبرنگاران و روزنامه نگارانی که کارشان رسانه است بیشترین آسیب را از کسانی دیده اند که رسانه و خبرنگاری را محملی برای کارهایی سیاسی خود قرار داده اند.

جعفر محمدی سردبیر سایت تحلیلی خبری عصر ایران در گفت و گو با جماران اظهار داشت: پیشنهاد تدوین و تصویب  قانون مصونیت خبرنگاری که از جانب آیت الله گرامی مطرح شده است نیازمند مقدماتی  که هنوز فراهم نشده است.

سردبیر عصر ایران گفت: تعریف خبرنگاری به عنوان یک شغل از ضروریات جامعه رسانه ای است. ابتدا باید معلوم شود چه کسی خبرنگار است و حرفه خبرنگاری را برای خود انتخاب کرده است. موضوعی که در تاریخ رسانه ای ما با آن روبرو بودیم این است که به صورت شفاف خبرنگاران از غیر خبرنگاران تفکیک نشده اند. زمانی برای ورود به طرح ترافیک ، کارت خبرنگاری کفایت می کرد، به خاطر استفاده از این مزیت صدها غیر خبرنگار از این کارت ها در جیبشان داشتند. یا مثلا وقتی که اعلام می کنند هدیه ای به خبرنگاران از جانب ریئس جمهور اختصاص یافته قشر وسیعی از کسانی که خبرنگار نیستند خود را در صف دریافت چنین هدایایی قرار می دهند.

وی با اشاره به  ضعف ساختار جامعه رسانه ای افزود: نبود ساختار منسجم و فقدان انجمن صنفی روزنامه نگاران و خبرنگاران بر مشکلات این صنف افزوده است. حتی در زمانی که انجمن صنفی روزنامه نگاران فعال بود مشاهده می شد که کارمندی یا تایپیستی شاغل در یک محیط رسانه ای دارای کارت خبرنگاری است. پس اولین مقدمه برای تحت پوشش قرار دادن خبرنگار برای مصونیت، تعریف خبرنگار و احصاء هویت آنان است که فراهم نشده است. در غیر این صورت این موضوع می تواند مورد سوء استفاده قرار گیرد.

محمدی گفت: خبرنگاران و روزنامه نگارانی که کارشان رسانه است بیشترین آسیب را از کسانی دیده اند که رسانه و خبرنگاری را محملی برای کارهایی سیاسی خود کرده اند.

وی افزود: اگر مقدمات و پیش زمینه هایی برای رسیدن به این قانون فراهم شود، مطمئنا مصونیتی قانونمند برای قشر خبرنگار می تواند بسیار مفید باشد. وقتی قاضی اشتباها و نه به صورت عمدی حکمی را صادر می کند به خاطر مصونیتی که دارد مورد محاکمه و قصاص قرار نمی گیرد و صدمه حاصل از آن حکم را از طرق دیگر جبران می کنند،  این مساله می تواند در سطحی دیگر در مورد خبرنگاران  و کسانی که به صورت حرفه ای به کار خبرنگاری مشغولند، نیز صادق باشد.

سردبیر عصر ایران اظهار داشت: تصویب و اجرای چنین قانونی در شرایط فعلی ممکن به نظر نمی رسد و بیشتر شبیه یک رؤیاست. هر چقدر مراجع تقلید در حوزه هایی که به احقاق حقوق عمومی مربوط می شود وارد شوند باید از آن استقبال کرد. چون مراجع همیشه ملجأ و پناهگاه کسانی بوده اند که  به نوعی فاقد پشتیبان بوده اند. چه پناهگاهی بهتر از مراجع تقلید برای این موضوع می توان تصور کرد؟!

وی گفت: قانون مطبوعات ما یکی از ناقص ترین قوانین مطبوعات است. یکی از مواردی که در قانون مطبوعات باید به آن پرداخته می شد، این بود که تعطیلی و توقیف دائمی مطبوعات را باید حذف می کردند. اگر در نشریه ای خلافی روی داده است ،اشتباهی از مدیر مسؤول، سردبیر یا نویسنده ای سر زده است و اصولا خود نشریه نباید به صورت دائمی مورد توقیف یا تعطیلی قرار بگیرد بلکه این مدیر مسؤول و یا نویسنده آن مطلب است که باید پاسخگو باشد. این درست نیست رسانه ای که خود به نوعی سرمایه ای اجتماعی محسوب می شود، تعطیل شود. این تعطیلی هایی که دامنگیر نشریات و روزنامه ها می شود قانونی است ولی صحبت من اصلاح این قانون است به گونه ای که دیگر توقیف روزنامه یا سایتی را نداشته باشیم. توقیف نشریه چیزی شبیه اعدام است. مگر هر فردی را با هر خطایی اعدام می کنند؟! این نکته خیلی مهمی است که حیات ما را با خطر مواجه می کند. احساس عدم امنیت در شغل خبرنگاری ، مانع توسعه و پیشرفت این حوزه است.

وی در پایان افزود: پیشنهاد آیت الله گرامی  را می توان نوعی واکنش به وضعیت موجود و درک واقعیات جامعه خبر و خبرنگاران دانست.