روز نو :در روزهای اخیر، ماجرای حضور فرزند انسیه خزعلی و افشاگری‌های برادرش، در فضای رسانه‌ای بسیار داغ شده است. ماجرایی که برخی آن را با ماجرای حضور فرزند ابتکار در آمریکا مقایسه می‌کنند که تا مدت‌ها سوژه انتقاد اصول‌گرایان بود اما این روزها یا سکوت کرده‌اند یا نقد جدی به معاون رئیسی نمی‌کنند.

«فرق می‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد»، این جمله نه یک ادعای صرف که یک واقعیت در رفتار برخی طیف‌ها و چهره‌های سیاسی خاصه اصول‌گرایان است.

آنقدر که نگاه‌ها به موضوع واحدی وقتی رئیس‌جمهور روحانی یا خاتمی باشد تا وقتی رئیسی یا احمدی‌نژاد باشد کاملاً متفاوت می‌شود.

شاخص‌ترین موضوع طی روزهای اخیر که تفاوت رفتار راست‌گرایان سیاست را نشان داد در ماجرای مذاکرات برجام و مهاجرت فرزندان مسئولان به خارج از کشور بود.

مواضع دوگانه در برجام و مذاکرات وین

هرچند که برجام در دولت روحانی به امضا رسید؛ اما با خروج دولت ترامپ از توافق هسته‌ای سال 2015، معادلات دولت روحانی به‌هم ریخت و نتوانست آن‌طور که باید از شرایط سخت اقتصادی و تحریم‌های حداکثری بربیاید. همین بهانه‌ای شد برای اصول‌گرایان که با شدیدترین و تندترین ادبیات بر او بتازند و کار تا جایی پیش رفت که حتی او را به اعدام و استخر فرح تهدید کردند. مانند مجتبی ذوالنوری، نماینده مردم قم که در توئیتی خطاب به رئیس‌جمهور وقت نوشت: «جناب روحانی... با منطق شما، رهبر انقلاب باید دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.»

از سوی دیگر روحانی را به‌دلیل مذاکره با آمریکا، با شعار «ای آنکه مذاکره شعارت، استخر فرح در انتظارت» تهدید می‌کردند؛ اما از سوی دیگر اعتراف می‌کردند اگر مذاکره‌کنندگان اصول‌گرایان باشند اشکالی ندارد. مانند حمیدرضا ترقی، فعال سیاسی اصول‌گرا که در گفت‌وگویی با جماران بیان کرده بود: «اگر مذاکره‌کننده‌ها اصول‌گرا باشند مذاکره اشکالی ندارد، مذاکره در صورت ضرورت به‌وسیله کسانی که بتوانند منافع ملت را حفظ کنند و نفوذناپذیر باشند، می‌تواند اتفاق بیفتد. مانند تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای نباشد که دو نفوذی آمریکا داخلش باشد و مسائل امنیتی و اقتصادی ما را تحت‌ِتأثیر قرار دارد. در چنین شرایطی می‌توان از مذاکره استفاده کرد. مگر ما در جاهای دیگر نظیر همین مذاکره با چین ضرر کرده‌ایم؟ این مذاکرات منطقی صورت گرفته و توافقاتی در حال انجام است. مذاکراتی که برد ـ برد باشد ملاک است و طرف چینی هیچ‌گاه به‌دنبال این نبوده که برد و باختی در مذاکره اتفاق بیفتد.»

حال، یک سال از رفتن دولت روحانی و روی کار آمدن دولت رئیسی می‌گذرد. لحن و کلام اصول‌گرایان تغییر کرده و آنانی که روحانی را تهدید به مرگ می‌کردند، خود حامی مذاکرات شدند. آنچنان که مجتبی ذوالنوری، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس از آن جمله افراد است. او در واکنش به اینکه شما پیش از این برجام را آتش زدید، خاطرنشان کرد؛ «آتش‌زدن برجام به این دلیل بود که آقا فرموده بودند اگر آنها پاره کنند ما آتش می‌زنیم، آقای ترامپ وقتی رفت بیرون یعنی پاره کرد آیا حرف رهبری باید زمین بماند؟! ما وظیفه داشتیم به‌عنوان سرباز نظام و ولایت، امر آقا را اجرایی کنیم، همین کار را هم کردیم. الان هم آن شرایط پیش بیاید باز همین کار را خواهم کرد و از هیچ حمله و انتقادی هم نگران نیستم.»

نماینده مردم قم همچنین گفت: «بنده هم آن زمان که عراقچی به وین می‌رفت و هم الان به‌جد طرفدار مذاکره بوده و هستم، چون ما هزینه برجام را داده‌ایم، حالا آنها باید بدهی‌شان را به ما پس بدهند. با قطع مذاکره نه‌تنها بدهی‌شان به ما از بین می‌رود بلکه ما محکوم می‌شویم که ایران نمی‌خواهد تن به مذاکره بدهد؛ لذا ما برای توافقی قیمتی به مذاکره می‌رویم.»

از معصومه ابتکار تا انسیه خزعلی

در روزهای اخیر، ماجرای حضور فرزند انسیه خزعلی و افشاگری‌های برادرش، بسیار در فضای رسانه‌ای داغ شده است؛ ماجرایی که برخی آن را با ماجرای حضور فرزند ابتکار در آمریکا مقایسه می‌کنند؛ هرچند که آن روزها صدای انتقاد اصول‌گرایان از مهاجرت فرزند ابتکار بلند بود و انگشت اتهام‌شان به‌سمت او دراز شده بود، این روزها با یک چرخش 180درجه‌ای، سعی به توجیه ماجرای فرزند خزعلی دارند.

مانند، محمدصادق کوشکی، فعال سیاسی اصول‌گرا در واکنش به حاشیه‌های فرزند انسیه خزعلی معاون رئیس‌جمهور به رویداد 24 گفت: «اگر مسئولان و فرزندانشان برای این سفرها از اموال شخصی خود استفاده کرده باشند، مشکلی نداشته و به‌لحاظ حقوقی قابل‌پیگرد نبوده و هیچ اعتراضی هم وارد نیست. امیدواریم که مسئولان با پول بیت‌المال فرزندانشان را به خارج از کشور نفرستاده باشند.»

یا عباس سلیمی نمین که می‌گوید؛ «مگر بد است کسی برای کسب علم به کشور دیگری سفر کند؟! نباید این نخبه‌ها و نوابغ را در این بحث‌های عوام‌فریبانه بیندازیم که چرا باید فرزند فلان مسئول در آمریکا یا هر کشور دیگری حضور داشته باشد؛ اصلاً چه اشکالی دارد؟ نباید مسئولان و فرزندانشان را در این بحث‌های عوام‌فریبانه بیندازیم چون کاملاً کار اشتباهی‌ است.»