تعدادی از کارگران کارخانه مواد شوینده داروگر تهران در اعتراض به عدم پرداخت مطالبات و معوقات حقوقی‌شان، صبح امروز (هشتم تیر ماه) در مقابل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تجمع کردند.

یکی از کارگران در مورد دلایل اعتراض همکاران خود گفت: ۴ ماه از حقوق و سه ماه بیمه معوقه کارگران داروگر تهران هنوز پرداخت نشده است. در عین حال کارگران فاقد امنیت شغلی هستند و مرتبا تعدادی تعدیل یا تهدید به اخراج می‌شوند. با کنار گذاشتن پیمانکار، سرویس ایاب و ذهاب نیز حذف و تولید در کارخانه متوقف شده است.

او با بیان اینکه در ادامه بلاتکلیفی و طولانی شدن زمان پرداخت دستمزد کارگران، تعداد ۲۰ تا ۳۰ کارگر با سوابق پایین خودخواسته محل کار را ترک کرده و شغل دیگری پیدا کرده‌اند، افزود: کارگرانی که سوابق بالاتری دارند ناچار شرایط سخت کارخانه را برای بازنشستگی تحمل می‌کنند. آن‌ها برای تامین مخارج زندگی به انجام کارهای ساختمانی، پیک موتوری و رانندگی در موسسات کرایه خودرو دست می‌زنند.

این کارگر تصریح کرد: در آخرین تجمع کارگران در خارج از کارخانه در حاشیه جاده مخصوص که در تاریخ ۲۱ تیرماه ماه ۱۴۰۱صورت گرفت، در جلسه‌ای مشترک با مسئولان اداره کار وعده پرداخت معوقات ۴ ماهه به کارگران داده شد که مسئولان کارخانه از انجام آن خودداری می‌کنند.

یکی دیگر از کارگران این کارخانه نیز اضافه کرد: مشکل اصلی حال حاضر ما پرداخت نشدن حقوق و حق بیمه تامین اجتماعی است که به ترتیب ۴ و۳ ماه به تاخیر افتاده است. بسیاری از کارگران با مشکل بی‌پولی امکان تهیه اقلام خوراکی‌شان را ندارند. همچنین با پرداخت نشدن حق بیمه، کارگران از دریافت خدمات درمان رایگان تامین اجتماعی محروم شده‌اند.

این کارگر در ادامه گفت: بعد از ۱۵ تا۲۰سال بیمه‌پردازی به دلیل پرداخت نشدن سه ماه حق بیمه، این کارگران و خانواده‌هایشان که در بیمارستان ملکی تامین اجتماعی بستری هستند امکان دریافت خدمات در مانی ندارند و هزینه‌ها را از جیب پرداخت می‌کنند یا امکان بستری شدن در بیمارستان را ندارند. ما از کارفرما درخواست داریم حداقل مشکلات بیمه درمان کارگرانی که درگیر بیماری و بیمارستان هستند را حل کند.

او با بیان اینکه کارگران داروگر خواستار آن هستند تا مسئولان وزارت کار در مقام تنها مرجع قانونی رسیدگی به مطالبات کارگران چاره‌ای برای پرداخت دستمزد نیروی کار شرکت داروگر بیندیشد، در خاتمه تاکید کرد: طی چهار ماه گذشته که پیگیر مطالبات خود بوده‌ایم هیچ مسئولی در غرب تهران به مشکلاتمان اهمیت نداد بنابراین تصمیم گرفتیم صدای خود را به مراجع بالاتر برسانیم تاشاید بخشی از مشکلاتمان مرتفع شود.