حجاب امر فکری و اعتقادی است
با بگیر و ببند و افزایش گشت ارشاد چیزی حل نمی‌شود
علی صوفی می‌گوید: یک کشمکشی میان دو فرهنگ مدت‌هاست که وجود دارد. یک فرهنگ حاکمیتی است و دیگری فرهنگ عمومی مردم. نماد این کشمکش هم به حجاب اجباری برمی‌گردد.
روزنو :
روزنو :این روز‌ها اگر به خیابان‌ها رفته باشید، تعداد ماشین‌های گشت ارشاد را بیش از پیش مشاهده می‌کنید. از جلوی در مترو گرفته تا خیابان‌های فرعی. این در حالی است که ابراهیم رئیسی پیش از برگزاری انتخابات وعده داده بود به جای گشت ارشاد حجاب، گشت ارشاد مدیران را راه‌اندازی می‌کند. با این حال آن وعده عملی نشد و فعلا حضور گشت‌های ارشاد در خیابان‌ها افزایش یافته است. اما آیا این اقدام حاکمیت را به خواسته‌هایش خواهد رساند؟ این سوالی است که علی صوفی فعال سیاسی اصلاح‌طلب به آن پاسخ داده است.
علی صوفی می‌گوید: یک کشمکشی میان دو فرهنگ مدت‌هاست که وجود دارد. یک فرهنگ حاکمیتی است و دیگری فرهنگ عمومی مردم. نماد این کشمکش هم به حجاب اجباری برمی‌گردد. از زمانی که حجاب اجباری شد، عده‌ای آن را معارض با آزادی‌های فردی می‌دانستند و حتی برخی از شهروندان که از لحاظ کیش و دین و مذهب خارج از اسلام هستند و در دین آن‌ها اصلا توصیه‌ای به حجاب نشده است، مجبور هستند حجاب را در ایران رعایت کنند.
وی ادامه داد: وقتی انقلاب پیروز شد، روحانیت اعتبار و جایگاه و قدرت یافت و به درون حاکمیت رفت. قبل از انقلاب من دانشجوی تبریز بودم و در تظاهرات مختلف می‌دیدم که در بین مسلمان‌ها چند تیپ حضور داشتند؛ برخی کاملا بی‌حجاب بودند، عده‌ای دیگر حجابشان در حد روسری بود. عده‌ای دیگر هم بودند که کاملا حجاب داشتند. آن زمان می‌گفتیم عموم جامعه این حجاب را نمی‌پذیرد و شاید مردم را از مذهب زده کند. بالاخره انقلاب پیروز شد و همان گروه دوم قدرت بیشتری گرفت و حاصل همان دیدگاه به تاسیس گشت‌های ارشاد منجر شد.
صوفی می‌گوید: محدودیت‌ها در دوره بعد هم ادامه یافت و کشمکش‌ها به تدریج علنی‌تر شد. مثلا صداوسیما آلات موسیقی را نشان نمی‌دهد. خب باید پرسید این هنجار کیست؟ در هیچ کشور‌های اسلامی چنین رفتاری وجود ندارد و همه می‌دانند نادرست است، اما کسی حاضر به پرداخت هزینه نیست.
او می‌گوید: اکنون هم گشت ارشاد روز به روز گسترده‌تر شده است؛ مخصوصا در فصل تابستان که گرما زیاد می‌شود و محدودیت جدی با مسئله حجاب وجود دارد، آن کشمکش‌ها بیشتر می‌شود اما این موضوع تناقض‌هایی هم دارد؛ مثلا در جریان انتخابات دیدیم که این موضوعات کاملا برعکس می‌شود و موافقان حجاب اجباری به یکباره مخالف آن می‌شوند یا فردی که در روز عادی دستگیر می‌شود، در روز‌های دیگری همچون ۲۲ بهمن سوژه دوربین‌های صداوسیما می‌شود.
صوفی می‌گوید: پدیده بدحجابی فقط در ایران است. در سایر کشور‌ها اصلا چنین چیزی وجود ندارد. مردم یا معتقد هستند و حجاب را رعایت می‌کنند یا نیستند و حجاب ندارند. حتی پیش از انقلاب هم فقط موضوع عفت عمومی مد نظر بود که برای آقایان هم در نظر گرفته می‌شد.
او می‌گوید: با بگیر و ببند و افزایش گشت ارشاد چیزی حل نمی‌شود زیرا حجاب یک امر فکری و اعتقادی است. مگر می‌شود فردی که به این موضوع اعتقادی ندارد را مجبور به رعایت کرد؟ بخش عمده افرادی که از روسری استفاده می‌کنند، اعتقادی ندارند که مو تحریک‌کننده باشد. با چشم و صورت هم می‌توان اغوا و تحریک کرد. شما الان خود مجریان صداوسیما را ببینید. آیا در زندگی شخصی همان شمایلی را دارند که جلوی دوربین دارند؟
صوفی می‌گوید: مجله زن روز در دهه ۴۰ مروج افکار و فرهنگ آن زمان بود، اما در همان مجله، آقای مطهری در دفاع از حجاب مقاله می‌نوشت. البته آن زمان شاه هم برخورد‌های بدی داشت؛ مثلا زمان ثبت‌نام دانشگاه می‌گفتند محجبه‌ها نمی‌توانند ثبت نام کنند. اما هرسال تعداد محجبه‌ها بیشتر می‌شد. الان عکس آن وضعیت وجود دارد.
