مرتضی فنونی زاده می‌گوید من از بازگشت رامین رضاییان به پرسپولیس مثل همه پرسپولیسی‌ها خوشحال شدم اما رفتارش در دیدار با ذوب آهن زشت و ناپسند بود. وقتی سرمربی دستور تعویض می‌دهد باید بازیکن فقط اطاعت کند و نه اینکه با غرور فراوان معترض شود و...

مدافع پرسپولیس در دهه ۶۰ در همین ارتباط خاطره جالبی هم تعریف کرد. از شما دعوت می‌کنیم این مصاحبه را تا انتها بخوانید.

ذوب آهن یقه پرسپولیس را گرفت. فکرش را می‌کردید؟

می‌خواهم به دوستان استقلالی بگویم که شرف و عزت مهدی تارتار را به عنوان یک پرسپولیسی را دیدید؟ دیدید چگونه با تمام وجود شاگردانش بازی کردند؟

خیلی هم قبل از این مسابقه مهدی تارتار تحت فشار بود؟

بله، در بازی‌های گذشته مقابل پرسپولیس باخته بود در حالی که مثل همین بازی اخیر همیشه با همه وجود و توان ایستاده بود اما مدتی است متاسفانه این حرف و حدیث‌ها فضای فوتبال ما را آلوده کرده است. مهدی تار یک انسان سلامت و کاردرست است و ثابت کرد برخی صحبت‌ها در شأن او و پرسپولیسی‌ها نیست.

پرسپولیس را چطور دیدید؟

بچه‌ها زحمت خود را کشیدند. من به آقا یحیی و شاگردانش خسته نباشید می‌گویم چون به هر حال بازی سختی بود. اساسا بازی در اصفهان خیلی سخت و دشوار است اما این بازی جدای از نتیجه یک نقطه تاریک داشت!

چه نقطه ای؟

رامین رضاییان شاید نمی‌داند پیراهن چه تیمی‌را پوشیده است. شاید وضع مالی اش بعد از بازی در قطر خوب شده که این کارها را در دقیقه ۸۴ و هنگامی‌که تیم به گل نیاز دارد انجام می‌دهد.

شاید می‌خواست کاشته را بزند و بعد تعویض شود؟

که چی؟ حالا چهارصد تا کاشته زده و یکی اش را علی نعمتی در بازی با پیکان گل کرده است. چه تضمینی وجود داشت که آن ضربه اش به گل تبدیل شود؟ می‌خواهم یک خاطره از دهه ۶۰ و تیم علی آقا پروین تعریف کنم.

بفرمایید؟

دقیق یادم نیست با چه تیمی‌بازی داشتیم اما فکر می‌کنم سال ۶۷ بود. تیم حریف ضعیف تر از ما بود اما هرچه حمله می‌کردیم توپ‌های ما گل نمی‌شد. حدود دقیقه ۶۰ بود که علی آقا ( پروین) تصمیم گرفت کوروش لرستانی را تعویض کند و کریم باوی را به زمین بفرستد. این تعویض به مذاق کوروش لرستانی خوش نیامد و او با عصبانیت از زمین خارج شد. هنگام خروج حتی با کریم باوی که مهاجم تیم ملی و بازیکن خوب و شناخته شده‌ای هم بود دست نداد! این صحنه را علی آقا دید اما ما آن بازی را یک برصفر بردیم.

گل را چه کسی زد؟

کریم باوی زد که به جای کوروش لرستانی به زمین رفته بود. وقتی وارد رختکن شدیم علی آقا پروین نه خسته نباشید گفت و نه حرف‌های همیشگی و فقط رو کرد به محمود خان خوردبین و گفت که «محمود، بقچه این کوروش را بده دستش برود خانه!» علی آقا حتی اسم ساک را هم نیاورد و از عمد گفت بقچه و او را اخراج کرد. ۶ ماه کوروش لرستانی حق شرکت در تمرین و مسابقات پرسپولیس را نداشت و در نهایت خودم و یکی دو تا از بزرگ ترهای تیم وساطت کردیم تا آقای پروین او را بخشید و بعد هم که به پاس رفت. حالا این خاطره را تعریف کردم تا اینکه... (سکوت می‌کند)

آقای رامین رضاییان! اینجا تهران است و پرسپولیس، یادت نرود از کجا آمده‌ای/ استقلالی‌ها شرف و عزت یک پرسپولیسی را دیدند؟

چرا سکوت کردید؟

می‌خواهم بگویم آقای رضاییان! من هم مثل همه پرسپولیسی‌ها از بازگشت تو خوشحال شدم اما بدان اینجا تهران است و تو پیراهن پرسپولیس را پوشیده‌ای پسر خوب. یادت نرود از کجا به تهران و پرسپولیس آمدی و این را فراموش نکن. وقتی آقا یحیی دستور تعویض تو را می‌دهد نباید این جوری جلوی چشم میلیون‌ها هوادار پرسپولیسی که پای تلویزیون نشسته‌اند اعتراض کنی. کسانی پیراهن پرسپولیس را پوشیده‌اند که اسمشان را یک تریلی ۱۸ چرخ هم نمی‌کشید و ۱۰۰ برابر تو محبوبیت داشتند اما سرشان جلوی پروین، هواداران و پیراهن پرسپولیس همیشه خم بود.

مثل اینکه خیلی عصبانی هستید؟

نه! من می‌خواهم مجتبی محرمی‌را مثال بزنم که همیشه به عنوان دفاع کنار بیش تر از ۱۰ گل در فصل می‌زد و دو برابر آن پاس گل می‌داد. خیلی هم معروف بود و اعتبار داشت. بچه مشتی و پایین شهری هم بود و داش مشتی اما غیر از چشم علی آقا چیزی به سرمربی خود نگفت. حالا رامین رضاییان انگشت کوچک مجتبی محرمی‌هم نمی‌شود آن گاه ...

بگذریم! حمید مطهری در نشست خبری بعد بازی در این رابطه گفت که درون خانواده پرسپولیس این مسئله حل می‌شود؟

حالا بازی‌ها با تماشاگر برگزار می‌شود و رامین باید بداند هواداران پرسپولیسی روی این کارهای اضافی و حاشیه‌ای حساس هستند. اینکه شما در مجموعه انقلاب روی آسفالت با دوستان و نزدیکان خود بدوید و فیلم بگیرید نشانه تعصب یا تلاش نیست. تعصب و تلاش را باید در مستطیل سبز و زمین مسابقه دید. امیدوارم دیگر شاهد چنین حرکاتی در بازی‌های پرسپولیس نباشیم چون فرصتی برای این شوخی‌ها نداریم!

استقلال هم مقابل تیم پدیده مشهد برنده شد و باز فاصله خود با پرسپولیس را به عدد ۶ رساند. نظری ندارید؟

کار در فاصله ۴ هفته مانده به پایان لیگ خیلی خیلی سخت شد اما هنوز هم کورسوی امید وجود دارد. باز هم می‌توان امیدوار بود که بچه‌ها با تلاش بیشتر در ۴ بازی باقی مانده به زمین بروند. قهرمان شدند که شده‌اند و نشدند هم باز سربلند با لیگ بیست و یکم خداحافظی کنند. باید جوری تا پایان فصل بازی کنند که همه هواداران از تلاش آنها راضی باشند.