دولت منتظر برجام است؟
روزنو :گرانی، متنِ گفتگوهای مقامِ ارشدِ مذاکرهکننده با حضور اعضای کمیسیونِ امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیست که بتوان آن را پنهان کرد و به دلخواه و به هر شکلِ ممکن (!) به اطلاعِ مردم رسانید؛ گرانی، مثلِ سایه از هنگام آغاز روز تا پاسی از شب، نفس به نفس و شانه به شانهی مردم در حرکت است.
وعده و وعیدهای عمل نشدهی پی در پی که بارها از سوی بزرگان تذکر داده شده بود میتواند آسیبزا باشد. در کنار تورمِ لجام گسیخته و مهارناشدنی که زندگی را حتی بر قشر متوسطِ به بالا و نزدیک به مرفه نیز سخت کرده است این روزها صدای نزدیکترین یاران و حامیانِ دولت را به آسمان بلند کرده است.
اگرچه دولت مدعیِ گره نزدن معیشت و اقتصاد به مذاکرات هستهای بوده و همچنان نیز هست اما؛ با بلاتکلیفی در فرآیند و برآیندِ مذاکرات و «به زودی»، «به زودی» گفتنهای بیدلیل و سوال برانگیزِ امیرعبداللهیان وزیرِ امورِ خارجه و نیز اطلاع رسانیهای گنگ و قطرهچکانی همراه با درزِ ذره ذرهی اخبار و اطلاعات از این سو و آن سو،
ناخواسته شاهدِ در هم پیچیده شدنِ مملکت داری و برجام شده ایم.
> تکنوازیِ مجلس نشینان و حامیان دولت در حیطهی نقد
- این روزها از گوشه و کنار، با رعایت بسیاری از بایدها و شایدها، اندک اندک، نقدها علیهِ دولت و برخی از وزرا بالاگرفته است که نقد صریح اما محتاطانهی سعید حدادیان شاید یکی از آخرینِ این گونه نقدهای مودبانه و مهربانانه باشد.
- سیدناصر موسوی لارگانی نماینده مردم فلاورجان در مجلس نیز از جملهی کسانی است که در نطق جنجالی و افشاگرایانه در انتقاد به عبدالملکی مدعی پست فروشی و سوء مدیریت شده است.> ناهماهنگی؟!
شاید «کابینهی منفصل»، صحیحترین و واضحترین و در عین حال درستترین نقدی باشد که به دولت سیزدهم وارد باشد؛ کابینهای که برخی، هیچ شباهت و سنخیتی به سیدابراهیم رئیسی، تفکراتِ رئیسی و نوعِ رفتاری رئیسی نداشته باشند.
در یک جمع بندی از مجموعه نقدهایی که در حوزهی عملکردی، شامل دولت سیزدهم میشود با کنار گذاشتنِ نقدهایی که مربوط به اصلاحطلبان و جناح رو در روی دولت است، نزدیکترین و
پر و پاقرصترین حامیانِ دولتِ سیزدهم معتقد به عدمِ هماهنگی و ناهمگونی شدید بین کابینه و شخصِ رئیس جمهور هستند موضوعی که به نظر میرسد دقیق و منصفانه باشد با این توضیح که این عدمِ هماهنگی و ناهمگونی در نهایت به ضرر سیدابراهیم رئیسی خواهد شد
شخصی که بسیاری از حتی منتقدانِ دولتهای اول و دومِ آقای روحانی را متقاعد کرده اوضاع بهتر شود!-
> سیاست داخلی دارد قربانی سیاست خارجی میشود!
دولت چه بپذیرد چه کتمان کند در حوزهی سیاست داخلی، منتظر و معطل نتیجهگیری اهداف و برنامهها در حوزهی سیاست خارجی است که مهمترین آن برجام است و مذاکراتِ برجام و مسائلی همچون حل مسائل سیاسی و اقتصادی با همسایگان از جمله عراق و ترکیه و افغانستان و در راس همهی آن ها؛ مسئلهی مهم و تعیینکنندهی اختلافات ایران و عربستان.
حال اگر دولت و حامیانِ دولت بپذیرند که دولت در حوزهی سیاست داخلی، منتظر و معطل نتیجهگیری اهداف و برنامهها در حوزهی سیاست خارجی است پس لاجرم باید بپذیرد در کنار این معطل و منتظر ماندن، به شدت از عملکرد و انتقاداتی که به شیوهی رفتاری دولت در حوزهی سیاست داخلی به وجود آمده، غافل مانده اند.
بسیاری از استانداران در استانها عملاً برخلاف سیاستهای کلی دولت در حرکت هستند آن هم استاندارانی که از میانِ نزدیکترین حامیان و هم فکرانِ دولت برگزیده شدهاند؛ استاندارانی که بعدِ گذشت چندماه، عملاً به جای دنبال کردن برنامههای دولت و امیدبخشی، سیاستِ تثبیت و یارگیری را در پیش گرفته و بدونِ توجه به آسیبهایی که در این مسیر به دولت وارد میآورند دست به عزل و نصبهایی زدهاند که خوش بین ترینها را شوک زده کرده اند!