اکبر منتجبی، روزنامه‌نگار در تحلیل موقعیت روحانی و رئیسی در مقام کلیدداری پاستور نوشت: 

* شما به شانس اعتقاد دارید؟ روحانی بی‌شک بدشانس‌ترین رییس جمهور ایران بود.

* دوره‌ی صدراتش اگرچه با شوق شروع شد اما آفتاب اقبالش دیری نپائید.

* از یک سو ترامپ بر سر کار آمد و از دیگر سو تحریم‌ها آغاز شد و این دو در کنار ورود کرونا به کشور، کمر دولت را شکست و مردم را زمین‌گیر کرد.

* تحریم‌های نفتی برای کشوری که صفر تا صد بودجه‌ی آن به این درآمد وابسته است در کنار انفعال و ناکارآمدی اغلب وزرای روحانی نیز مزید بر علت شد تا روحانی سرشکسته‌تر از هر رئیس جمهوری و بدشانس‌تر از همه‌ی روسای جمهور پیشین کاخ ریاست جمهوری را درحالی ترک کند که وی را آیینه عبرت بخوانند.

* خب شانس با او یار نبود. پایگاهش در حاکمیت به‌ شدت سست شده بود. و متاسفانه اعتماد نظام از او سلب شده بود.

* وگرنه همین توافقی که یکی دو روز دیگر قرار است اعلام شود، یک سال پیش نیز امکان‌پذیر بود اما بدشانسی او در جهان بیرونی و بی‌اقبالی وی در حاکمیت درونی، باعث شد ما ایرانیان سه بار تورم بالای چهل درصد را تجربه کنیم.

* اما به همان نسبت که روحانی بدشانس بود، سید ابراهیم رییسی خوش‌اقبال است.

* هم نظام و حاکمیت به او اعتماد و اقبال دارد و هم یکدستی حاکمیت باعث شده مخالف جدی‌ای در ساختارهای دیگر نظام نداشته باشد که کار امروز با کارشکنی فردا روبرو شود.

* شانس هم البته با او یار است. جنگ روسیه علیه اکراین، نفت را به بالاترین قیمت ممکن می‌رساند تا او که در آستانه‌ی رفع تحریم‌ها است، بتواند نفت را به بهترین حالت ممکن بفروش برساند.

* و حتی محتمل است که روسیه نیز تحریم نفتی شود و اروپا نفت ایران را جایگزین نفت روسیه کنند. این امر خوش‌شانسی نیست پس چیست؟

* با این حال بهتر آن است که اکنون که همای سعادت بر شانه‌های او نشسته است، از این فرصت برای توسعه ایران استفاده کند و سالهای از دست رفته را به سرعت جبران کند.

* مردم توقعی ندارند جز آبادانی ایران و ایرانیان. آیا رییسی چنین خواهد کرد؟

الله اعلم