روزنو :خشکسالی های پیاپی، آتش سوزی های وسیع، انقراض گونه های گیاهی و جانوری، بالا آمدن آب دریاها و اقیانوس ها به علت ذوب شدن یخ های قطبی در چند سال اخیر در دنیا زیاد دیده می شود، زمانی زمستان های پر برف مهمان خانه ها بود و برف روبی از روی بام های خانه ها برای مدتی خنده بر لبان همگان به ویژه کودکان می آورد، اما دیگر خبری از آن شور و شعف نیست حتی دیگر خبری از آن برف های سفید و نشاط آور نیست، چه اتفاقی افتاده؟ چرا دنیای ما تغییر کرده است؟

اجلاس گلاسکو ۳۱ اکتبر(۹ آبان) با حضور نمایندگانی از ۲۰۰ کشور کار خود را با هدف مذاکرات دیپلماتیک برای مقابله با گرمایش زمین در گلاسکو اسکاتلند آغاز کرد و قرار است هیاتی از ایران ۱۷ آبان ماه به ریاست علی سلاجقه رییس سازمان حفاظت محیط زیست در این اجلاس شرکت کند.

اویل پرایس در مورد نشست تغییرات اقلیمی گلاسکو نوشت: خشکسالی های پیاپی، آتش سوزی های وسیع، انقراض گونه های گیاهی و جانوری، بالا آمدن آب دریاها و اقیانوس ها به علت ذوب شدن یخ های قطبی در چند سال اخیر در دنیا زیاد دیده می شود، زمانی زمستان های پر برف مهمان خانه ها بود و برف روبی از روی بام های خانه ها برای مدتی خنده بر لبان همگان به ویژه کودکان می آورد، اما دیگر خبری از آن شور و شعف نیست حتی دیگر خبری از آن برف های سفید و نشاط آور نیست، چه اتفاقی افتاده؟ چرا دنیای ما تغییر کرده است؟

دانشمندان معتقدند علت آن تغییر اقلیم است که نتیجه سوزاندن نفت، گاز، زغال‌سنگ و توسعه صنعت و شهرنشینی است که وضعیت اقلیم دنیا را وخیم کرده است.

یکی از محورهای مهم این پیمان، محدود کردن میزان افزایش متوسط دمای جو زمین به کمتر از دو درجه سانتیگراد و به طور عمده تلاش برای حفظ دما در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد تا پایان این قرن است، در غیر این‌ صورت متوسط دمای جو زمین، در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن به بیش از سه درجه سانتیگراد خواهد رسید.

از جمله اهداف مهم این پیمان، اجرای پروژه‌هایی برای توقف هرچه سریعتر انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورها و اجرای برنامه‌هایی است تا بتوان در نهایت در سال ۲۰۵۰ میلادی بین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای و جذب دوباره آن تعادلی ایجاد کرد و پس از آن، میزان انتشار دی اکسید کربن را به تدریج به صفر رساند.

کشورها به ویژه کشورهای توسعه یافته سال ها است وعده ضرورت کاهش گازهای گلخانه ای از جمله کربن را می دهند اما روند اتفاقات چند سال اخیر نشان داد که چنین وعده ای دست نیافتنی به نظر می رسد، به عنوان مثال بحران اخیر انرژی در اروپا و حتی بحران تولید برق در چین این نظر را بین کارشناسان به وجود آورد که راهی جز استفاده از زغال سنگ و گاز وجود ندارد چرا که استفاده از انرژی های جایگزین هزینه گزافی را به اقتصاد این کشورها تحمیل خواهد کرد، همین ایالات متحده که رئیس جمهور آن وعده کاهش گازهای گلخانه ای تا سال 2050 را داد اخیرا مجوز اکتشافات نفتی در مناطق شمالی خود را صادر کرد.

با این اوصاف به نظر می رسد نشست گلاسکو و وعده های خوش رنگ و لعاب آن چیزی بیشتر از همان وعده باقی نخواهد ماند و جهان حالا حالا ها قادر به رسیدن به اهداف کربن صفر نیست.