به گزارش سایت روزنو،با این وجود، اظهارات مقام های ارشد ایران نشانه های روشنی از تایید ضمنی امارات اسلامی افغانستان از سوی تهران را در اختیار قرار می دهند.

ابراهیم رئیسی رئیس جمهوری ایران از شکست "شرم آور" امریکا در افغانستان استقبال کرده و گفته که خروج امریکایی ها از آن کشور فرصتی تازه برای احیای امنیت و صلح پایدار در منطقه است.

"مولوی عبدالحمید" امام جمعه اهل سنت شهر زاهدان نیز از پیروزی طالبان در افغانستان استقبال کرده و آن را موفقیتی علیه نیروهای "اشغالگر، متجاوز و دولت دست نشانده، ناتوان و غرق در فساد افغانستان" دانسته است.

به گفته او طالبان امروز متفاوت از طالبان دو دهه پیش است. اظهارات مولوی عبدالحمید زمانی اهمیت بیش تری پیدا می کند که درک کنیم او نماینده مقام عالی رهبری در آن منطقه مرزی استراتژیک با افغانستان و پاکستان است.

جمعیت استان سیستان و بلوچستان عمدتا سنی مذهب و پیرو مکتب حنفی هستند همان مکتبی که طالبان نیز به آن تعلق خاطر دارد. نکته مهم دیگر آن که سفارتخانه ایران در کابل جزو معدود سفارتخانه های خارجی کماکان فعال است و این موضوع نشان دهنده سطح خاصی از روابط بین تهران و طالبان است.

با این وجود، روابط ایران و طالبان با فراز و نشیب و سطحی از کینه ورزی در گذشته تا محبت امروز همراه بوده است. کشته شدن دیپلمات های ایرانی در مزار شریف در سال 1998 میلادی پس از تصرف آن شهر توسط طالبان به روابط ایران و طالبان ضربه زد.

هم چنین، تهران طالبان را متهم کرده بود که قاچاق اسلحه و مواد مخدر در مرز افغانستان با ایران را مورد نظارت قرار نمی دهد و طالبان را به بستن مسیر رودخانه هیرمند به سوی شرق ایران متهم کرده بود. با این وجود، چرخش دیپلماسی ایران در قبال این گروه بنیادگرای سنی نباید تعجب آور باشد.

برای درک این موضوع باید به اکتبر سال 2001 میلادی بازگشت زمانی که امریکا به افغانستان حمله نظامی کرد و تهران از این حمله به طور ضمنی حمایت کرد چرا که کنار رفتن طالبان یک رژیم سنی مورد حمایت سعودی ها در مرزهای شرقی ایران به نفع تهران بود.

با این وجود، ایران به جای دریافت پاداش از سوی واشنگتن با قرار گرفتن نام اش در محور شرارت از سوی "جورج دابلیو بوش" رئیس جمهوری وقت امریکا مواجه شد. از آن زمان به این سو، ایران از این اصل پیروی می کند که "دشمن دشمن من دوست من است".

این یک اصل ساده و در عین حال موثر برای سیاست خارجی ایران با نتایجی روشن در عراق و سوریه همراه بوده است. در همان حال، در دوران دولت ترامپ، امریکا بر پاکستان فشار آورد تا دسترسی طالبان را به منابع مالی و تسلیحاتی محدود سازد.

این سیاست رویکرد طالبان در جستجوی متحد جایگزین پاکستان را تسهیل کرد و برای این منظور ایران را انتخاب کرد. از سوی دیگر، ایران هرگز روابط خوبی با دولت "اشرف غنی" نداشت چرا که او باعث مستقر شدن پایگاه های امریکایی در غرب افغانستان و احداث سد کمال خان بر روی رودخانه هیرمند شده بود که سبب کاهش مسیر آب جریان یافته به سوی شرق ایران می شد.

در مراسم افتتاح این سد در مارس گذشته غنی پیشنهاد داد که "آب" را با "نفت" ایران مبادله خواهد کرد موضوعی که ایران قطعا آن را دوست نداشت.

تهران در سالیان اخیر روابط خود را با طالبان گسترش داده است حتی به قیمت آسیب وارد شدن به وجهه اش در میان هزاره ها اقلیت شیعه فارسی زبان و تاجیک ها یکی دیگر از اقلیت های فارسی زبان افغانستان که روابط فرهنگی قوی ای با ایران دارند.

مقام های ایرانی می دانند که هنوز قدرت تاثیرگذاری زیادی بر ساختار داخلی طالبان را ندارند اما اطمینان دارند که طالبان به وعده های شان در مورد احترام به حقوق اقلیت های شیعه عمل خواهند کرد.

استراتژی ایران کاملا روشن است: هر گروهی در خاورمیانه که با حضور نیروهای خارجی به ویژه امریکا مخالف باشد یک متحد بالقوه است".