مسابقه تمرینی تیم ملی ایران مقابل کامبوج، فرصتی طلایی برای بازیکنان ما بود که برابر بازیکنانی که تکنیک ضعیفی دارند و قادر نیستند توپ را روی زمین بچرخانند به همدیگر پاس بدهند.

به گزارش روزنو، همان طور که می‌دانید یکی از درد‌های همیشگی فوتبال ایران که از آن به عنوان یک دغدغه تاکتیکی ریشه دار یاد می‌شود، لو رفتن توپ در پاس سوم است... کامبوج خوشبختانه فرصتی در اختیار بازیکنان ایران قرار داد تا حسابی تمرین کنند و به همدیگر تا می‌توانند پاس بدهند؛ اتفاقی که در دیدار با کامبوج رخ داد تا بتوانیم در مجموع دو بازی رفت و برگشت ۲۴ گل به این تیم بزنیم.

نکته‌ای که در این بازی مستتر باقی ماند، اما این است؛ ناهماهنگی در انتخاب پنالتی زن و حتی در یک مورد خاص که در نیمه دوم دیدیم، هنگام نواختن یک کاشته مهم در یک موقعیت خاص!

در یکی از صحنه‌های این بازی حتی مهدی طارمی از کوره در رفت و بابت اینکه اصراری بر پنالتی زدن وجود داشت، او اخم‌هایش در هم رفت. بی تردید در تیم باتجربه ما که تعدادی از بازیکنان بسیار خوب فوتبال کشور در اروپا بازی می‌کنند، چنین بحث‌های درون تیمی‌نباید محل اعراب داشته باشد و کاپیتان‌های تیم ملی باید این موضوع را مدیریت کنند.

یادمان باشد عراق دیگر مانند کامبوج نیست که روبروی تیم ملی ایران قرار بگیرد و از جایش هم تکان نخورد. عراق تیمی‌دونده است که راه‌های نفوذ را تا جایی که بتواند به روی بازیکنان ایران می‌بندد. فضا‌های خالی را پر می‌کند و فرصتی برای پاسکاری‌های پیاپی به ما نمی‌دهد؛ بر خلاف کامبوج نیز تیمی‌فیزیکی است که شانه به شانه بازیکنان ایرانی جلو می‌آید؛ بنابراین در چنین بازی مهم و سرنوشت سازی که ما به برد آن نیاز داریم باید هماهنگی میان ملی پوشان ایران زیاد باشد؛ یادمان نرود که ما هیچ فرصتی برای تکرار اشتباه نداریم و از خودگذشتگی و ایثار باید در همین بازی موج بزند...