غلامعلی سفید؛ استاندار سابق و حالا رئیس شورای شهر یزد . کسی که چند ماه پیش این جمله اش
به گزارش روز نو :در شبکه های مجازی دست به دست می شد :« این حکم با آنچه من با عقل خودم با دین خودم با آنچه از آزادی و دینداری می دانم، سازگار نیست.»
او اعلام کرد که زیربار خروج سپنتا نیکنام از شورای شهر یزد نخواهد رفت و نه تنها رفتن سپنتا را امضا نمی کند بلکه از ریاست شورا نیز استعفا می دهد . رئیس شورای شهر یزد با تمام وجود پای عضو منتخب شهرش ماند و حالا بعد از یکسال ایستادگی از سوی خیلی از فعالان سیاسی تبدیل به یکی از معدود چهره های اصلاح طلبی شده که توانسته با دفاع قاطع از حق ، مزد آن را نیز بگیرد. بسیاری از او به عنوان کسی یاد می کنند که به جای سکوت، هم حرف زد هم اینکه به نام مصلحت و... هر چیزی را نپذیرفت. از همین رو او باید الگویی باشد برای اصلاح طلبان خاموش این روزها که عملکردی در کارشان ندارند . با رئیس شورای شهر یزد بعد از پایان
پرپیچ و خم پرونده سپنتا نیکنام به گفتگو می نشینیم .کسی که می گوید این اواخر نا امید به فکر خروج کامل از شورای شهر یزد بوده است.
 
آقای سفید!در پشت پرده به ثمر رسیدن پرونده سپنتا نیکنام ، دو چهره نقش کلیدی داشتند، یکی اسفندیار اختیاری نماینده زرتشتیان وطراح طرح بازگشت پیروان ادیان الهی به شوراها و دیگری شخص شما به‌عنوان رئیس شورای شهر یزد که نه تنها زیر بار حذف سپنتا از شورا نرفت بلکه بارها قاطعانه اعلام داشت که اگر نیکنام نیاید از ریاست، استعفا می‌دهد. با توجه به طولانی شدن موضوع این پرونده تا چه حد احساس می‌کردید که وقت
استعفا دادنتان فرارسیده است؟ آیا واقعا عزمتان برای استعفا جزم بود؟
من برای پای‌بندی به دین و اعتقاد به رای مردم و آزادی آن چه را که گفتم عملی می کردم . ماه های اول گفته بودم که من از ریاست شورا استعفا می‌دهم، اما در این روزهای آخر که واقعا ناامید شده بودم ، به طور کلی دیگر نمی خواستم به شورا بروم . مجمع تشخیص مصلحت نظام قبل ازماه رمضان این پرونده را مطرح کرد، اما آن را تا هفته گذشته به تعویق انداخت، آن را نشانه خوبی نمی دانستم، این به تعویق انداختن‌ها بی‌دلیل نبود و از همین رواعلام کردم به کلی از شورای شهر یزد استعفا می‌دهم. احساس می کردم اگر نتوانم از این موضوع دفاع کنم، ماندنم در شورا بی‌فایده است چون در گذشته اتفاقاتی افتاده که درس عبرتی برایم شده است و تصمیم گرفتم این بار، دیگر آن رخداد تکرار نشود.
 
چه اتفاقاتی؟
در زمانی که استانداربودم ،در انتخابات مجلس در شهرستان‌های میبد و اردکان- یکی از کاندیداها به نام داوودی شمس رای آورد که شورای نگهبان آن را نپذیرفت ، نتیجه رای تغییر پیداکرد و شخص دیگری به مجلس رفت. در همان دوره در یکی دیگر از حوزه‌های انتخاباتی که به دور دوم کشیده شده بود آقای مرتضوی رای آورد ولی شورای نگهبان با ابطال چند صندوق رای باعث شد تا کسی دیگر به مجلس راه یابد. از صحبت‌هایی که بین من و آقای جنتی در آن زمان رد و بدل شد، می گذریم اما آن موقع به بنده می‌گفتند شما وظیفه ات اجرا بوده است و باید آن را انجام می‌دادید و وظیفه نظارت ارتباطی به من پیدا نمی کند . در آن دوره نتایج اولیه باطل اعلام شد ولی آن زمان به هر دلیلی توجیه شدم و سکوت کردم.
مدتی که از آن ماجرا گذشت ، همیشه با خود فکر می‌کردم که اگر چه من در این ابطال مقصر نبودم، اما در این عدم پافشاری و سکوت مقصرهستم، برای همین خودم را سرزنش می‌کردم! احساس شرم می‌کردم که چرا آن زمان چنین اتفاقی افتاد و در استانداری ماندم.
اتفاق کمی نبود؛ در یک دوره انتخاباتی مجلس در دو حوزه یزد دونفر به هر دلیلی به مجلس راه نیفتند. این موضوع همواره ذهن من را آزار می‌داد. با ماجرای سپنتا، دوباره آن تجربه در ذهنم تداعی شد ، برای همین شخصا اظهار کردم که دیگر نمی‌توانم بازهم این تجربه تلخ را تحمل کنم ، در این یکی دو ماه آخر که امیدی به حل موضوع نداشتم با خود می‌گفتم مطمئنا به طور کلی از شورای شهر خواهم رفت.
اما آن چه شرایط را با آن تجربه در دوران استانداری من تغییر داد،
پیگیری مطبوعات،رسانه‌های مجازی و مجلس بود. دراین میان دولت، شوراهای شهرها و استان‌ها، روحانیت متعهد و در داخل استان یزد نیز ، استانداری ، فرمانداری و حتی شورای تامین با سپنتا همراهی کردند و من نیز در این امر نقش کوچکی داشتم.
 
پس بنای خروج از شورای شهر یزد را داشتید؟
بله این اواخر اعلام کردم که اگر این روند بلاتکلیفی تمام نشود به کلی از شورای شهر بیرون می‌روم.
 
آیا در این چند ماه به شما گفته می‌شد که بهتر است چنین واکنش‌هایی نشان ندهید و تسلیم شوید. یا مثلا به مصلحت نیست که این پرونده دنبال شود و نیکنام را به نیامدن راضی کنید و خودتان از تهدید به استعفا
دست بردارید؟
بله از طریق دوستان به‌عنوان واسطه به من می‌گفتند که این داستان به نتیجه نمی‌رسد! کوتاه بیا و مثلا پیامکی به سپنتا بده! یا از او بخواه که خودش منصرف شود ولی من هیچ گاه همراهی نکردم و گفتم ما موضعی داریم که پای آن می‌ایستیم. تصورم آن بود که این جریان در هر صورت برای ما با برد تمام می شود.
 
چگونه؟
اگر این ماجرا به سر انجام می‌رسید مردم به نظام و اصلاحات امیدوار می شدند. اکنون خیلی‌ها معتقدند که اگر ما هر جا بایستیم و با هم باشیم نتیجه می‌گیریم. اتفاقی که در جاهای دیگر رخ نمی‌دهد، چون حقوق خود را محکم پیگیری نمی‌کنیم. ورود سپنتا به شورا برای نظام هم یک برد بزرگ بود. طبیعتا من می‌گفتم اگر سپنتا به شورا بیاید برنده‌ایم ضمن آنکه نظام، امنیت، وحدت و انسجامش حفظ می‌شود.
از طرفی معتقد بودم اگر هم مصوبه مجلس به سرانجام نرسد و سپنتا از شورا بازبماند، بازهم برنده ایم چون ما راه خودمان را از کسانی که سنگ اندازی می‌کنند جدا کردیم و نشان دادیم که تفکر ما به رای مردم احترام می‌گذارد و آن هایی که چنین نکردند، افشا شدند.
 
البته شرایط در این مدت به گونه‌ای نبوده که همه موافق این مصوبه باشند، مثلا شاهد بودیم در برخی تجمعات عده‌ای علیه تان شعار می‌دادند و یا بر ضد نیکنام طومار جمع می‌کردند. فکر می‌کنید اینگونه اقدامات ازاین پس تا چه اندازه ممکن است تداوم داشته باشد؟
من از دوستان می‌خواهم که همه تلاششان را معطوف به وحدت کنند، از گذشته‌ها چشم بپوشند و به آینده نگاه کنند و اجازه دهند همه با هم باشیم، امروز در شرایطی که دشمنان
قسم خورده، همه کار برای زمین زدن ما می کنند، نیاز به وحدت داریم. متاسفانه در این میان کسانی به فکر وحدت نیستند و به جمهوریت نظام خیانت می‌کنند.
 
ازشاکی پرونده سپنتا چه خبر؟
شاکی پرونده او از من هم شکایت کرده است و هفته گذشته نیز لایحه دفاعیه دادم.
 
شکایت او ازشما بر چه مبنایی صورت گرفته است؟
از من با این عنوان شکایت شده که من به اوتوهین کردم!
 
مگر چه گفتید ؟
گفته بودم ایشان افراطی است و باعث اختلاف در جامعه می‌شود. در دادگاه اعلام کردم افراطی یک صفت سیاسی است نه توهین. در تمام دنیا احزاب رادیکال وجود دارند!
 
آقای سفید! امروز از شما به‌عنوان معدود چهره‌های اصلاح‌طلب که مردانه پای حرفش ایستاد، یاد می‌شود! اما از سویی دیگر اشاره می کنند که‌ای‌کاش همه اصلاح‌طلبان مجلس اینگونه بودند، چرا بخش عمده ای از اصلاح طلبان همواره با عنوان اینکه نباید تندروی کرد در لحظات حساس، سکوت اختیار می‌کنند ؟ در خیلی از مسائل مشاهده کردیم که این سکوت به معنای تسلیم جریان اصلاح‌طلب بود، چرا امروز حتی افرادی مثل «سفید»را هم به تندروی محکوم می‌کنند؟