هنوز دوسال از عمر دولت دوم حسن روحانی نمی گذرد که هجمه ها علیه وی بالا گرفته است. مشکلات اقتصادی شاید تنها بخشی از سیبل های انتقاد به دولت اعتدال را تشکیل می دهد. به نظر می رسد که مردم از صحبت های تکراری رئیس جمهوری خسته شده اند و به فوریت خواهان عمل به تعهداتند و همگی را فقط از یک نفر می خواهند: حسن روحانی. این مسئله باعث شده تا رئیس جمهوری نیز رویکردی متفاوت اتخاذ کند و نقدها را این بار به سمت وزرا و مدیران خود نشانه رود و در نشست هم اندیشی مدیران ارشد دولت بگوید: «نمی‌دانم از چه می ترسند، هرکس در پست دولتی است در هر رده مدیریتی باید بداند او طبق قانون اساسی و طبق وظیفه شرعی از توانمندی برخورد است و باید به وظیفه عمل کند و اگر از اخم این و آن هراس دارد برود کنار.» و حتی تا آنجا پیش برود که مدیرانش را به دوری از ترس و ایستادگی در مقابل فشارها گوشزد کند و اینطور آنهارا عتاب کند: «واجب نیست صندلی که اشغال کرده تا پایان چهار سال آن را بچسبد. اگر به وظیفه قانونی خود می تواند عمل کند و اگر می داند که او وزیر، استاندار، مدیرکل ، فرماندار است، دارای اختیارات بوده و از اختیارت خود باید استفاده کند. آدم که از وظیفه قانونی خود به خاطر تلفن یک نفر کوتاه نمی‌آید، اگر از اخم یک نفر می‌ترسد و عقب نشینتی می‌کند حق ندارد این صندلی را نگه دارد و برای او حرام است و باید رها کند و کنار برود».

همین سخنان واکنش های مختلفی را برانگیخت و به احتمالات تغییر کابینه دامن زد. حمیدرضا ترقی عضور شورای مرکزی حزب موتلفه در این باره می گوید: اصولگرایان تمایلی به حضور در کابینه ندارند چون نمی خواهند بار ناکارآمدی ها به گردن جریان اصولگرایی بیفتد و تغییراتی که در کابینه دولت دوازدهم اتفاق می افتد از داخل جریان اعتدال خواهد بود.

حسین ابراهیمی عضو جامعه روحانیت مبارز نیز با اصولگرا خواندن روحانی گردش او را در آینده به سمت اصولگرایان پیش بینی کرد و گفت: روحانی می داند که بی وفایی اصلاح طلبان در طول تاریخ ثابت شده است و آنها با خودشان هم کنار نمی آیند نمونه اش را در موضوع انتخاب شهردار تهران است بنابراین به سمت اصولگراها خواهد رفت. وی یکی از اهداف روحانی را تغییر کابینه و جایگزینی مدیران شجاع و کارآمد و سخت کوش خواند و هدف دوم را فرار به جلوی رئیس جمهوری برای گذر از انتقادات عنوان کرد و افزود: روحانی متوجه شده، دارد مردم را از دست می دهد و برای نگه داشتن مردم با دولت، می خواهد بخشی از ناکارآمدی ها را به دوش برخی وزرا بیندازد.

در این میان اما اصلاح طلبان از ضرورت جراحی در کابینه و مدیران ارشد گفتند تا جامعه باز شاهد شور و نشاط و امید باشد، مسئله ای که یکی از محورهای توسعه اجتماعی است و سرمایه اجتماعی را تقویت می کند.

عبدالله ناصری فعال سیاسی اصلاح طلب در این باره هشدار می دهد: «اگر رئیس‌جهموری اقدامی غیر از این (تغییرکابینه) انجام دهد علاوه بر اینکه هزینه را برای خودش 

بالا برده نگاه منفی را هم تقویت می‌کند،‌ یک ناامیدی در سطوح مختلف جامعه؛ از نخبگان و الیت‌ها گرفته تا کارگران به وجود می‌آید که این برای آینده خوب نیست».

صادق زیباکلام استاد دانشگاه تهران و فعال سیاسی اصلاح طلب هم تندترین انتقادات را متوجه شخص روحانی کرد و گفت: روحانی به جای سرزنش مسئولان و وزرا باید از بقیه مدیران هم بخواهد مردم را جدی بگیرند. چراکه مردم ایران رشد یافته هستند و نمی‌توان آنها را با امیدهای واهی قانع کرد.

به نظر می رسد که تیغ انتقادات برنده تر از همیشه است و روحانی باید هرچه سریع تر مشاورانش را فراخوانده تصمیمی اساسی بگیرد.

مرتضی مبلغ معاون سیاسی دولت اصلاحات این بار از در حمایت از رئیس دولت اعتدال برآمد و اضافه کرد: از صحبت های ایشان این جنبه متبادر میشود که انتقادات را پذیرفته است و ماباید ضمن حمایت ازایشان چند نکته را در نظر بگیریم. یکی اینکه باید بپذیریم که ایشان اشکالات کوتاهی ها داشته است و خودش هم به این مسئله واقف است و اعلام می کند. دومین نکته این است که همه باید قاطعانه از دولت بخواهند که هرآنچه گفته عمل کند و سوم اینکه این موارد را باید در کنار موانعی که در راه اقدامات دولت است در نظر بگیریم؛ چه خرابی های گذشته و چه کارشکنی های فعلی در کنار مسائل منطقه ای و بین المللی. وی دراین باره که چرا هرگاه از رئیس جمهوری انتقادی می شود وی در جایگاه اپوزیسیون سخن می گوید اضافه کرد: منتقدان و پشتیبانان رئیس جمهور باید مستمرا پیگیر باشند که روحانی بتواند از پس موانع بربیاید تا ما باور کنیم که رئیس جمهوری فقط شعار دهنده نیست و این مسئله به اجرای بهتر برنامه ها کمک می کند.

این عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت دلیل اصلی انتقاد روحانی از وزرا و مدیرانش را شنیدن صدای انتقادات جامعه عنوان می کند و می گوید: ما مدام تذکر می دادیم که برنامه های رئیس جمهور تنها از طریق یک کابینه متعهد و شجاع قابل پیاده سازی است که متاسفانه به وضوح دراین باره غفلت و کوتاهی شد. روحانی مواضعی را اتخاذ می کرد و می کند که در راستای مطالبات مردم است ولی غالب کابینه این برنامه ها را اجرا نمی کردند.این یک نقص فاحشی است که همچنان گریبان‌گیر کابینه است در کابینه دوم هم هشدارها نادیده گرفته شد و علی القاعده رئیس جمهوری باید به دنبال تغییر در کابینه باشد چه در حوزه کارایی و اجرا و چه جابه جایی وزرا.

چراغ سبز مجلس در قبال استقبال از تغییر کابینه گمانه زنی ها را تشدید کرده است. البته دولت نسبتا محافظه کار و عملگرای روحانی به عقیده بسیاری از تحلیلگران نشان داده که اهل تغییرات کابینه ای نیست و به نظر می آید که پاستور نشین امروز با توجه به تحولات منطقه ای و بین المللی به این زودی ها دست به تغییر در سطح مدیران کلان خود نزند، امری که باعث تشدید نگاه های منفی به دولت یازدهم خواهد شد.