گلف نیوز امارات در مقاله ای تحت عنوان درگیری بین روحانی و نهادهای خاص تشدید می شود می نویسد: «عادی سازی روابط با غرب یک کابوس برای نهادهای غیر منتخب است و سبب می شود تا آنان وجهه خود را از دست دهند». 

به گزارش سايت روزنو ، این نشریه می افزاید:«درگیری میان روحانی و نهادهای خاص در ایران یک ریزش قدرت و منازعه میان دو اردوگاه است که در داخل ایران با یکدیگر رقابت می کنند: میانه روها و اصلاح طلبان با محافظه کاران. شکل گیری این منازعه سابقه اش به سال ۱۹۹۷ میلادی باز می گردد زمانی که محمد خاتمی و جنبش اصلاحات پیروز شدند.

 چند ماه پس از انتخاب حسن روحانی در سال ۲۰۱۳ میلادی یک رویداد غیر منتظره در ایران اتفاق افتاد. در آن زمان رهبری ایران که بیش از دو دهه مخالف مذاکره با امریکایی ها بودند متوجه تهدید ناشی از تحریم ها علیه نظام شدند و از مفهوم نرمش قهرمانانه در دیپلماسی سخن گفتند. 

این حرکت فضا را برای مذاکره دوجانبه میان ظریف و کری فراهم کرد. این فضا منازعه میان روحانی و نهادهای خاص غیر منتخب که به اردوگاه محافظه کاران نزدیک تر هستند را تشدید کرد. 

حصول توافق هسته ای این منازعه را تشدید کرد. روحانی معتقد بوده و هست که راه حل مشکلات اقتصادی و حتی غیر اقتصادی جریان سرمایه گذاری خارجی است. او در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که پس از لغو تحریم ها باید سرمایه خارجی جذب کرد تا از آن طریق مشکلات زیست محیطی، اشتغال، صنعت و حتی کمبود آب نیز حل شود. روحانی برای رسیدن به این هدف خواستار دور کردن ایران از موضع تهاجمی و سیاست های تند و اولویت دادن به دیپلماسی و تعامل با کشورهایی است که به عنوان دشمن شناخته و در نظر گرفته شده اند». 

این نشریه در ادامه می نویسد که نهادهای خاص به دو دلیل مخالف نظر روحانی هستند نخست آن که افزایش رابطه با غرب منجر به تنش زدایی با امریکا می شود و کشور وابستگی خود را به سپاه از دست می دهد. 

دوم آن که نهادهای خاص و شرکت های تابعه آن ها بزرگترین گلوگاه اقتصادی کشور را در کنترل دارند در بخش های کلیدی مانند نفت و گاز، برق، حمل و نقل، ساخت و ساز، مخابرات، رسانه، معادن خودروسازی، الکترونیک ،‌بانک و حمل و نقل نیز فعال هستند. در نتیجه باز شدن درهای اقتصاد ایران به روی سرمایه گذاران خارجی تهدیدی جدی برای این نهادها خواهد بود. 

این نشریه در ادامه اشاره می کند که یکی  دیگر از دلایل تشدید اختلاف میان روحانی ونهادهای خاص امضای قرارداد ۲۰ ساله میان دولت ایران و شرکت انرژی فرانسوی توتال برای توسعه میدان گازی پارس جنوبی است که در مرحله اول توتال طبق آن یک میلیارد دلار در این پروژه سرمایه گذاری می کند و در نهایت سرمایه گذاری به ۵ میلیارد دلار می رسد. این پروژه در منطقه ای که سپاه بسیار فعال است یک زنگ خطر است. اگر سایر شرکت های خارجی نیز به دنبل توتال به ایران بیایند در اندک زمانی نهادهای خاص در صنعت و نفت و گاز فضای کمتری خواهد داشت. اگر این منازعه و تنش ادامه یابد عواقب پیش بینی نشده ای خواهد داشت.