روزنامه بریتانیایی «ایندیپدنت» با انتشار گزارشی اشاره می کند که محافظه کاران ایرانی می گویند که روحانی بیش از حد قصد نزدیکی به غرب را دارد و می خواهد سرمایه خارجی جذب کند. او قصد جذب ۱۴۰ میلیارد دلار سرمایه از خارج به منظور بهبود زیرساخت های ایران را دارد اما در سال گذشته تنها ۱۳ میلیار دلار سرمایه جذب کرده است. این روزنامه به پیامدهای انتخابات ایران برای منطقه و تحولات بعدی خاورمیانه پرداخته است. 

به گزارش سايت روزنو،ایندیپندنت می نویسد:«انتخابات ایران می تواند پیامدهای عظیمی برای آن کشور و جهان  و منطقه داشته باشد. دستاورد عمده روحانی امضای توافق هسته ای ۲۰۱۵ است و حمایت گسترده تر او از تعامل اقتصادی و سیاسی با قدرت های غربی است. روحانی به عنوان سیاستمداری میانه رو شناخته شده است. این انتخابات از آن او مهم است که مسیر اینده کشور را تعیین می کند و در صورت ایجاد خلاء قدرت روحانی می تواند صدای بلندتری داشته باشد و تاثیرگذار باشد. 

اگرچه موضوع اصلی در شعارهای روخانی تعامل بیش تر با جهان به خصوص با غرب است و این موضع می تواند به اقتصاد ایران کمک کند واقعیت آن است که دومین موضوع مهم تاثیر انتخابات او بر روی خاورمیانه است. تحت شرایط توافق هسته ای ایران با تعلیق بخشی از فعالیت های هسته ای خود در قبال لغو تحریم های بین المللی موافقت کرد.

 ایران دارای چهارمین ذخایر بزرگ نفت در جهان و دومین ذخایر گاز طبیعی بسیار مهم است. تحریم ها سبب شدند تا میزان صادرات نفت ایران به یک میلیون بشکه در روز پس از سال ۲۰۱ میلادی برسد و اقتصاد ایران را فلج کند». 

این روزنامه اشاره می کند که با پیروزی ترامپ در انتخابات امریکا و مخاطراتی که حول محور توافق هسته ای ایجاد شده است شرایط در وضعیت خطرناکی قرار گرفته است. این روزنامه می نویسد:«علیرغم موضع همدلانه تر دولت اوباما در قبال توافق هسته ای ترامپ آن را بدترین توافق تاریخ خوانده و گفته است که برنامه های موشکی ایران را زیر ذره بین قرار داده و درباره وضع تحریم های دیگری هشدار داده است. 

واشنگتن نمی تواند از توافق کناره گیری کند اما هنوز هم می تواند در مسیر انجام معاملات اقتصادی سایر کشورهای غربی به خصوص اروپایی برای کسب و کار با ایران کارشکنی کند و حس  اطمینان را درباره لغو تحریم ها ایجاد کرده و سرمایه گذاران غربی را بترساند. با این حال، او در صورت اتخاذ چنین موضعی با موضع مخالف از سوی سایر جریانات از جمله فرانسه مواجه می شود. 

رشد دشمنی ترامپ در قبال ایران چشم انداز تعامل جهانی بیش تر و روابط نزدیک ایران با غرب را پیچیده تر می کند. محافظه کاران در تهران نیز در برابر هرگونه تغییر اساسی در اصول سیاست خارجی آن کشور که به طور کلی از سال ۱۹۷۹ میلادی به این سو ثابت بوده و شامل مخالفت گسترده با سیاست های خاورمیانه از اسرائیل، امریکا و عربستان سعودی در منطقه است مقاومت می کنند. مسیر جایگزین مورد علاقه آنان روابط اقتصادی و دیپلماتیک نزدیک تر با روسیه و دوری بیش تر از غرب است. در نتیجه، اعلام نتایج انتخابات ایران دستور کار آن کشور نه تنها برای چهار سال بلکه برای یک دهه اینده  فراتر از آن را نیز تعیین خواهد کرد».