متين مهديان : چند روز پس از حادثه تلخ پلاسکو یکی از اعضای هیأت مدیره انجمن مهندسان راه و ساختمان در مورد امنیت ساختمان های تهران گفت:بیش از 80 درصد ساختمان های بلند پایتخت نا امن بوده و در معرض خطر هستند و باید برای ایمن سازی آن ها اقدامی جدی و عاجل انجام داد. حدود یک هفته پیش نیز اسماعیل خیرآبادی در جمع خبرنگاران اظهار کرد:‌ برای آن‌که بتوانیم سطح ایمنی ساختمان‌ها را ارتقا دهیم چاره‌ای جز اصلاح فرآیندهای صدور مجوزهای ساخت و ساز نداریم.

وی تاکید کرد: در سازمان برنامه و بودجه مجموعه‌ای تحت عنوان "پدافند غیرعامل، ایمنی و کاهش خطر” وجود دارد که بهتر است برای افزایش ایمنی از مشاوره‌های آنها استفاده شود.وی توضیح داد: مشاوران این مجموعه بازنشستگان آتش‌نشانی هستند و در مقوله مربوط به ایمنی سازه‌ها بهتر است از تجربه آنها بهره‌ ببریم.عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران با تاکید بر این که ایمنی ساختمان‌ها شامل سه دسته بلند، زیر۶ طبقه و کوچه‌های فرعی است که پیشنهاد می‌شود یک نقشه جامع برای ایمن‌سازی این قبیل ساختمان‌ها تهیه شود.

خیرآبادی با یادآوری این‌که سازمان پدافند غیرعامل محله‌های پرجمعیت تهران را شناسایی کرده است، گفت: ۳۰ درصد ساختمان‌های پایتخت غیرایمن هستند.

وی با ابراز امیدواری در خصوص ارتقای ایمنی ساختمان‌ها به وسیله اصلاح فرآیندها گریزی هم به مباحث مطرح شده در خصوص ایمنی ساختمان پلاسکو و علاء‌الدین زد و افزود: ساختمان علاءالدین سال ۷۴ با طراحی مطابق بر آیین‌نامه ۲۸۰۰ وقت ساخته شده و مورد تایید سازمان نظام مهندسی است.

وی با اشاره به تخریب طبقه هفتم این مجتمع تصریح کرد: رییس سابق سازمان نظام مهندسی خواستار ارائه نقشه تخریب این طبقه از سوی شهرداری شده بود تا تخریب طبقه هفتم بر اساس اصول مهندسی انجام شود.

به گزارش روزنو،قائدتا باید ساختمان هایی که به تازگی ساخته شده اند ایمنی بیشتری داشته باشند و درواقع خیالمان از امنیت آن ها راحت باشد اما متاسفانه این خطرات و نقص های ساختمان های جدید در چند سال آینده خود را بروز خواهد داد و تهران را با یک سونامی نا امنی و تخریب مواجه می کند که شهروندان تنها قربانیان بی گناه آن خواهند بود.

چند سالی است که قانون در زمینه ی ایمنی ساخت ساختمان های جدید سختگیرانه تر و کامل تر شده است. و این اتفاق خوب نوید این را می داد که شاهد ساختمان هایی با امنیت بسیار بالایی در سطح استاندارد های جهانی باشیم. اما اگر منطقه ای جدید الحداث مانند منطقه 22 که قرار بود الگوی نوین توسعه پایدار شهری باشد را در نظر بگیریم متاسفانه شاهد این هستیم که نه تنها امنیت این سازه ها بالاتر نرفته بلکه این قوانین ایمنی جدید مانند مبحث سوم مقررات ملی ساختمان به دستاویزی برای چپاول بیشتر پول از کارفرما توسط پیمانکاران تبدیل شده است بدون این که حتی ذره ای ضریب ایمنی ساختمان بالاتر برود. 

به این شکل که کارفرما در ابتدا پول ایمن کردن ساختمان در برابر حریق، زلزله و دیگر خطرات احتمالی را برای پیمانکاران در نظر می گیرد اما به ندرت این ایمن کردن انجام می گیرد و تایید انجام این اقدامات ایمنی توسط دستگاه نظارت با زد و بند انجام شده و پول بیت المال یا مردم به جیب پیمانکاران رفته و هیچ اقدامی در راستای ایمنی ساختمان هم انجام نمی شود. به عنوان مثال بنده مدتی مسئول اجرای یکی از بلوک های یک واحد مسکونی در منطقه 22 (غرب تهران) بودم که متاسفانه شاهد مستقیم این مسئله بودم که در ادامه به چند نکته از آن اشاره می کنم.

 از نظر آتش نشانی و برای نرسیدن ستون های فلزی به مرحله گسیختگی در آتش سوزی باید سطح آن را به پرایمر آغشته و سپس گچ کاری را انجام دهیم. اما به دلیل هزینه بر بودن این کار شرکت زیر بار نرفت و دستگاه نظارت با اغماض رضایت به آستر ماسه سیمان به جای پرایمر داد و جالب اینجاست که پس از مدتی همین دستگاه نظارت راضی به گچ کاری روی ستون های فلزی شد!

یا همان طور که می دانیم باید در ساختمان های مرتفع پله فرار (پله ای که بیش از یک طرف آن به فضای آزاد دسترسی داشته باشد) درنظر گرفته شود که ساختمان های مذکور علی رغم 12 طبقه بودن هیچ گونه پله ی فراری برای آن ها تعبیه نشده بود.

ستون ها کاملا دچار پیچش شده بود به نحوی که مشخص بود که در یک زلزله کوچکترین مقاومتی از خود نمی توانند نشان دهند و منجر به تخریب ساختمان می شوند.

یا برای دیوارچینی مقرر شده بود از بلوک های سیمانی سبک استفاده شود که به دلیل هزینه بر بودن آن از بلوک های سیمانی با وزن بالاتری استفاده شد که در نهایت منجر به افزایش وزن سازه شده و مشکلات زیادی را ایجاد خواهد کرد. همه ی این ها در صورتی است که به ظاهر پول این اقدامات ایمنی را کارفرما دریافت خواهد کرد.

با همه ی این مشکلات متاسفانه شاهد هیچ گونه نظارتی بر اجرای این قوانین نیستیم و دستگاه نظارتی که باید ناظر اجرای این قوانی باشد با پیمانکارن عهد اخوت می بندد. شاید ضرورت داشته باشد دستگاه های نظارتی و بازرسی قوی تری در خود سازمان نظام مهندسی شکل بگیرد که علاوه بر تایید نقشه های اجرایی بر مرحله به مرحله ی اجرای ساختمان نیز نظارت کند.

یا به مورد دیگری در منطقه 5 بلوار فردوس غرب اشاره کنم. ساختمان تقریبا نوسازی که 5طبقه بوده و دارای بیش از 60 واحد مسکونی است. این ساختمان از 3 طرف با دیگر ساختمان ها ها مجاور بوده و امکان دسترسی نیروهای امدادی فقط از سمت جنوبی ساختمان امکان پذیر است.

رایزرهای آتش نشانی در این ساختمان وجود ندارد و حتی سیستم اعلام حریق نیز در این ساختمان مشاهده نمی شود. راه پله ها کاملا غیر استاندارد بوده و ارتفاع پله ها به شکل عجیبی بالاتر از حد مجاز است.(17 سانتی متر) و این امر ساکنین ساختمان را از آن جا که فقط یک راه پله برای خروج این 60 خانوار وجود دارد در صورت بروز حادثه دچار مشکل جدی خواهد کرد. هیچ پله فراری نیز برای این ساختمان تعبیه نشده و همه مجبور به خروج از همین یک راه پله ی غیر استاندارد هستند. به گفته یکی از ساکنین این ساختمان آسانسور این مجموعه نیز اکثرا خراب است و تنها آسانسور این مجتمع مسکونی گنجایش رفت و آمد 60 خانوار را ندارد.

به نظر می رسد که اگر حادثه ای رخ دهد فاجعه ی آن برای این 60 خانوار کمتر از حادثه پلاسکو نخواهد بود.

اکثر ساختمان های مسکونی جدید اوضاع بهتری از این ساختمان ها ندارند و با توجه به این که هر روزه به عمر ساختمان های مسکونی شهر افزوده می شود و به مرحله بروز خطر نزدیک تر می شوند باید هرچه سریع تر باید برای جلوگیری از بروز حوادثی مشابه پلاسکو اقدام به ایمن سازی این ساختمان ها کرد.