روزنو : بالاخره ايران و غرب توانستند در پرونده هسته‌اي به توافق رسيده و اين توافق را در شوراي امنيت به اتفاق آرا به تصويب برسانند. نگراني‌هاي بسياري وجود دارد مبني بر اينكه آيا دركنگره آمريكا با اين توافق مخالفت خواهد شد و اين توافق مي‌تواند دو سوم آرا را كسب كند يا اينكه درنهايت به متن توافق راي مثبت داده مي‌شود. از طرف ديگر رژيم صهيونيستي به صراحت مخالفت خود را با توافق جامع هسته‌اي ايران با غرب اعلام كرده است و به طور طبيعي تلاش‌هايي را براي اينكه در آمريكا تصميم‌گيران از جمله كنگره در روند توافق تاثير منفي بگذارند انجام خواهد داد اما سوال اينجاست آيا رژيم صهيونيستي مي‌تواند از طريق لابي‌هاي خود بر تصميم كنگره تاثير بگذارد تا توافق جامع را رد كند؟ در اين مورد شك و ترديدهاي زيادي وجود دارد و به نظر مي‌رسد كه رژيم صهيونيستي در موقعيتي نيست كه بتواند در كنگره تاثير بگذارد. به اين دليل كه اوباما قبل از اينكه متن توافق را به كنگره ارائه دهد همه راه‌هاي مصالحه با كنگره را پيموده است كه از جمله آن فرمان و امضاي رياست‌جمهوري است كه طي 30 تا 60 روز آينده متن اين توافق اجرايي خواهد شد و پس از آن بود كه بدون هيچ دغدغه و نگراني در حقيقت وارد مسير توافق با ايران شد. اوباما در سخنراني پس از امضاي توافق اعلام كرد هرگونه اقدام و مصوبه‌اي از سوي كنگره كه خلاف توافقنامه باشد را وتو خواهد كرد. در اينجا اين سوال به وجود مي‌آيد كه آيا كنگره مي‌تواند براي مقابله با وتوي رئيس‌جمهور راي دو سوم از نمايندگان را كسب مي‌كند؟ چراكه اگر بتواند بالاي دو سوم آرا را جمع كند مي‌تواند وتوي رئيس‌جمهور را لغو کند. نظرسنجي‌ها و برآوردهايي كه وجود دارد حاكي است كه كنگره با توجه به فضاي سياسي آمريكا اعم از دموكرات‌ها، يعني افرادي كه در حكومت و خارج آن نقش دارند يا پيش از اين مسئوليت داشتند به نوعي از توافق حمايت كرده‌اند. بنابراين با اين شرايط بعيد به نظر مي‌رسد كه كنگره بتواند دو سوم آرا را به دست آورد. البته اين تصور وجود دارد كه كنگره با متن توافق مخالفت نكند و درنهايت ممكن است با يك راي نسبتا ضعيف‌تري مصوبه را به تصويب برساند. در مجموع مي‌توان گفت كه نه رژیم‌صهیونیستی و نه ديگر مخالفان، نمي‌توانند هيچ خللي در توافق به وجود آورند. اما نكته‌اي باقي مي‌ماند و آن اينكه آثار توافق جامع هسته‌اي در جامعه جهاني قابل ملاحظه است و كما اينكه در روزهاي اخير واكنش‌هاي بسياري زيادي در جهان به خود اختصاص داده است. در حقيقت گشايش خوبي در امور اقتصادي ايران ايجاد شده تا آنجا كه طرف‌هاي غربي قصد دارند براي سرمايه‌گذاري به ايران سفر کنند و تحولات عظيمي در كشور در اين راستا رقم خواهد خورد. گمان مي‌رود در این بین بايد سهمي براي سرمايه‌گذاري فرانسوی‌ها، آلمان‌ها و انگليس‌ها در نظر گرفت و نبايد راه‌ها را براي ورود شركت‌هاي آمريكايي بست؛ زيرا وجود كمپاني‌هاي آمريكايي در ايران نيز مي‌تواند يك رقابت جدي با غرب ايجاد كند و هزينه‌هاي كشور را كاهش خواهد داد. سرمايه‌گذاري در ايران و ورود تكنولوژي و فناوري به كشور در حقيقت غرب را وارد يك رقابت جدي خواهد كرد. بدين‌وسيله ايران توپ را به زمين غربي‌ها خواهند انداخت. علاوه بر اين نبايد از هم‌اكنون راه‌هاي مخالفت با توافقنامه را بلند و رسا مطرح كرد ولي اين مساله نبايد به گونه‌اي باشد كه موجب سوءاستفاده طرف مقابل شود. کشور در وهله کنونی نیاز به همدلی و همزبانی بیشتر دارد تا صدای واحدی در جهان از ما شنیده شود و همانطور که مذاکره‌کنندگانمان با اقتدار از حق و حقوق کشور دفاع کردند در دوره پساتحریم هم منافع ملی در راس صحبت‌ها و رفتارها باشد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
