وقتی دشمن شماره یک کی روش؛ سرپرست پیشنهادی است!

در ایران کسی نیست که از اختلاف عمیق کارلوس کروش سرمربی تیم ملی با عباس ترابیان سرپرست سابق تیم ملی خبر نداشته باشد.

ترابیان همان کسی بود که زمینه حضور کروش در تیم ملی را فراهم کرد. او با مذاکرات شبانه روزی، سرانجام توانست پاسخ مثبت مربی پرتغالی را برای حضور در تیم ملی بگیرد. در بدو ورود کروش به ایران، رابطه ترابیان با او بسیار خوب بود. تا مدت‌ها این ارتباط خوب ادامه داشت تا اینکه در جریان سفر تیم ملی به اندونزی، رابطه آنها به طور کامل شکرآب شد. ماجرا بر سر خرید کفش های اشتباه برای بازیکنان تیم ملی بود و همینطور پاره ای از مسایل دیگر.

اختلاف های ترابیان و کروش اینقدر عمیق شد که سرمربی سرانجام رابطه خود را به طور کامل با او قطع کرد تا مستقیما با رئیس فدراسیون در ارتباط باشد. کفاشیان که متوجه همه اتفاقات شده بود، سریعا با جدایی عباس ترابیان از تیم ملی موافقت کرد. این جدایی در واقع آغاز یک جنگ زیر پوستی برای کروش و ترابیان بود. سرمربی تیم ملی اعتقاد داشت او در فدراسیون علیه اش حرف هایی به زبان می آورد. قطعا به همین دلیل بود که وقتی در یکی از روزهای سال گذشته ترابیان را در فدراسیون فوتبال دید، به او گفت که اگر «جرات» دارد رودرو حرف هایش را بزند! شاهدان می گویند، چهره برافروخته کروش در آن روز، گویای میزان اختلاف دو طرف بود؛ درست مثل اواسط هفته جاری که علی کفاشیان به او پیغام داد، قرار است ترابیان را به عنوان سرپرست جدید تیم ملی انتخاب کند!

مذاکرات کفاشیان و کروش تا پیش از به میان آمدن نام ترابیان خوب پیش رفت اما وقتی رئیس فدراسیون به این جمع بندی رسید که سرپرست سابق را دوباره بازگرداند، دو طرف به بن بست مذاکرات رسیدند. کروش در حالی جلسه آینده خود را با کفاشیان برگزار می‌کند که در صورت مطرح شدن نام ترابیان، به طور قطع از تیم ملی کنار خواهد کشید. رئیس فدراسیون با علم به این اختلاف‌ها قصد دارد او را به تیم ملی بازگرداند و خیلی‌ها می پرسند هدف کفاشیان از این تصمیم چیست؟

البته این شرط فدراسیون که «کروش حق ندارد در انتخاب اردوها و کمپ های تمرینی دخالتی کند» می تواند دلیل انتخاب عباس ترابیان را روشن تر کند. او که مدت‌ها رئیس کمیته بین الملل فدراسیون بود، کار هماهنگی اردوها و کمپ‌ها را بر عهده داشت و معمولا مربیان گذشته تیم ملی آخرین نفراتی بودند که باید درباره انتخاب های او نظر می دادند. کروش اما در بدو ورود از حساسیت خود روی انتخاب کمپ‌ها گفت و همینطور تاکید کرد، هزینه‌ها را کاهش خواهد داد. برگزاری ۴ بازی مجانی قبل از جام جهانی مقابل بلاروس، مونته نگرو، آنگولا و تربینیداد تنها با روابط کروش انجام پذیر شد. همچنین هزینه ۲۷ روز اقامت در کمپ کورینتیانس تنها ۷۰ هزار دلار برای فدراسیون آب خورد که این ارتباط زیادی به مذاکرات کروش داشت. در برزیل، ملی پوش‌ها تنها شب‌ها به هتل می رفتند و تمام ساعات روز را در کمپ کورینتیانس بودند. آنها علاوه بر تغذیه، پزشکان متخصص، امکانات پزشکی و همینطور هتل خود را در اختیار تیم ملی قرار دادند. فدراسیون در کمپ کورینتیانس حتی برای بازیکنان آب معدنی هم نخرید. همچنین هزینه اردوی پرتغال که سال گذشته لغو شد، نصف هزینه اردوی اتریش بود؛ اردوی سال ۲۰۱۱ ایران در زمان مربیگری افشین قطبی که هنوز بازیکنان تیم ملی از امکاناتش می نالند.

با این وجود، کفاشیان ترجیح می دهد کروش در انتخاب کمپ‌ها و اردوها دخالتی نکند. همچنین قرار است کروش از مذاکره با کشورهای دیگر برای بازی دوستانه، منع شود تا مبادا تیم ملی مجانی با تیمی بازی کند! بی شک تاکید روی این شرط‌ها می تواند به همکاری کروش با فدراسیون فوتبال پایان دهد. آیا مذاکرات آتی رئیس و سرمربی، اتفاقات تازه ای خواهد داشت؟