لاریجانی جدی جدی به سیاست بازگشت؟
علی لاریجانی با حکم مسعود پزشکیان، رئیسجمهوری، دبیر شورای عالی امنیت ملی شد. او چهره کهنهکار سیاست و با تجربه در همین پستی که به او محول شده است.
به گزارش روز نو البته اگر برش زمانی اتفاق میافتاد انتخاب لاریجانی در دور اول و در زمان محمود احمدینژاد در مردادماه سال ۱۳۸۴ به سال ۱۴۰۴ وصل میشد؛ بعید بود این موج استقبالی که این روزها نسبت به چنین گمانهزنی و حالا چنین انتصابی رخ داد را مشاهده میکردیم.
آن زمان او در نگاه بخش قابل توجهی از سیاستمداران، اصولگرایی با اندک فاصله با تندروها و رادیکالهای این جریان بود؛ از او صداوسیمایی را به یاد میآوردند که در تلاش بود به هر شکلی شده موفقیت رقیب سیدمحمدخاتمی را در انتخابات ۱۳۷۶ رقم بزند. اما حالا در سال ۱۴۰۴ و پس از همه آنچه در این ۲۰ سال بر مردم، سیاستورزی و حکمرانی کشور گذشته حضور و انتصابش از نگاه بسیاری به معنی دوری از تندروی است و این تصمیم را به فال نیک گرفتهاند با این سوال که آیا آمدن او به معنای آن است که تصمیمگیران به آنچه تحلیلگران و دلسوزان هشدار میدهند، توجه کرده و مانعی بر سر راه «خالصسازان» و «خالصخواهان حکومت» ایجاد کردهاند؟ و به عبارتی آیا این تصمیم را باید نوید گام برداشتن در مسیر تغییر و حرکت به سمت «حکمرانی خوب» بدانیم. البته که فضای ملتهب تندروها در همین دو روز نشان داد که مقاومت از سوی آنها به قوتش باقی است و هنوز هم قصد همراهی با اندک تغییرات را ندارند و حالا این سوال نیز مطرح میشود که آیا «تغییر جدی است؟» و قرار است فرمان تصمیمگیری به سمت دیگری متمایل شود و پا از روی گاز در جاده پرفرازونشیب و پیچ در پیچ روبهروی کشور برداشته شود.
البته که با انتشار همین خبر این جمله نیز شنیده شد که کاش یک سال پیش چنین تصمیمی گرفته میشد، اما تحلیلگران نسبت به همین تصمیم حتی در این زمان در جایگاه تغییر امیدوارند. چنانچه آنها که در سال ۱۳۸۴ در جریان مقابل او بودند و با نگرانی به آمدن او و تغییرات آن سال نظاره میکردند، این روزها نظر مثبتی به این انتصاب دارند. نمونهاش مثلاً فیضالله عربسرخی، عضو حزب توسعه ملی که نوشت: «اگر آغازی برای تغییرات اساسی در کشور باشد، باید از آن استقبال کرد. با راهبردهای فراملیگرایانه در خارج و حذف مطالبات اکثریت ملت، حذف نخبگان و موازیسازی درنهادهای حاکمیتی و جامعه مدنی در داخل، نمیتوان به اقتدار، امنیت و توسعه ملی دست یافت. مُلک را چارهای اساسی نیاز است.» یا محمود واعظی، قائم مقام دبیرکل حزب اعتدال و توسعه با اشاره به انتصاب علی لاریجانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی، چنین واکنش نشان داد: «روحیه فراجناحی، مدیریت توسعهگرایانه و رویکرد اعتدالی دکتر علی لاریجانی منشأ تحولی مثبت در تصمیمسازیهای آینده دبیرخانه شعام خواهد بود.
این تغییر نشانهای از تقویت تفکر اعتدال و عقلانیت است. اگر این اقدام در راستای تغییر رویکرد و ارسال پیام به مردم باشد، آن را سازنده میدانم.» فعلاً همه منتظرند که ببینند در ادامه این مسیر چه تغییرات دیگری رخ میدهد و علی لاریجانی که خاطره تصویب برجام و برداشتن سایه جنگ از سر ایران را در مجلس نهم و به عنوان رئیس مجلس نیز علاوه بر آن نقشهای دهه ۷۰ و ۸۰ در خاطره جمعی ما ثبت کرده است؛ در این میانه چه نقشی را ایفا میکند؟