نقشه جبهه پایداری برای زمین گیر کردن دولت

هفته گذشته برای دولت پزشکیان با یک استیضاح و یک استعفا همراه بود، موج خبری استیضاح عبدالناصر همتی هنوز آرام نگرفته بود که خبر استعفای محمدجواد ظریف از معاونت راهبردی رئیس جمهور اعلام شد؛ چیزی که تندروها مدت ها به دنبالش بودند.

جبهه پایداری که صحنه گردان این استیضاح بود از ابتدا هم دل خوشی از همتی نداشت؛ همانطور که از ظریف خوشش نمی آمد. این طیف سیاسی در یک روز، دو پیروزی سیاسی بزرگ در تقابل با دولت وفاق به دست آورد.

آیا این همزمانی سیگنالی به شخص مسعود پزشکیان نیست که وفاق با این جماعت تندرو به جایی نمی رسد؟
در این باره حجت الاسلام رسول منتجب نیا، فعال سیاسی اصلاح طلب با خبرآنلاین به گفتگو نشسته است. او معتقد است که شعار وفاق ملی در صورتی شدنی است که طرفین حاضر شوند کوتاه بیایند. وقتی رقبا به هیچ‌وجه کوتاه نمی آیند و مدام کارشکنی می‌کنند وفاق معنایی ندارد.

او با بیان اینکه پزشکیان با باج دادن به رقبای خود داد، اشتباه بزرگی مرتکب شد می گوید: «تندروها به اقدامات خود ادامه می دهند تا دولت در یک گوشه و کنجی قرار بگیرد و نتواند ادامه کار دهد و سپس دولت را ناکارآمد معرفی کنند.»

بخشی از گفتگوی خبرآنلاین با رسول منتجب نیا، دبیرکل حزب جمهوریت را بخوانید؛
آقای منتجب نیا! هفته گذاشته شاهد استیضاح آقای همتی و برکناری او بودیم، این استیضاح بعد از حدود ۷ ماه از عمر دولت انجام شد، چقدر این اقدام سیاسی و چقدر اقتصادی و ضروری بود؟

سوال و استیضاح طبق قانونی اساسی حق نمایندگان است و کسی نمی‌تواند آنها را سرزنش کند که چرا استیضاح کردید یا رای اعتماد خود را پس گرفتید، در این نکته شکی نیست. آقای همتی هم یکی از چهره‌های اقتصادی مملکت و از دلسوزهای نظام و مردم است. شخصیتی است که سال‌ها مسئولیت داشته و حتی در دوره گذشته به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری هم تایید صلاحیت شد. من شخصا متاسف هستم؛ چرا قضیه باید به اینجا بینجامد که چنین شخصیت و سرمایه‌ای به حق یا ناحق برکنار شود و نتوانند در سطح وزارت از او استفاده شود.

اما برگردم به سوال شما که چقدر سیاسی و چقدر از آن اقتصادی است. به عنوان یکی از نمایندگان ادوار که هنوز هم با مجلس نمایندگان ارتباط دارم عرض می‌کنم که در بسیاری از موارد نظر و رای نمایندگان جنبه سیاسی دارد. در صورتی که اینها باید بیشتر بعد اجرایی داشته و مردمی داشته باشد و معطوف به حل مسائل مردم باشد. اما در بسیاری از موارد ما به‌خصوص در این دوره‌های اخیر شاهد بودیم که اظهارات، رای صحن، رای اعتماد، استیضاح و امثال آن جنبه سیاسی دارد.

جنبه سیاسی لزوما به معنای این نیست که جناح خاصی لشکرکشی کرده و می‌خواهد منسجم شود؛ بعضی از وقت‌ها این‌گونه است که بعضی از نمایندگان هم مشکلات اقتصادی کشور را می‌بینند، می‌خواهند به مردم بگویند ما درصدد حل مشکلات شما هستیم و ما وزیر را هم استیضاح کردیم به خاطر اینکه نتوانسته گرانی و تورم را حل کند.

یعنی این هم باز جزو انگیزه‌های سیاسی، فریب افکار عمومی و فراهم کردن زمینه رای دوره آینده آنهاست؛ یعنی به مردم بگویند، ما دلسوز شما هستیم. من نمی‌خواهم همه نمایندگان را بگویم و همه استیضاح‌ها و سوال‌ها را بگویم ولی در بسیاری از موارد چنین اتفاقی افتاده و امیدواریم که امروز این انگیزه نباشد، چون اگر این انگیزه باشد، یک حرکت فریبکارانه و پوپولیستی است. در واقع یک تخلف از مسیر نمایندگی و بازی کردن با سرمایه‌ها است.

نقش اول در تورم و گرانی به عهده مجلس است نه دولت
نکته دیگر این است که آیا اگر آقای همتی وزارت اقتصاد، بانک مرکزی، وزارتخانه‌های اقتصادی دیگر، نتوانسته‌اند مشکلات را حل کنند، آیا همه تقصیرها گردن یک وزیر و یا حتی دولت است؟ بنده بر اساس تحقیق عرض می‌کنم که نقش نمایندگان مجلس در گرانی و تورم به مراتب از نقش دولت بیشتر و موثرتر بوده است؛ قانون و لایحه بودجه را نهایتا آنها تصویب می‌کنند و آنها هستند که در اظهارات و مصوبات خود نرخ‌ها و تورم را زیر و بالا می‌کنند.

نمی‌خواهم بگویم دولت در این قضیه نقشی ندارد؛ دولت مجری است اما نماینده ها فرمانده و قانون‌گذارند. نمایندگان نمی‌توانند خود را از آنچه که اتفاق افتاده مبرا بدانند. اگر از بنده که بر مجلس اشراف دارم بپرسند، می‌گویم نقش اول در تورم و گرانی به عهده مجلس و نمایندگان مجلس بوده و نقش دوم به عهده دولت، وزارت اقتصاد و وزارتخانه های اقتصادی بوده است. بنابراین نمایندگان نباید به خود ببالند که ما یک حرکت مردمی کردیم و وزیر را انداختیم.

اگر بخواهند به خاطر گرانی و تورم استیضاح‌کنند اول خود نمایندگان باید استیضاح شوند. اما در قانون اساسی استیضاح نمایندگان وجود ندارد. وگرنه اگر فرایند و ساختاری وجود داشت که نمایندگان استیضاح شوند، نمایندگان باید پاسخگوی عمل کرد خود می شدند.

مجلس کنونی با نمایندگان ۵ درصدی، ناکارآمدترین مجلس بعد از انقلاب است
اما بعضی از نمایندگان به‌خصوص بعضی از اعضای جناح رقیب دولت که دائم درصدد کارشکنی هستند، این حرکت نمایشی را انجام دادند که به مردم بگویند که ببینید ما داریم مقابله می‌کنیم و این دولت است که ناکارآمد است. شک نکنید که ناکارآمدترین مجلس‌های بعد از انقلاب همین مجلس است که نمایندگانش با چهاردرصد، پنج درصد رای مردم بالا آمدند و بسیاری از آنها تخصص و انگیزه لازم را ندارند.

در عین حال دولت هم باید با شهامت برخورد کند. بنابراین همه اینها مقصر هستند؛ چه بسا دستگاه قضایی هم در قضیه نقش داشته باشد. روسای سه قوه وقتی می‌نشینند یا شورای عالی اقتصاد تشکیل می‌دهند، همه اینها باید جوابگو باشند. ما نباید کاسه و کوزه‌ها را بر سر یک وزیر بشکنیم و تقصیر ها بر سر کسی شکسته شود که دیوار او کوتاه‌تر است.
اما دولت محترم و شخص رئیس جمهور محترم، باید دو نکته را بپذیرد. اولا دولت هم در مسائل اقتصادی به وجود آمده نقش داشته و این‌طور نیست که از دولت سلب مسئولیت کنیم و بگوییم تقصیر نداشته است. ما بارها فریاد زدیم و گفتیم آقای رئیس جمهور، از کارشناسان اقتصادی کمک بگیرید و فریاد آنها را بشنوید. ما با خیلی از کارشناس‌ها صحبت کردیم، گفتند که این بحران‌ها قابل حل است. دولت نباید خود را به تعداد اندکی کارشناس اقتصادی دولتی محدود کند؛ این همه اقتصاددان‌ و صاحب‌نظر در کشور وجود دارد. شما کی آمدید که یک همایش بزرگ گذاشتید که کارشناس‌ها بیایند نظر بدهند؟ اقتصاددان‌ها به ما می‌گویند ما راه‌حل داریم اما دولت از ما کمک نمی‌گیرد.

آقای پزشکیان بداند نجابت افراطی هم برای جامعه مضر است
تذکر یا نکته دیگر آن است که جناب آقای پزشکیان الان بعد از شش ماه که این همه میراث دولت گذشته را دارید اصلاح می‌کنید یک کلمه آمدید نجیبانه گفتید در مورد ناترازی دولت گذشته نمی‌خواستم چیزی بگویم. چرا نگویید آقای پزشکیان؟ مردم فکر می‌کنند شما روی اسب زین‌کرده سوار هستید؛ مردم که نمی‌دانند در دولت گذشته چه بر سر این مملکت و ملت آمده. بیایید بگویید و آمار دهید، قرار نیست که به کسی توهین کنید. آنهایی که آمده بودند اقتصاد و بخش‌های دیگر سرشان نمی‌شد و نابلد بودند.

بنابراین مردم باید این مسائل را بدانندو در حالی که الان عده ای دارند از دولت گذشته امامزاده و مکتب درست می‌کنند. در حالی که همه کارشناس‌ها می‌دانند که کشور را به ویرانی می‌بردند. اگر ما در در بخش‌های مختلف از جمله بخش اقتصادی یا سیاست خارجی مشکل پیدا کردیم، یک بخش از آن مربوط به دولت‌های گذشته است. فقط برای دولت نهم و دهم باید تا ده‌ها سال تاوان بپردازیم. اینکه اینها را به مردم نمی گویید هم خودش نوعی کتمان است. در حالی که هیچ‌کس مانع شما نیست آقای رئیس جمهور.

شما و وزرای مربوطه بیایید آمار دهید که شما در این شش ماه چه کردید و آنها ظرف سه سال چه کردند. آیا قدمی برای این کشور برداشته‌اند؟ آیا نیروهای لایق مسئولیت بودند به کار گرفتند؟ آقای پزشکیان باید به این هم توجه کند که نجابت افراطی هم برای جامعه مضر است.

در این شش ماه که آقای پزشکیان دائما صحبت از وفاق کرد و گفت دعوا نکنیم، مجلس می‌آید چنین اتفاقی را رقم می‌زند. سوال اینجا است این وفاق بیشتر از اینکه وفاق دولت و مردم باشد بین دولت و جریان‌های مخالف مثل پایداری و این‌هاست. مخالفانی که در پاسخ به وفاق و سهمی که از دولت گرفته اند چنین عملی انجام می‌دهند در آینده چه خواهند کرد؟

من از همان روزهای اول خدمت آقای پزشکیان گفتم که این وفاق ملی یک چیز بی‌نتیجه است؛ وفاق یا تفاهم را باید دوطرف بپذیرند. شما همه بارها را به دوش خود و به دوش مردم گذاشتید. اما جناح رقیب شما آن مقدار کوتاه نیامده و نمی آید. در چه موردی کوتاه آمدند؟

ممکن است بگویند در رای اعتماد به وزرا مجلس کوتاه آمدند.
خیر. در رای به وزرای آقای پزشکیان، دو سه نفر وزیر اصلاح‌طلب کمترین تعداد رای را داشتند. یعنی مجلس در همان رای اعتماد هم تقابل با آقای پزشکیان را شروع کرد. بقیه وزرا که به هرحال اصول‌گرا و از جبهه پایداری بودند. آنها از خود بودند که رای آوردند. بنابراین هیچ منتی بر سر پزشکیان و مردم نباید داشته باشند.

بنابراین همانطور که از ابتدا پیش‌بینی می‌کردم و می کنم آنها دست از کارشکی برنخواهند داشت. الان این اول گام بود. دولت چند ماه قبل لیست وزرا را داده بود. مثلا لطف کرده اند که شش ماه مهلت داده اند. حالا هم در ادامه می‌روند سراغ بقیه وزرا تا امتیاز بیشتری بگیرند.

آقای پزشکیان بیشترین امتیاز را به جناح مقابل داده است در حالی که اینها قانع نیستند و می‌خواهند امتیاز بیشتری بگیرند. از این دولت، فقط اصلاح‌طلب‌ها کمترین سهم را بردند.