حكايت تلخ يك فيلم: «من روحاني هستم»
روزنو :صادق زيبا كلام*
من بر خلاف خيليها به همه توصيه ميكنم كه فيلم «من روحاني هستم» را ببينند. اگر دستم ميرسيد و كارهيي بودم اتفاقا از صدا و سيما ميخواستم كه حتما اين فيلم را پخش كند. در چندين نوبت هم پخش كند كه همه آن را ببينند. ميدانيد چرا؟ چون اتفاقا اين فيلم مستند بيش از آنكه ضايعكننده روحاني باشد، سقوط اخلاقي سازندگان و مخالفان آقاي رييسجمهور را به نمايش ميگذارد يا دستكم و در معصومانهترين نگاه به سازندگان آن، «من روحاني هستم» بيانگر عمق بياخلاقي و تمسك به راه و روشهايي است كه در بهترين حالت بايد آنها را غايت ماكياوليستي بودن يك جماعت و گروه سياسي دانست. فيلم من روحاني هستم، در حقيقت نشان ميدهد كه چگونه افراد و اشخاص كه خدا را ميپرستند و نماز ميگزارند، آنقدر راحت براي قدرت، براي زدن حريف و رقيب سياسي، براي كسب امتياز سياسي، زمين و زمان را به هم ميدوزند و ميبافند، سره و ناسره را درهم ميتنند، راست و دروغ را بيمحابا با هم درميريزند و بدون كمترين عذاب وجدان چشم بسته و مثل آب خوردن بر روي هر حق و باطلي مينهند كه حسن روحاني را بياعتبار سازند. ماكياول را بايد از درون قبر بهدر آورد و به كلاس اين دوستان برد كه ياد بگيرند هدف چگونه پستترين وسايل را هم توجيه ميكند. يكي از ابتداييترين روشهاي تحريف آن است كه شما موضوعي را بدون مقدمه و موخره آن يا بدون صدر و ذيل آن روايت كنيد. جملهيي را، حركتي را، موضعگيري را و اظهارنظري را از حسن روحاني يا هر كس ديگري بدون آنكه به مخاطب توضيح دهيم كه آن كنش سياسي در چه شرايطي بوده، ماقبل و مابعد آن چه بوده، در چه فضايي گفته شده، بدون در نظر گرفتن هيچكدام از اينها فقط آن جمله، حركت و يا موضعگيري را روايت كنيم. داستاني كه تحت عنوان ماجراي مكفارلين اتفاق افتاد درست چنين وضعيتي را دارد. آن حركت اتفاقا ميتوانست به بزرگترين گام در جهت تامين منافع ملي كشور تبديل شود. اما يك جريان تندرو آن را خرابكاري كرد و نهايتا همه تمهيداتي كه تحت عنوان ماجراي مك فارلين شروع شده بود، متوقف ماند. كمترين فايده جريان مك فارلين اين بود كه خوني و جاني تازه در دفاع ضدهوايي ما كه عملا به واسطه نداشتن قطعات وتجهيزات زمينگير شده بود به وجود آورد. دهها فروند هواپيماي جنگنده و بمبافكن عراقيها در نتيجه تسهيلات ضدهوايي كه به واسطه معامله با مك فارلين به دست ما رسيده بود، در عمليات بعدي در جنوب و غرب سرنگون شدند. شمار قابل توجهي از نمايندگان مجلس دوم با تداوم نخستوزيري موسوي موافق نبودند. آنان اغلب تعلق به طيف راست سياسي داشتند و علت مخالفتشان هم به دليل سياستهاي چپگرايانه و به زعم آنها سوسياليستي دولت وي بود. سردمداري اين گروه يا اين جريان با مرحوم آيتالله آذريقمي بود. وساطت آقاي هاشمي رفسنجاني در مجاب كردن اين آقايان كه با ادامه كار موسوي موافقت كنند به جايي نرسيد و در نهايت نزد مرحوم امام(ره) رفتند. مرحوم امام(ره) با بركناري مهندس موسوي مخالفت كردند. اولا ايشان با سياستهاي چپگرايانه مهندس موسوي موافق بودند، يا دستكم با سياستهاي به زعم جناح راست، سوسياليستي وي هيچ مخالفتي نداشتند.
دليل ديگر مرحوم امام(ره) در اصرارشان براي ماندن موسوي اين بود كه ما در وسط جنگ با عراق بوديم و مرحوم امام (ره) معتقد بودند كه تغيير دولت پيام خوبي به عراقيها و ديگران نميدهد. ممكن است اينگونه تعبير شود كه ميان ما اختلافاتي به وجود آمده و دشمنان ما از تغيير دولت تصور كنند كه در داخل با بحران مواجه شدهايم.
در نهايت آن نمايندگان كه تعدادشان به 99 نفر ميرسيد به رغم صلاحديد امام(ره) به تداوم دولت موسوي راي مخالف دادند، اما اين همه آن ماجرا نيست. برخي از راديكالهاي آن زمان تلاش كردند كه مخالفين را متهم به استنكاف از راي امام(ره) بنمايند و آنان را به اصطلاح ضد ولايت فقيه معرفي كنند. جالب است كه امام محكم در برابر تندروها ايستادند و نشان دادند هيچ آزردگي و دلخوري از اين كه آن 99 نفر مطابق نظر ايشان راي ندادند، ندارند.
بخشهاي ديگر فيلم «من روحاني هستم» را كه منصفانه و به دور از دروغ و تحريف مورد بررسي قرار دهيم به همين نتايج بالا كه در مورد مك فارلين و 99 نفر گفتيم، ميرسيم. منتها حرف اصلي و اساسي همان است كه هدف چقدر وسيله را توجيه ميكند؟ آيا در مورد همه چهرهها و شخصيتهاي جمهوري اسلامي نميتوان چنين فيلمي ساخت؟ آيا با تحريف و زدن صدر و ذيل يك كنش سياسي از دل حوادث و رويدادهاي 34 سال گذشته نميتوان امروز به تخطئه و شانتاژ آن شخصيت پرداخت؟ آيا مشابه مستند «من روحاني هستم» را عده ديگري با پول و امكاناتي كه در اختيار سازندگان بوده نميتوانند در مورد چهرههاي محبوب آن و همنظرانشان بسازند و بعد هم مدعي شوند كه ميخواستهاند تا حقيقت را نشان بدهند، و خواستهاند «چهره واقعي و انقلابي آن شخصيت را نشان دهند.»
دليل ديگر مرحوم امام(ره) در اصرارشان براي ماندن موسوي اين بود كه ما در وسط جنگ با عراق بوديم و مرحوم امام (ره) معتقد بودند كه تغيير دولت پيام خوبي به عراقيها و ديگران نميدهد. ممكن است اينگونه تعبير شود كه ميان ما اختلافاتي به وجود آمده و دشمنان ما از تغيير دولت تصور كنند كه در داخل با بحران مواجه شدهايم.
در نهايت آن نمايندگان كه تعدادشان به 99 نفر ميرسيد به رغم صلاحديد امام(ره) به تداوم دولت موسوي راي مخالف دادند، اما اين همه آن ماجرا نيست. برخي از راديكالهاي آن زمان تلاش كردند كه مخالفين را متهم به استنكاف از راي امام(ره) بنمايند و آنان را به اصطلاح ضد ولايت فقيه معرفي كنند. جالب است كه امام محكم در برابر تندروها ايستادند و نشان دادند هيچ آزردگي و دلخوري از اين كه آن 99 نفر مطابق نظر ايشان راي ندادند، ندارند.
بخشهاي ديگر فيلم «من روحاني هستم» را كه منصفانه و به دور از دروغ و تحريف مورد بررسي قرار دهيم به همين نتايج بالا كه در مورد مك فارلين و 99 نفر گفتيم، ميرسيم. منتها حرف اصلي و اساسي همان است كه هدف چقدر وسيله را توجيه ميكند؟ آيا در مورد همه چهرهها و شخصيتهاي جمهوري اسلامي نميتوان چنين فيلمي ساخت؟ آيا با تحريف و زدن صدر و ذيل يك كنش سياسي از دل حوادث و رويدادهاي 34 سال گذشته نميتوان امروز به تخطئه و شانتاژ آن شخصيت پرداخت؟ آيا مشابه مستند «من روحاني هستم» را عده ديگري با پول و امكاناتي كه در اختيار سازندگان بوده نميتوانند در مورد چهرههاي محبوب آن و همنظرانشان بسازند و بعد هم مدعي شوند كه ميخواستهاند تا حقيقت را نشان بدهند، و خواستهاند «چهره واقعي و انقلابي آن شخصيت را نشان دهند.»
https://roozno.com/000HeX لینک کوتاه
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
کاش یه عده به خودشون اجازه نمیدادن که به انتخاب اکثریت مردم که آقای روحانی باشن توهین کنن...مردم خودشون عقل داشتن و این رای هارو دادن...پس به رای ما توهین نکنین..