گدایانی که از کارمندان پولدارترند در پایتخت چه می کنند؟

بر اساس مصوبه شوراي‌عالي اداري کشور مصداق‌هاي تکدي‌گري 26 مورد است که از مشهودترين آنها مي‌توان به گدايي سر خيابان‌ها و معابر، مراجعه به در خانه‌ها، گدايي با عناويني مانند فالگير و فال‌بين، ساززدن در پارک‌ها، خيابان‌ها و کوچه‌ها، فروختن آدامس، شستن و تميز کردن اتومبيل‌ها در معابر، اسپند دودکردن و... اشاره کرد. به اين موارد مي‌توان تقاضاي کمک به شيوه‌هاي مختلف ازجمله نشان دادن نسخه پزشکي، اظهار به اينکه فرزند يا همسرم در بيمارستان بستري است و پولي براي عمل جراحي او ندارم، گفتن اينکه در راه مانده‌ام يا پولم به سرقت رفته است و در اين اواخر نداشتن پول براي پرداخت شهريه دانشگاه، تمام کردن بنزين و نداشتن پول براي خريد بنزين آزاد و... را نيز اضافه کرد.



بنا بر آخرین امار گدایان پایتخت روزانه بیش از 20 هزار تومان کاسبند.

به همین دلیل است مرتضی طلایی در شورای شهر اعلام کرد 90 درصد گدایان از کارمندان رسمی درآمد بالاتری دارند. به گفته طلایی، 75 درصد متکدیان جمع آوری شده از سطح شهر از توان کاری برخوردار هستند و تنها 10 درصد آنها سن بالای 51 سال دارند و 90 درصد آنها از حقوق کارمندان رسمی درآمد بالاتری دارند.

در هر حال با وجود همه اقدامات مسئولین تعداد متکدیان تهرانی نه تنها کاهش نیافته بلکه اضافه هم شده و چدیده ای به عنوان گدایی مدرن نیز به ماجرا اضافه شده است.

اگراین روزها به تعداد دستفروشان مترو تهران توجه شود ، این نتیجه حاصل می شود  که پدیده تکدی‌گری نه‌تنها کاهش نداشته است که متکدیان شیوه‌هایی نو برای این کار پیدا کرده‌اند و شهروندان هر روز با متکدیانی که از روش‌های تازه و خلاقانه برای دریافت کمک استفاده می‌کنند، مواجهند.

براي بسياري از شهروندان اتفاق افتاده است که وقتي در پياده‌رو مشغول قدم زدن هستند فردي با خطاب قرار دادن آنها باعث مي‌شود توقف کنند  و بعد از اينکه با سلام و احوالپرسي گرمي از شما استقبال کردند  به شرح مصائب و مشکلات بي‌شمار خود مي‌پردازند و درنهايت مي‌خواهند پولي ولو ناچيز به آنها کمک شود.

نگاهی به تیپ و قیافه بسیاری از این افراد حتی فکر این که این کار، کار روزنه انهاست را  به ذهن متبادر نمی کند اما مساله اینجاست که انها روزی 100 بار این جملات را به افراد مختلف تکرار می کنند!

در هر حال نکته اینجاست که در تشريح وضعيت تکدي‌گري، متکديان معمولا به چند گروه اصلي تقسيم مي‌شوند که از جمله اين گروه‌ها مي‌توان به متکدياني که نيازمند واقعي هستند، کساني که توسط باندهاي حرفه‌اي تکدي‌گري جذب شده‌اند و افرادي که نه‌تنها نيازمند واقعي نيستند که از طريق تکدي‌گري به سرکيسه کردن مردم و کلاهبرداري مبادرت مي‌کنند، اشاره کرد.

تشخیص این سه دسته برای مردم خیر کشور بسیار مشکل است و برای همین به همه انها کمک می شود و این مساله تشویقی است برای گدایی بیشتر متخلفین.

بنابراین بر مسئولان واجب است متکدیان را شناسایی کرده، نیازمندان را تحت پوشش سازمان های مربوطه قرار داهند تا مردم به انها کمک کنند و بقیه را مجازات کنند تا هم باندهای گدایی متلاشی شوند و هم کلاهبرداران به سزای اعمال خود برسند.