توقعاتی فراتر از حد انتظار از فراکسیون امید

پیش از انتخابات مجلس هدف اصلاح‌طلبان از حضور در این دوره از انتخابات نه تشکیل یک فراکسیون و نه پیروزی جریان دوم خرداد بود، بلکه قصد داشتند با یک ائتلاف حداکثری با حامیان دولت و اصولگرایان میانه رو «تعداد تندروهای مجلس را حدی الامکان کاهش دهند.»

پس از پیروزی شگفت انگیز در انتخابات، به خصوص پیروزی قاطع در تهران، رویکردهای تازه‌ای در جریان دوم خردادی پدید آمد. بعضی بدعهدی‌ها و نامروتی‌ها آن‌ها را رنجور کرد و  گمان کردند می‌توانند با یک تلاش پاسخی محکم دهند و رییس فراکسیون امید را رییس مجلس کنند. تیری که به سنگ خورد، اما باعث پایان این رویکرد نشد.

پس از این، دو راهبرد در میان دوم خردادی‌ها مجال اندیشه و عمل یافتند. یکی به بر بازگشت به رویکرد اساسی حاکم بر ائتلاف تاکید داشت و این که دو گانه امروز دوگانه عَقلانیت-تندروی است. در برابر گروهی دیگر  بر دو گانه اصلاح‌طلب-اصولگرا و اعتدالی بدلی تاکید دارند و مایل هستند یک فراکسیون کوچک اما کاملا اصلاح‌طلب داشته باشند.

در تازه‌ترین اظهار نظر فیض الله عرب سرخی در این باره گفت:«کسانی که از بدعهدی یا حتی خیانت برخی منتخبان لیست امید سخن می‌گویند در شناخت خود از راهبرد اولیه اصلاح‌طلبان دچار اشتباه بوده‌اند. این افراد باید با تامل بیشتر ذهنیت خود را در خصوص ماهیت فراکسیون امید اصلاح کنند.»

به نظر می‌رسد این روزها باید بیش از همیشه دقت نظر داشت و بر ضرورت حفظ اتحاد و ائتلاف میان عقلای کشور تاکید کرد. خطر افراط گری هرچند از بخشی از ساختارهای کشور دور شده، اما به روشنی مشخص است که همچنان قدرتمندانه در انتظار فرصتی است تا بازگشت خود را جشن بگیرد. باید صبر کرد و دید آیا ما با اشتباهی تازه این فرصت را به این جریان می‌دهیم یا خیر؟