کمک خودسرها به تایید ایران هراسی!

خدا را شکر که لااقل شما آزادید و می‌توانید فریاد بزنید، شعار دهید ، مرده باد و زنده‌باد بگویید، حتی تهدید به قتل کنید، در هر کوی و برزنی پلاکاردی و دست نوشته‌ای بردارید و در آن تا می‌توانید از دل شوره‌هایتان بنویسید و از دغدغه‌هایتان بگویید، خوش به سعادتتان! اگر قرارباشد که شما هم مثل بقیه، دادها را در دل بغض کنید و لام تا کام نگویید که نمی‌شود! آن وقت مرزها و جناح‌های سیاسی چه تفاوتی با هم دارند؟ آنوقت چپ و راست که سر وته یک کرباس‌اند! 

اگر کسی به شما بگوید که حق شعار دادن و در خیابان فریاد زدن بر شما هم حرام است که یعنی در کشور نطفه دموکراسی در خفقان سیاسی جان داده و باز آش همان آش است و کاسه همان کاسه ... وقتی هیچ یک تاب کلام مخالف خود را نیاورند. اتفاقا همه فریادها و اعتراض‌های خیابانی و مجلسی و تجمعات قانونی و غیرقانونی که تابه‌امروز کردید نوش جانتان! 

خودجوش یا غیر خودجوش، هماهنگ شده یا غیرهماهنگ، تجمع به پا کنید و مخالفتتان را علنی به همه نشان دهید و اگر هم خواستید مادی و معنوی، شوخی 

و جدی بساط سیمان گرفتن‌تان را هم به راه اندازید. اما در میان دلواپسی هایتان چند نکته را هم به یاد داشته باشید، نخست اینکه حرف‌های خودتان را به پای یک ملت ننویسیدو نگویید که اعتراض‌های ما، اعتراض آحاد مردم ایران است، اگر نامه‌ای می‌نویسید اگر به کسی حمله ور می‌شوید و اگر دلتان از دست شخصیتی خون است آن را از یک جامعه کلی جدا کنید و لطفا زیر امضاهایتان، نام خودو گروهتان باشد و نه ایران 80 میلیونی. 

از طرفی دیگر پیش از هر تجمعی و اعتراضی همه جوانب را بنگرید و با مصلحت اندیشی، عاقبت و نتیجه اعتراض‌ها را هم بسنجید. چرا که گاهی اوقات رفتارهای شما فقط خودتان را به نمایش نمی‌گذارد بلکه یک جامعه به نام ایران را تحت الشعاع قرار خواهد داد، آنچه که شما انجام می‌دهید بعضی وقت‌ها باعث می‌شود که دیگران فکر کنند، رفتار شما، نمونه خلق و خوی ایرانیان است و بیانگر طرز تفکرات همه ما . 

مثلا همه می‌دانند که بسیاری ملت ایران را به مهمان نوازی می‌شناسند و فرهنگ گرم شرقی و ایرانی ما آنقدر خریدار دارد که وصف آن را بارها شنیده‌ایم اما اگر این فرهنگ دست خوش حرکات ناخواسته شما شود، یک ملت ضرر می‌کند و نه فقط شما دلواپسان عزیز. درست مثل این چند روز یعنی پس از سفر جک استراو به ایران....