همه کلیدها دست روحانی نیست

روز نو: در آستانه سالگرد حماسه 24 خرداد، برخی از اصلاح طلبان در اندیشه عبور از روحانی هستند. آنها به این دلیل که رئیس دولت یازدهم نتوانسته است خواسته‌های آنان را برآورده کنند به دنبال رسیدن به فردی تازه به جای روحانی هستند. اتفاقی که می‌شود نمونه بارز آن را در آغاز دهه 80 و در برخورد با رئیس دولت اصلاحات مشاهده کرد. این افراد با درک نادرست از فضای سیاسی ایران، به دنبال اصلاحات نیستند بلکه از رئیس جمهور جمهوری اسلامی، انقلاب می‌خواهند. تفکری که بیشترین ضربه‌ها را به جریان اصلاحات از آغاز تا به امروز زده است. این افراد معتقد هستند که ما روحانی را رئیس جمهورکردیم و اگر ما نبودیم او به پاستور نمی‌رسید. سخنانی که به نظر می‌رسد برای امتیاز گرفتن از روحانی زده می‌شود و این درحالی است که این افراد به این نکته توجه نمی‌کنند که اگر روحانی نبود آنها هنوز در گوشه عزلت سیاسی قرار داشتند. این جریان خود به خوبی می‌داند که عارف، کاریزما و مقبولیت روحانی را نداشت و نمی‌توانست آن شوری که « شیخ دیپلمات» ایجاد کرد، ایجاد کند. پس روحانی و اصلاح طلبان به یک اندازه حق گردن یک دیگر دارند. اصلاح طلبان کمک کردند روحانی به قدرت برسد و روحانی نیز کمک کرد که اصلاح طلبان بعد از 4 سال عزلت نشینی کامل بازهم به صحنه سیاسی بازگردند.امروز حضور گسترده چپ گرایان در همایش‌ها و دانشگاه‌های گوناگون، بیان اندیشه و نظرات، فکر کردن و برنامه ریزی کردن برای رسیدن به کرسی‌های سبز رنگ پارلمان همه حکایت از حضور روحانی در راس قوه مجریه است. اگر روحانی، رئیس جمهور نبود امروز هیچ اصلاح طلبی قدرت مانورهایی این چنین را در کشور نداشت. این روزها وقتی سعید حجاریان، عبدی به دانشگاه تهران می‌روند و در جشن دانشجویان برای سالگرد دوم خرداد حضور دارند یعنی روحانی توانسته است فضا را برای فعالیت اصلاح طلبان باز کند. هنوز برخی از اصلاح طلبان این معنا را درک نکرده‌اند و همچنان در فضای فانتزی خود سیر می‌کنند. فضایی که باعث شود دولت اصلاحات به دلیل تندروی این افراد، دو دستی تقدیم رقیب شود و یک رادیکال جریان راست به صندلی ریاست جمهوری تکیه بزند. در حالی که دولت درگیر مذاکرات هسته‌ای است این افراد با ارائه درخواست‌ها نامتعارف از روحانی، زمین بازی دولت در سیاست داخلی را تنگ می‌کنند و زمینه را برای حمله دلواپسان به روحانی فراهم می‌کنند. این افراد به مثابه کسانی هستند که به جای اینکه یار دولت باشند، بار دولت هستند. دولت روحانی تا همینجای کار نیز در سیاست داخلی با توجه به فشارهای فراوان بسیار موفق عمل کرده است و نمی‌شود بیش از این نیز از دولت انتظار داشت. مسئله‌ای که بسیاری دوست ندارند به آن توجه کنند این معناست که همه کلیدهای کشور در دستان روحانی نیست و اعصای اعجاز ندارد.